خبرورزشی/ پریسا غفاری؛ ویروس کرونا رویای گرفتن سهمیه بازی‌های المپیک ژاپن را برای خیلی از ورزشکاران به تاخیر انداخت. رکسانا رازقیان ملی پوش اسلالوم یکی از آنهاست. اوبرای شرکت در مسابقات انتخابی المپیک - تایلند به کمپ جهانی فرانسه رفته بود و با همه گیر شدن ویروس کرونا رفتنش به بانکوک کنسل شد. اما این قایقران نگرانی این روزهایش تنها به رشته اش منتهی نمی‌شود بلکه حضور مداوم پدر و دایی اش به عنوان کادر درمانی در خط مقدم مبارزه با ویروس کرونا نگرانی او را بیشتر هم کرده است.
از کنسل شدن مسابقات انتخابی المپیک بگویید؟
برای تمرین به کمپ جهانی در پاریس رفته بودم و همه چیز خوب پیش می‌رفت، تا اینکه ویروس کرونا شرایط را تغییر داد. ایران به یکی از کشور‌های مرکز اصلی این ویروس تبدیل شد. حتی خود من زمان ورودم به فرانسه تحت نظر پزشکان بودم. با این‌حال بعد از شیوع ویروس در تهران اعلام کردند که مربی را با من به تایلند نمی‌فرستند و من بدون مربی باید در انتخابی شرکت می‌کردم.
پس شرایط بسیار سخت شده بود؟
خیلی. فدراسیون جهانی هم اعلام کرد به تنهایی می‌توانی بروی. نمی‌دانستم می‌توانم فشار چنین مسابقه سنگینی را بدون مربی و حتی مادرم بگذرانم یا نه. اما در این میان میزبان من در فرانسه خانمی بود که سن ایشان هم بالاست. او اعلام کرد که حاضر است حتی با صرف هزینه شخصی من را همراهی کند تا تنها نباشم. تا اینکه از سوی فدراسیون جهانی کل مسابقات لغو شد. ولی نکته‌ای که برایم مهم بود این همبستگی بود که بین ملت‌ها ایجاد کرد.
فرانسه هم قرنطینه شد؟
بله، زمانی که در پاریس بودم و در پیستی که متعلق به بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ بود تمرین می‌کردم رئیس جمهور سخنرانی کرد و مدارس و دانشگاه‌ها را تعطیل کرد. فردای آن روز هم تجمع بیش از ۱۰ نفر قدغن شد و به کلی تمرین‌ها تعطیل شد. باید بگویم در یک روز شهر خاموش شد. پاریس به یک شهر وحشتناک تبدیل شده بود که شاید هیچ وقت دیگر این شهر را در این حالت نبینم.
وضعیت این کشور در شرایط قرنطینه چگونه بود؟
یک عده خیلی ترسیده بودند و اصلا بیرون نمی‌آمدند. آنجا حتی ماسک هم نداشتند چرا که مدتی قبل این تجهیزات را به چین فرستاده بودند. اما رئیس جمهورشان اعلام کرد که آب و برق و گاز برای آن‌ها مجانی است. تعداد بیمارستان‌ها و کادر پزشکی هم کم بود به نحوی که اعلام کردند اولویت رسیدگی مبتلایان در ابتدا با جوانان است.
با کنسل شدن پرواز‌ها چطور به تهران برگشتید؟
سفیر ایران همکاری بسیار خوبی با من داشتند. با آخرین پرواز ایران ایر توانستم به تهران برگردم. مسافران در هواپیما با چهار صندلی فاصله نشسته بودند. اما نکته جالب اینکه وقتی برگشتم نه از قرنطینه خبری بود و نه تستی. اما خیلی خوشحال بودم که به تهران برگشتم. هیچ جا خانه خود آدم نمی‌شود.
این موقعیت بدون اردو برای ملی پوشان سخت نیست؟
مسلما خیلی هم هست، بخصوص برای ما ورزشکاران آبی. روزهای عجیبی را پشت سر می‌گذاریم. ولی به نظرم این روزهای کرونایی همه را به یکدیگر نزدیک کرده است. من ویکی از ورزشکاران فنلاندی در طول هفته تمریناتمان را شیر می‌کنیم.
آنطور که شنیده‌ام پدر و دایی شما جراح و در جمع کادر درمانی کشور هستند؟
بله، این دو این روز‌ها شدیداً درگیرند. تاکنون در این شرایط سخت نبودم. به نظرم ما ورزشکاران با رفتن روی سکو، پرچم کشورمان را به اهتزاز در می‌آوریم که خوشحالی آن مختص به خودمان است. ولی پزشکان متعلق به ایرانند و با یک حس مشترک برای سلامتی جامعه می‌جنگند. آن‌ها در خط مقدم جبهه مبارزه با کرونا هستند. پدر و دایی ام هر روز در معرض ابتلا هستند و هر وقت به منزل برمی گردند این امکان هست که به ما هم منتقل شود. از مردم کشورم درخواست می‌کنم بیرون نروند. در خانه بمانند. تا کی باید تاوان ندانم کاری‌های قشر خاصی را مردم بدهند. همه برای سلامتی یکدیگر تلاش کنیم تا با عبور از این بحران دوباره همدیگر را در آغوش بگیریم. باید همه مسئولیت پذیر باشیم.
