به گزارش همشهری آنلاین به نقل از مهر، علی اسدی، سرپرست گروه کاوش آبراهه‌های تخت جمشید و عضو هیات علمی بخش باستان‌شناسی دانشگاه هنر شیراز در این باره گفت: بر اساس آخرین مطالعات در این مجموعه جهانی درباره گلسنگ‌ها حدود ۱۰۰ نمونه گلسنگ در تخت جمشید شناسایی شد که هر کدام در محو کردن نقوش و کتیبه‌های این بنای عظیم جهانی نقش تأثیرگذار دارند.
برخی کارشناسان بر این باورند که اگر این گلسنگ‌ها کنترل نشوند می‌توانند در مدت ۶۰ سال نقوش و کتیبه‌ها را محو کنند که در این زمینه مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید گفت: رطوبت یکی از مهم‌ترین مولدهای ایجاد آسیب از جمله گلسنگ‌ها در تخت جمشید است.
حمید فدایی با بیان اینکه در دسته‌ای از آسیب‌ها رطوبت موجب فعال شدن سیستم‌های نمکی می‌شود افزود: نتیجه شوره زدن و نهال شکفتگی نمک درون سنگ‌ها موجب تخریب سازه‌های این بنای تاریخی می‌شود.
از سوی دیگر، مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید معتقد است رطوبت کمک می‌کند عوامل بیولوژیک فعال شوند و در پی آن حملات بیولوژیک و فرسودگی‌های زیستی ناشی از رطوبت شکل بگیرد. به این ترتیب، باید بخشی از سایت‌های بنای تخت جمشید با استفاده از مسقف ساختن از گزند رطوبت و گلسنگ‌ها حفظ شود.
