امروز چهارشنبه، بیست و پنجم فروردین سال ۱۴۰۰ هجری شمسی، برابر با اول رمضان سال ۱۴۴۲ هجری قمری و مطابق با چهاردهم آوریل سال ۲۰۲۱ میلادی است.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، مهم‌ترین رویداد‌های تاریخی جهان در چنین روزی ( بیست و پنجم فروردین سال ۱۴۰۰) به شرح زیر است:
آغاز ماه مبارک رمضان
امروز، اول ماه مبارک رمضان، ماه نزول قرآن و برکات الهی است.
خداوند این ماه را ماه رحمت و برکت قرار داده و همه را به ضیافت خود فرا خوانده است. در بیان عظمت این ماه پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) روز‌های آن را برترین روزها و شب‌های آن را برترین شب‌ها دانسته و از مسلمانان خواسته است که خود را از برکات این ماه بهره‌مند سازند. شب قدر از شب‌های بسیار مهم این ماه است و آن شبی است که خداوند در آیات اول تا سوم سوره قدر در بیان عظمت آن می‌فرماید: «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ، وَمَا أَدْرَ‌اکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ، لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ: ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم و تو چه می‌دانی که شب قدر چیست؟ شب قدر از هزار ماه بهتر و با ارزش‌تر است.» شهادت جانگداز حضرت علی (علیه السلام) و تولد امام حسن (علیه السلام) نوه گرامی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) از دیگر رویداد‌های مهم در ماه رمضان است. از پروردگار بزرگ می‌خواهیم به همه ما کمک کند تا به بهترین نحو از برکات معنوی ماه پرعظمت رمضان استفاده کنیم و در این ماه مورد رحمت و مغفرت خداوند مهربان قرار گیریم.
نزول صحف بر حضرت ابراهیم (ع)
اول رمضان مصادف با روز نزول کتاب مقدس صحف بر حضرت ابراهیم (ع) است.
نام ابراهیم ۶۹ بار در قرآن به احترام و بزرگی یاد شده و در اثنای آن‌ها فراز‌های مختلفی از زندگی او برای عبرت مومنین بیان شده است. خداوند او را فردی یکتا پرست و دین او را حنیف خوانده است (آل عمران، ۶۷) و امر می‌فرماید که دین ابراهیم را پیروی کن (نساء، ۱۲۵). او پیامبری راستین و فردی صدیق بود (مریم، ۴۱) و خداوند به او و خاندانش نعمت حکمت و سروری اعطا نمود (نساء، ۵۴). در تعالیم اسلامی ابراهیم از پیامبران اولی العزم و دارای شریعت می‌باشد، و قرآن در چند مورد اشاره دارد که ابراهیم علیه السلام دارای کتاب آسمانی به نام «صحف» بوده است. سرای آخرت بسی بهتر و پاینده است، همانا این حقیقت در صحف (رسولان) پیشین (یعنی) صحف ابراهیم علیه السلام و موسی علیه السلام ذکر شده است. (اعلی ۱۹ تا ۱۷) خداوند متعال کتاب‌های آسمانی را برای هدایت انسان‌ها به دست انبیاء فرستاد تا بشر را به سرمنزل مقصود برسانند. کتاب‌های آسمانی متعددی، چون «صحف» را بر ابراهیم (ع) و نوح (ع)، «تورات» را بر موسی (ع) و «انجیل» را بر عیسی (ع) فرستاده که جامع‌تر از همه آن‌ها «قرآن مجید» است. اگر این کتاب‌ها نازل نمی‌شد، انسان در مسیر خداشناسی و عبادت پروردگار گرفتار خطا می‌شد و از اصول تقوا و اخلاق و تربیت و نیز قوانین اجتماعی مورد نیازش دور می‌ماند. قرآن، کتابی است که خدای تعالی آن را بر پیامبر گرامیش محمد (ص) نازل کرد و به این جهت آن را قرآن نامید که قبلاً از جنس خواندنی‌ها نبود و برای اینکه در خور فهم بشر شود، آن را به دفعات نازل کرد تا در قالب فهم بشر مادی درآید. شیوه نزول کتب آسمانی گذشته، متفاوت از قرآن کریم بوده است. محققان اسلامی با اتفاق نظر می‌گویند کتاب‌های آسمانی پیغمبران گذشته به طور دفعی و یک باره بر آن‌ها نازل شده است.
درگذشت ابوعلی سینا، پزشک، فیلسوف و ریاضیدان ایرانی
۱۰۱۴ سال پیش در چنین روزی، اول رمضان سال ۴۲۸ هجری قمری «ابوعلی سینا» معروف به «شیخ الرئیس»، پزشک، ریاضیدان، فیلسوف و منجم بزرگ ایرانی، در ۵۸ سالگی در همدان - از شهر‌های غربی ایران - وفات یافت.
وی در نوجوانی، قرآن مجید را حفظ کرد و سپس منطق، هندسه و نجوم را به خوبی فرا گرفت و با رموز این علوم آشنایی یافت تا جاییکه به گفته خودش در ۱۸ سالگی از فراگیری همه علوم آن زمان فارغ شد. ابن سینا در جوانی به دلیل درمان نوح بن منصور - از شاهان سلسله سامانی - اجازه یافت از کتابخانه بزرگ او استفاده کند. ابن سینا کتاب‌های بسیاری را در زمینه دانش‌های گوناگون در این کتابخانه یافت و از آن‌ها بهره فراوان برد. ابوعلی سینا از نظر هوش و استعداد، نابغه‌ای مسلم بود. او اندیشمند، نویسنده و محققی دقیق و پرکار به شمار می‌رفت. مجموعه این صفات، باعث شده است تا ابن سینا در شرق و غرب، به عنوان فیلسوف و پزشکی برجسته شهرت بیابد. آراء و افکار ابن سینا تا قرن‌های متمادی، تاثیر بسزایی بر سایر دانشمندان داشته است. از آثار متعدد و ارزشمند این دانشمند بزرگ می‌توان به کتب «شفا» در زمینه فلسفه، «قانون» در علم پزشکی و «دانشنامه علائی» اشاره کرد. کتاب «قانون» در علم پزشکی تا هشتصد سال بعد از درگذشت بوعلی سینا در دانشکده‌های پزشکی اروپا تدریس می‌شد.
خروج نیرو‌های شوروی از افغانستان
۳۳ سال پیش درچنین روزی، چهاردهم آوریل سال ۱۹۸۸ میلادی دولت شوروی با امضای توافقنامه‌ای در ژنو ـ پایتخت سوئیس ـ پذیرفت که ارتش خود را از افغانستان خارج کند.
نظامیان شوروی در دسامبر سال ۱۹۷۹ میلادی افغانستان را اشغال کردند. اما از همان ابتدا با مقاومت سرسختانه مجاهدان افغانی روبرو شدند. همچنین آمریکا که منافع خود را در خطر می‌دید، از اهرم‌های نظامی - سیاسی و اقتصادی علیه مسکو برای وادار کردن این دولت به عقب نشینی از افغانستان استفاده کرد. به این ترتیب، درنیمه دوم دهه ۱۹۸۰ میلادی، هنگامی که دولتمردان شوروی به رهبری گورباچف، پاره‌ای تغییرات را در این کشور آغاز کردند، اشغال افغانستان را به عنوان معضل بزرگی در برابر خود دیدند و مجبور به عقب نشینی از این کشور شدند. اگر چه ارتش شوروی در فوریه سال ۱۹۸۹ میلادی، از افغانستان بیرون رفت، اما مبارزه میان مجاهدان این کشور و نیرو‌های دولت دست نشانده شوروی تا سال ۱۹۹۲ که مجاهدان به پیروزی دست یافتند، ادامه یافت.
اعتراف بغداد به استفاده از سلاح‌های شیمیایی علیه ایران
۳۳ سال پیش در چنین روزی برابر با ۲۵ فروردین ۱۳۶۷ هجری شمسی بغداد صراحتاً به استفاده از سلاح‌های شیمیایی در طول جنگ علیه جمهوری اسلامی ایران اعتراف کرد.
در حالى که در طول جنگ هشت ساله، جمهورى اسلامى ایران بار‌ها نسبت به استفاده عراق از سلاح هاى شیمیایى علیه رزمندگان اسلام به مجامع بین المللى شکایت برده و گروه هایى براى بررسى و تحقیق اعزام شده بودند، با این حال، عراق از تأیید و یا تکذیب استفاده از این سلاح‌ها خوددارى مى کرد. تا این که در این روز، در حالى که جنگ به شدت بین دو طرف ادامه داشت، عراق رسماً به استفاده از سلاح هاى شیمیایى شامل گازهاى سمى و خطرناک خردَل و اعصاب علیه اهداف نظامى و غیرنظامى اعتراف نمود. شایان ذکر است بر اساس آمارها، رژیم بعث عراق در سال‌های جنگ تحمیلی، ۳ هزار و ۵۰۰ بار به ایران حمله شیمیایی کرد که ۳۰ مورد آن در مناطق مسکونی بوده است.
روز بزرگداشت عطار نیشابوری، شاعر و عارف ایرانی
۲۵ فروردین در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران روز بزرگداشت ادیب و عارف شهیر "شیخ فرید الدین عطار نیشابوری" است و همه ساله مراسم بزرگداشت این شاعر و عارف نامی در شهر نیشابور برگزار می‌شود.
شیخ فریدالدین محمد بن ابراهیم نیشابوری مشهور به عطار، شاعر و عارف نام آور ایرانی در قرن ششم و آغاز قرن هفتم هجری است. بنا بر آنچه که تاریخ‌نویسان گفته‌اند بعضی از آن‌ها سال ولادت او را ۵۱۳ و بعضی سال ولادتش را ۵۳۷ هجری. ق می‌دانند. او در قریه کدکن یا شادیاخ که در آن زمان از توابع شهر نیشابور بوده به دنیا آمد. از دوران کودکی او اطلاعی در دست نیست جز اینکه پدرش در شهر شادیاخ به شغل عطاری که همان دارو فروشی بود مشغول بوده و بعد از وفات پدر، فریدالدین کار پدر را ادامه می‌دهد و به شغل عطاری مشغول می‌شود. او در این هنگام نیز طبابت می‌کرده است تا زمانی که آن انقلاب روحی در وی به وجود آمد. پس از تغییر حال، در سِلک صوفیان و عارفان درآمد. عاقبت پس از سفر‌های متعدد، در زادگاه خود رحل اقامت افکند. در مورد وفات او نیز گفته‌های مختلفی بیان شده، ولی بنا بر تحقیقاتی که انجام گرفته بیشتر محققان سال وفات او را ۶۲۷ هجری. ق دانسته اند. عطار به حق از شاعران بزرگ متصوفه است که کلام ساده و گیرنده او با عشق و شوقی سوزان همراه می‌باشد. زبان نرم و گفتار دل انگیزش که از دلی سوخته و عاشق و شیدا بر میآید، حقایق عرفانی را به نحوی خاص در دلها جایگزین میسازد. غیر از دیوان مفصّل عطار، مثنویهای متعدد او مانند اسرارنامه، الهینامه، مصیبتنامه، خسرونامه و لسانالغیب و... مشهورند. معروفترین مثنویهای عطار، منطقالطیر نام دارد و کتاب تذکرة الاولیاء در بیان مقامات عرفا نیز از آثار مشهور منثور اوست.
منبع خبر "
صدا و سیما" است و موتور جستجوگر خبر تیترآنلاین در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد.
(ادامه)
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت تیترآنلاین مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هرگونه محتوای خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
