چین کلاغ یکی از این قلل است که به ارتفاع ۲۸۲۰ متر در شمال منطقه اوین، درکه و کوی فراز واقع است و روز جمعه (۲۱ آذر) با گروه روز هفتم عزم را برای صعود به این قله جزم کردیم.
ساعت ۶:۳۰ دقیقه صبح با اعضای گروه در انتهای خیابان کوهنورد توانا زنده یاد محمد اوراز و ابتدای مسیر معدن قرار داشتیم. شبِ پیش از طریق برنامه‌های تلفن همراه ضمن کنترل نهایی وضعیت آب و هوای منطقه به علاقمندان شرکت در این برنامه تذکر لازم برای رعایت شیوه نامه‌های بهداشتی (استفاده از ماسک، به همراه داشتن مواد ضدعفونی، پرهیز از تجمع، پرهیز از مصرف موادغذایی دیگران و حفظ فاصله اجتماعی) و به همراه داشتن لوازم و تجهیزات صعود‌های زمستانی با توجه به احتمال ریزش باران و برف و وزش باد شدید و یخبندان و انباشت برف در ارتفاعات داده شده بود.
به همراه یکی از همکاران سازمانی ساعت ۶:۱۵ دقیقه در ابتدای مسیر حاضر شدیم و به کنترل نهایی وسایل و کوله پشتی پرداختیم هر چه به ساعت قرارمان نزدیک می‌شد به تعداد همنوردان افزوده می‌شد. پس از رسیدن آقای باویلی سرپرست گروه و حضور تقریبی ۳۰ نفر با یک خوش وبش ابتدایی در مسیر معدن حرکت کردیم.
به دلیل اینکه ضمن حضور در این صعود قصدم تهیه گزارش تصویری بود از سرپرست گروه درباره لوازم و تجهیزات صعود‌های زمستانه پرسیدم که آقای باویلی گفت: در حالی که در انتهای فصل پاییز قرار داریم به دلیل سرمای هوا، کوهنوردان و علاقه‌مندان به کوه و طبیعت باید برای سلامتی خود و همنوردانشان باتون، گتر، یخ شکن، پوشاک گرم، بادگیر، موادغذایی کم حجم و پر انرژی، آب و مایعات به همراه داشته باشند.
مسیر را ادامه دادیم تا پس از چند پیچ به یک شیب نسبتا تند رسیدیم، فاصله بین همنوردان در صف ۱.۵ تا ۲ متر حفظ می‌شد و همه همنوردان از اسکارف و ماسک استفاده می‌کردند.
به مرور در میان دره مسیر باریکتر شد تا خودمان در حاشیه یک نهر آب دیدیم که در حاشیه آن درختان دست کاشت گردو بود.
پس از چند شیب تصمیم گرفتیم در محوطه تقریبا پهن و کم شیب صبحانه مختصری میل کنیم پس از تغذیه و نوشیدن چای مسیر را که حالا شیب بیشتری داشت به صورت زیگزاک را ادامه دادیم تا به زین اسبی رسیدیم که از سمت دره درکه و جنگل کارا می‌آمد.
حالا مسیر ۲۰ - ۳۰ سانتی متر برف داشت که البته کوبیده شده بود و هر چند برای برخی از همنوردان مشکل ایجاد می‌کرد.
گتر‌ها را محکم کردیم و برخی از همنوردان یخ شکن به پا کردند.
مسیر پرشیب را ادامه دادیم و حالا آفتاب و آسمان آبی با ابر‌های تیره پوشیده می‌شوند؛ چه صحنه زیبایی چه شکوهمند و لذت بخش.
همان طور که برنامه نرم افزاری تلفن همراه برای ارتفاع بالای ۲ هزار متر ابرناکی و مه آلودگی پیش بینی کرده بود مه لحظه به لحظه غلیظ‌تر می‌شد و این موضوع به هیجان صعود می‌افزود.
سر قدم و ته قدم هر چند گاهی با صدای بلند با هم هماهنگ می‌شدند تا گروه از مسیر خارج نشود.
در چند نقطه به دلیل مه غلیظ و خستگی تعدادی از افراد گروه توقف کردیم و آب و مایعات نوشیدیم. نوشیدن آب و مایعات زمان فعالیت بدنی سنگین برای تامین آب از دست رفته بدن حاصل از تعرق و تامین الکترولیت بدن ضروری و حیاتی است.
در فاصله این استراحت‌ها اعضای با تجربه‌تر گروه به همنوردانی که به دلیل خستگی انگیزه لازم را برای صعود از دست داده بودند، روحیه می‌دادند و آن‌ها را درباره چگونگی گام برداری و استفاده صحیح از باتون راهنمایی می‌کردند.
تا یادم نرفته بگویم در کوهنوردی بیشتر کوهپیمایان با حرکتی نسبتا سنگین شروع می‌کنند و در ادامه با افزایش فعالیت بدنی و افزایش دمای بدن خود لباس و پوشش خود به یک مانع تبدیل می‌شود که ضرورت دارد کوهنوردان کمی از پوشش خود بکاهند.
در ادامه خط الراس را ادامه دادیم تا به بالای ابر‌ها رسیدیم، مه کم شد و خود را در میان لایه‌های ابر دیدم؛ چه شکوهمند غرورانگیز و زیبا.
حالا قله از دور دیده می‌شود، شیب تند، تمرکز روی گام برداری و همگام سازی گام‌ها با باتون‌ها ضمن ایجاد یک روند مناسب به کاهش میزان تلف شدن انرژی کمک می‌کند و حالا قله.
تراکم کوهنوردان گروه‌های دیگر زیاد است به محض اینکه به قله رسیدم برای پرهیز از قرار گرفتن در آن تجمع به سمت ضلع شمال شرقی قله؛ پلاتو پایانی گزارش را گفتم لقمه‌ای از کوکو سیب زمینی را میل کردم و آب و چای و سپس به سمت مبدا صعود حرکت کردیم.
کل مسافت پیموده شده در این صعود ۹.۷ کیلومتر در مدت چهار و نیم ساعت است.
برای این پیمایش این مسافت ۵۵۰ کیلوکالری سوزانده شد.
 |
رضا نیک قدم منش خبرنگار سرويس ورزشی، خبرگزاری صدا و سیما |
