به گزارش همشهری آنلاین به نقل از تسنیم، نازدار افشنگ متولد سال ۶۷ و معلم پایه سوم دبستان مدرسه شهدای هسته‌ای شهرستان اشنویه (استان آذربایجان غربی) است اما خودش ساکن این شهر نیست و در روستای خالدآباد از توابع اشنویه زندگی می‌کند. روستایی که اینترنت در آن آنتن نمی‌دهد و همین موضوع مشکلاتی را برای تدریس مجازی رقم زده است.
او برای تدریس به دانش‌آموزانش هر روز به‌همراه پدرش به کوهی که در یک‌کیلومتری خانه‌شان قرار دارد، می‌رود و از ساعت ۱۳.۳۰ تا ۱۷ در همان‌جا کلاس درسش را برگزار می‌کند فرقی نمی‌کند هوا خوب باشد یا اینکه چند متری برف آمده باشد.
خانم افشنگ می‌گوید: هر روز با ماشین پدرم به‌سمت کوه می‌رویم و تا پایان کلاس درس، او کنارم می‌ماند. بعضی وقت‌ها چون هوا سرد است، داخل ماشین می‌نشینم و تدریس را انجام می‌دهم اما چون برای ساعت طولانی نمی‌توانم داخل ماشین بشینم (گردن و پاهایم درد می‌گیرد) یا چون ممکن است اینترنت در داخل خودرو به‌خوبی در دسترس نباشد، بالای کوه می‌رویم، همان‌جا آتش روشن می‌کنیم و روی تکه‌ای سنگ می‌نشینیم و من تدریس را شروع می‌کنم. مادرم هم پتویی داده است تا از سرما در امان باشیم.
او می‌گوید: همه به من می‌گویند معلم فداکاری هستی اما من وظیفه‌ام را در برابر دانش‌آموزانم انجام می‌دهم. این پدرم است که واقعاً فداکار است که هر روز من را همراهی می‌کند و تا پایان کلاس درس منتظر می‌ماند. بدون حتی یک بار اعتراض.
خانم معلم می‌گوید: کوه دیگری پشت خانه‌مان هست اما چون سگ‌های ولگرد دارد، می‌ترسم برای تدریس به آنجا بروم. برای حل مشکل اینترنت، وزیر آموزش و پرورش با وزیر ارتباطات صحبتی داشته و قرار است تا یک ماه دیگر اینترنت روستا وصل شود.
افشنگ از معلمان حق‌التدریس است و لیسانس خود را در رشته آموزش ابتدایی از دانشگاه آزاد گرفته است. او می‌گوید: درس دادن به دانش‌آموزان دبستانی واقعاً حال آدم را خوب می‌کند. من خیلی به معلمی علاقه دارم. حتی به من می‌گویند ادامه تحصیل بده و مدرک کارشناسی ارشدت را بگیر و به دبیرستانی‌ها درس بده. اما واقعاً حاضر نیستم تدریس در دبستان را رها کنم.
این معلم ۳۲ساله درباره مشکلات شبکه شاد هم می‌گوید: مشکلات در مقایسه با سال گذشته بسیار کمتر شده و شاید بعضی مواقع شاد دچار کندی شود اما به‌نسبت سال قبل بسیار بهتر شده است.
