بسکین در ۱۹۳۵ از دانشگاه ایلینوی فارغ‌التحصیل شد. او از اعضای انجمن برادری زتا بتا تاو بود. بورت بسکین ابتدا مغازه‌ای در پالمر هاوس شیکاگو افتتاح کرد و در همان جا بود که در ۱۹۴۲ با شرلی، خواهر ایرو رابینز پیمان زناشویی بست. او سپس به نیروی دریایی آمریکا پیوست و از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۳ در جزیره اسپیریتو سانتوِ وانواتو واقع در اقیانوس آرام، شرق استرالیا حضور داشت. در ۱۹۴۶ از نیروی دریایی جدا شد و به کالیفرنیا رفت؛ جایی که رابینز از قبل یک مغازه بستنی‌فروشی در حومه لس‌آنجلس، گلن دیل باز کرده بود. رابینز به او قبولاند که فروش بستنی خوشایندتر از فروش پوشاک مردانه است. دو ماه بعد بسکین یک بستنی‌فروشی در پاسادنا باز کرد. در ۱۹۴۸ از ادغام پنج مغازه رابینز و سه بستنی‌فروشی بورتون یک شرکت واحد به‌وجود آمد. این دو شریک به این نتیجه رسیدند که نمی‌توانند تمام مغازه‌ها را خود اداره کنند و تصمیم گرفتند تا فروشگاه‌های خود را به مدیرانشان بفروشند. در واقع آنان حق‌الامتیاز فروش خود را واگذار کرده و با مالکان فروشگاه‌های جدید قرارداد می‌بستند. این شرکت اولین کمپانی مواد غذایی بود که به این کار دست می‌زدند. این ایده به تدریج در خرده‌فروشی‌های دیگر هم جا افتاد و عصر «فروش حق‌الامتیاز» آغاز شد. در ۱۹۴۹ بسکین و رابینز که بیش از ۴۰ فروشگاه داشتند نخستین کارخانه لبنیات خود را در بروبانک لس‌آنجلس خریدند. این امر به آنان اجازه می‌داد کنترل کامل بستنی تولیدی خود را در دست داشته و ترکیبات و طعم‌های جدید را امتحان کنند. کمپانی بسکین-رابینز در ۱۹۴۹، ۴۳ فروشگاه و در ۱۹۶۰ بیش از صد فروشگاه داشت. زمانی که این امپراتوری بستنی در ۱۹۶۷ به قیمت ۱۲ میلیون دلار به «یونایتد فروت کمپانی» فروخته شد، ۵۰۰ فروشگاه داشت. رابینز همکاری خود را ۱۱ سال بعد نیز با این شرکت ادامه داد و در نهایت در ۱۹۷۸ بازنشسته شد. بورت بسکین در ۲۴ دسامبر ۱۹۶۷ در خانه شخصی خود در استودیو سیتی کالیفرنیا در پی یک حمله قلبی درگذشت.
