در هفته های پایانی لیگ بیستم، در کنار تیم بحران‌زده و ریشه‌دار ماشین سازی تبریز که به بخش خصوصی تعلق دارد و گفته می‌شود حتی پول سفر این تيم با اتوبوس هم در حساب باشگاه موجود نیست، نام دو تیم آشنای دولتی به چشم می‌خورد که حضورشان در منطقه خطر بسیار عجیب است.
به گزارش تابناک ورزشی، دو باشگاه متمول سایپا و ذوب آهن با ردیف بودجه مشخص و بدون استرس های معمول مالی، در حالی حضور در رتبه های پایین را تجریه می کنند که در صورت سقوط، آنها برای اولین بار در تاریخ تاسیس شان از لیگ برتر دور خواهند افتاد.
دو تیم صنعتی و همواره بی دغدغه فوتبال ایران در زمینه های مالی، حالا در لبه پرتگاه سقوط قرار گرفته اند و این درحالی است که نمی توان نقش پررنگ ضعف مدیریتی را در رقم خوردن این اتفاق بی تاثیر دانست.
ذوب‌آهن بعد از جدایی سعید آذری ، فردی به نام محمدی مورد حمایت مدیران کارخانه را در صدر باشگاه گمارد که بسیار سریع، افول باشگاه را رقم زد و حالا دومین فصل را به عنوان نامزد سقوط با مدیریت شخصی به نام فریدونی تجربه می‌کند.
نارنجی‌پوشان سایپا نیز پس از آمدن یک چهره سیاسی سابق در دولت احمدی‌نژاد به نام مهرداد سراجی که مدیر حوزه دفتر علی سعیدلو در معاونت اجرایی و همچنین ریاست سازمان تربیت‌بدنی بود، به این اوضاع وخیم در قعر جدول دچار شده است.
سعیدلو همان معاون احمدی نژاد است که بعد از نشستن بر صدر مدیریت ورزش کشور ، علی کفاشیان را مجبور کرد که او را به عنوان نماینده فوتبال ایران در انتخابات کنفدراسیون فوتبال آسیا معرفی کند. حضوری که جز ناکامی و حراج آبروی کشور توسط معاون رییس‌جمهوری دستاوردی نداشت.
این شرایط بغرنج در اداره دو باشگاه وابسته به کارخانجات ملی تولید آهن و خودرو در کشور، پیش از هر چیزی ابهام در نحوه هزینه بودجه‌های تخصیص یافته به آنها را پیش می‌کشد و پرسش مهمتر اینکه این دو مجموعه عظیم دولتی، از تیمداری مستقیم به دنبال کدام هدف و دستاورد هستند؟ ذوب‌آهن که تیمی قدیمی‌تر محسوب می‌شود اندکی تماشاگر و افتخار نایب قهرمانی آسیا را در سال‌های اوجش در کارنامه دارد اما سایپا تقریبا هواداری ندارد که بتوان دلیل بودنش را توجیه کرد.
گاهی شنیده شده که مدیران این دو کارخانه دلیل اختصاص بودجه برای حضور در لیگ حرفه‌ای فوتبال را سرگرمی کارگران یا انجام مسوولیت های اجتماعی خود ذکر کرده اند اما قطعا با برگزاری یک نظرسنجی و رای‌گیری از کارگران گروه خودروسازی سایپا یا مجموعه ذوب اصفهان مشخص می‌شود که آنها هیچ تمایلی به صرف منابع کارخانه محل کارشان برای پرداخت دستمزدهای نجومی بازیکنان و مربیان فوتبال ندارند.
کارگری که برای تهیه پوشاک و اقلام اولیه ورزشی فرزندان خود با کمبودهای مالی دست به گریبان است، هرساله شاهد قراردادهای عجیبی با ستاره های پر ادعای فوتبال است که توان شمردن صفرهای ارقام حقوق آنها را هم ندارد و سهمش تماشای عکس‌های زندگی لاکچری ستاره‌ها در در صفحات شبکه‌های اجتماعی است.
رسوخ سیاست در رگ فوتبال
ذوب‌آهن اصفهان و سایپای تهران؛ در هر دو مورد تاثیر دخالت سیاست در تصمیم‌گیری واضح است. مدیرانی که مشخص نیست براساس کدام معیار و شایستگی و کارنامه باشگاه‌داری در تیم های دولتی پست می‌گیرند و با بودجه تضمین شده کارخانه های غول‌پیکر مملکت هم نمی توانند تیم‌شان را حداقل از محدوده سقوط خارج نمایند. تیم‌های شان را غرق در حاشیه و جنجال می‌کنند و سوژه اول رسانه ها می‌شوند و به این ترتیب با حضور مدیران نورچشمی در تیتر رسانه ها و برنامه های تلویزیونی، به کسب شهرت آنها کمک می‌شود. شهرتی که هرچند منفی یا مثبت، در سیاست بالاخره زمانی به کار خواهد آمد.
پایان یک رکورد با مدیریت چهره‌های خاص و افول کیفی و اخلاقی؟
در تاریخ لیگ حرفه‌ای، پرسپولیس، استقلال، ذوب آهن، سپاهان و سایپا تنها تیم هایی هستند که در تمام ادوار مسابقات فوتبال لیگ حرفه ای در میدان حضور داشته‌اند و هیچ گاه سقوط نکرده‌اند. حالا به لطف هنر مدیرانی که تا یکی دوسال پیش سابقه‌ای در فوتبال حرفه‌ای نداشته‌اند، این جمع درحال کوچکتر شدن است.
سایپا هرچند با فراز کمالوند، سرمربی تازه صید شده‌اش از نیمکت استقلال، تلاش دارد از محدوده خطر دور شود اما بازی‌های باقیمانده مشخص می‌کند مشکل این تیم ، با اخراج بحث برانگیز سرمربی قبلی حل شده است یا خیر؟ جنجال بزرگ مسابقه با پیکان و اخراج نفر اول و دوم نیمکت سایپا به دلیل اعتراض تاسفبار به تصمیم داور، نشان داد که این باشگاه بی‌حاشیه سابق، بعد از رفتن صادقی در زمینه اخلاقی هم شاهد افول بوده ... وقتی محسن بیاتی‌نیا مشاور مدیرعامل باشگاه و دستیار فراز کمالوند هم همچون سرمربی تیم به دلیل فریادهایش بازی بعدی و حساس تیم را از دست می‌دهد، باید به عمق تغییر ماهیت تیمداری در مجموعه سایپا پی برد که تیم فوتبالش همانند خودروهایش شاهد سقوط کیفی است.
ذوب آهن هم که با شکار سرمربی نفت مسجدسلیمان در نیم فصل، کاری شبیه سایپا انجام داده بود، هر چند هفته قبل استقلال را برد اما این هفته بار دیگر بازنده شد و عملکرد خوب رقبای آنها مثل نساجی قائمشهر نشان می دهد احتمال اینکه یکی از دو تیم سایپا یا ذوب آهن در مسابقات لیگ امسال سقوط کنند کم نیست.
سایپا و ذوب آهن در جدول بیشترین امتیازات تاریخ لیگ برتر رتبه های چهارم و ششم را دارند. استقلال، پرسپولیس، سپاهان، ذوب آهن، فولاد و سایپا تیم های لیگ برتری هستند که امتیازات شان در جدول تمام ادوار لیگ برتر از همه بیشتر است. پس از این منظر هم مشخص می‌شود که مدیران جدید، تیم های کوچکی را تحویل نگرفته‌اند و شرایط فعلی حاصل ضعف مفرط مدیریت آنهاست و انداختن تقصیر به گردن این و آن برای فرار از پذیرش مسوولیت شکست است.
سقوط ماشین سازی تبریز با وجود فوتبال زیبایی که این تیم با علیرضا اکبرپور ارائه می کند، محتمل است و تیم دوم سقوط کننده هم از میان سایپا، ذوب آهن یا نساجی مشخص می شود که این آخری با روندی که در پیش گرفته، حلقه سقوط را گردن دو رقیب دیگرش خواهد انداخت.
در فوتبال هشت هفته به هیچ عنوان فرصت کمی نیست اما آنچه مهم است روند تیم‌هاست که در مورد این دو تیم چندان امیدوارکننده نبوده و به نظر می‌رسد فصل آتی یکی از سهمیه های تهران یا اصفهان در لیگ برتر کاسته شود.
نویسنده: صادق لودریچه
