به گزارش خبرگزاری فارس از دزفول، محمد حسن آلاله در یادداشتی نوشت: الف دزفول برای مردم این شهر نامی آشناست، این نامی بود که در دوران دفاع مقدس، رادیوی عراقی بر دزفول گذاشته بود.

دزفول از نخستین ساعات تهاجم حزب بعث عراق تا اواخر جنگ تحمیلی آماج حملات خمپاره‌ای، توپخانه‌ای و موشکی صدامیان بود. اگر دشمن بعثی قرار بود موشکی به یکی از شهرهای ایران بزند، آن شهر دزفول بود و اگر قرار بود چند شهر را موشک باران کند اولین آنها دزفول بود.

اگرچه شهرهاى مورد هدف موشکی در الفباى ابجد عراق تغییر میکرد و کم و زیاد می ‏شد، اما جایگاه الف همیشه به دزفول اختصاص داشت.

معمولا یک روز قبل از هر موشک‌باران، رادیوی عراق ازمردم شهرهایی که قرار بود توسط موشک یا بمب‌افکن مورد هدف قرار گیرند می خواست تا شهرها را ترک کنند. آنچه بیشتر مایه تعجب می‌شد این بود هر بار که رژیم صدام میخواست شهرهای ایران را موشک‌باران کند سهمیه شهر دزفول ثابت و محفوظ بود.

دربرنامه رادیویی عراق، اسم شهرها با ترتیب حروف ابجد خوانده میشد. شهر اول همیشه دزفول بود و شهرهای بعد از آن بنا به وضعیت و موقعیت تفاوت می‌کرد.گوینده رادیو عراق که با صدای زمخت خود به زور میتوانست فارسی صحبت کند در اعلام بمباران می‌گفت: ارتش عراق ظرف 48 ساعت آینده شهرهای نامبرده زیر را توسط جنگنده‌های نیروی هوایی خود و یگان نیروهای موشکی مورد اصابت قرار خواهد داد و این یک هشدار برای ایران است. اولین شهر، الف -دزفول ،ب- گیلان غرب ، ج -بهبهان و....

در حقیقت هدف رژیم بعث عراق این بود که هر چند روز یک بار با اخطار و اعلام شهرهایی که قرار است مورداصابت موشک قرارگیرند، با ایجاد وحشت و جنگ روانی میان شهروندان، آنهارا مجبور کند که شهرهای خودرا ترک کنند. رژیم بعث عراق سعی داشت با تکرار این خبرهای دلهره آور و با بمباران هوایی و پرتاب موشک مقاومت شهرها را بشکند، اما هیچکدام از اینها موجب نشد تا مقاومت مردم دزفول که آماج بیشتر موشک باران بود شکسته شود و مردم دزفول در زیر موشک باران در شهر ماندند، پشتیبان رزمندگان شدند، حماسه آفریدند و فرهنگ مقاومت و پایداری را پایه گذاری نمودند و بدینسان بود که دزفول در دوران دفاع مقدس شهر نمونه نام گرفت.

آری آن روزها شنیدن الف - دزفول برای ساکنین این شهر، واژه‌ای آشنا شده بود و همه منظور آن را  می دانستند. می دانستند الف دزفول یعنی چه.

الف- دزفول یعنی دیدن آوارها و یعنی اینکه فردا چندین و چند خانه ویران خواهد شد.

الف – دزفول یعنی اینکه فردا چند فرزند بر سر پیکر پدر و مادر شهید خود خواهند گریست و چند نفر دیگر جنازه خونین فرزندشان را درآغوش خواهند کشید. 

الف - دزفول یعنی، صدای انفجاری که در نیمه شب حتی به تو مهلت بیدار شدن هم نخواهد داد.

الف - دزفول یعنی، کوچه‌ای که همین غروب بچه‌های شاد و پرهیاهو در آن بازی میکردند، دیگر وجود نخواهد داشت و تبدیل به مخروبه خواهد شد. 

الف - دزفول یعنی خانه و مسجد و مدرسه و بیمارستان و ... فرقی نمی‌کند، هر چه که باشد با موشک‌های 9 متری و 12 متری بعثی فرو خواهد ریخت.

آری بعثی‌ها می‌خواستند مردم دزفول را بترسانند تا خانه و شهرشان را ترک کنند و عقبه جنگ خالی بماند. می‌خواستند غرور دزفولی‌ها شکسته شود تا کمر جنگ را بشکنند.

دزفول عقبه جنگ بود و خط دوم به حساب می‌آمد. مردم دزفول پشت جبهه را محکم گرفته بودند  و یاری رسان رزمندگان بودند، ستاد پشتیبانی جنگ در آنجا مستقر بود. بیمارستان‌های این شهر نزدیک‌ترین جایی بودند که مجروحین جنگی را درمان می‌کردند و در صورت نیاز به بیمارستان‌های مجهزتری در شهرهای دیگر انتقال می‌دادند. 

رزمندگان اسلام که از شهرهای مختلف کشور برای دفاع از این آب و خاک به خوزستان آمده بودند و خسته از میدان جنگ به شهر دزفول پا می‌نهادند در این شهر با غذا و حمام و سلمانی صلواتی استقبال و پذیرایی می‌شدند و جان تازه‌ای می‌گرفتند.

حتما این رزمندگان به خوبی مهمان نوازی دزفولی‌ها را به خاطر دارند. مردم روزها بساط پذیرایی از رزمندگان را فراهم می‌کردند و شب که می‌شد باید آماده می‌شدند که موشک‌های بعثی از راه برسند و خانه‌شان را ویران کنند و جان‌هایشان را بگیرند، اما هیچ یک از رزمندگان،دزفول را خراب یا خالی ندید. امشب که موشک می‌آمد و محله‌ای را ویران می‌کرد از همان فردایش مردم شروع می‌کردند به مرمت وساختن.

امروز به یاد آن روزهای خاطره انگیز و فراموش ناشدنی و به یاد مقاومت هشت ساله مردم دزفول در دوران دفاع مقدس، میدانی به نام «الف دزفول» در جاده ساحلی و در انتهای خیابان آیت‌الله قاضی به احترام و پاسداشت سال‌ها ایستادگی و ایثار مردم دزفول برپا شده است. 

آری امروز میدانی برای نشان دادن مقاومت مردم دزفول ساخته شده، به این دلیل که آن روز مردم این شهر میدان را خالی نکردند،در خانه‌های خود ماندند، خانه‌هایشان خراب شد، اما بازهم آنها را ساختند، شهید و مجروح دادند، اما پا پس نگذاشته و سنگر شهر را خالی نکردند و با ایثار، رشادت‌ها و شهادت‌های عزیزان خود فرهنگ مقاومت و پایداری را پایه گذاری نمودند.

انتهای پیام/ر