علی مریدی، مدیرکل دفترحفاظت و مدیریت زیست محیطی آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست در خصوص آلودگی خاک توسط سموم کشاورزی به میزان گفت: یکی از مسائلی که محیط زیست ما به آن مبتلاست، آلودگی منابع آب و خاک به وسیله سموم دفع آفات و بیماری‌های گیاهی است. هر چند راهکار‌های دیگری به غیر از مبارزه شیمیایی برای کنترل آفات و بیماری‌های گیاهی به است، اما هنوز هم انتخاب این روش اولویت نخست کشاورزان و باغداران است. دلیل آن هم اثرات نسبتاً سریع و قاطعی است که سموم بر روی آفات گیاهی دارند.

مدیرکل دفترحفاظت و مدیریت زیست محیطی آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست ادامه داد: درصورت حفاظت‌نکردن از خاک و بی‌توجهی به مدیریت پایدار منابع خاک و حاصلخیزی بیولوژیک خاک؛ روش‌های غلط یا نامناسب کشاورزی و شخم، فعالیت‌های صنعتی و عمرانی و هرگونه دست‌خوردگی خاک، بارندگی­های شدید، باد و طوفان می‌تواند صدمات جدی به خاک وارد آورده و موجب هدررفت این منبع مهم در کشور شود. برای تشکیل یک سانتی متر خاک حداقل صد سال زمان لازم است.

مریدی عنوان کرد: تا آن جایی که به روش‌های بهبود بخشیدن سلامت خاک مرتبط می‌شود، تمرکز کار بر روی حاصلخیزی خاک بود که به طور عمده از طریق کود‌های شیمیایی حاصل می‌شود. با از دست رفتن وضعیت سلامت خاک، موارد حملات آفت‌ها و هم چنین امراض نیز افزایش یافت و منجر به افزایش مصرف آفتکش‌ها و دیگر مواد شیمیایی شد.

وی بیان کرد: روش‌های دیگر مبارزه با روش بیولوژیک با همه مزیت‌های زیست محیطی است که اثر آن دراز مدت است و نباید با هدف نتیجه گیری سریع تر، با استفاده وسیع از سموم دفع آفات نباتی به محیط زیست آسیب رساند.

مریدی در خصوص حفاظت از خاک توضیح داد: برای حفظ خاک‌ها و بهره‌برداری بهینه از آن‌ها باید حفاظت خاک (کنترل فرسایش و تخریب خاک) و برنامه‌های مدیریت پایدار خاک در همه عرصه‌ها اجرا شود. حفظ سلامت خاک در بهره وری بالای کشاورزی و حفظ یک اکوسیستم سالم از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

وی در خصوص تخریب منابع خاک و خسارات جبران ناپذیر خاک گفت: تخریب منابع خاک، ازجمله فرسایش، شورشدن، تغییر بی‌رویه کاربری زمین‌های حاصلخیز و اقدامات نامناسب از قبیل اقدامات عمرانی می‌تواند تعادل موجود در طبیعت را برهم زده و خسارات فراوان و جبران‌ناپذیری ایجاد کند.

مدیرکل دفترحفاظت و مدیریت زیست محیطی آب و خاک ادامه داد: یکی از وظایف و خدمات زیست‌محیطی خاک، جذب، ذخیره‌سازی و توزیع مناسب آب در طبیعت است که درقالب رطوبت خاک، منابع آب زیرزمینی، چشمه‌ها، تالاب‌ها، دریاچه‌ها و … صورت می‌گیرد.

وی در خصوص استفاده از سموم و آلودگی خاک ادامه داد: استفاده از ا آفات و سموم علاوه بر تاثیراتی که می‌تواند بر روی سلامت انسان داشته باشد، یکی از راه‌های ایجاد آلودگی محیط زیست نیز به شمار می‌رود، به همین روی حرکت به سمت حذف سموم کشاورزی راهکار بهتر است، برای حفظ محیط زیست از آلودگی بیش از حد خاک باید صورت گیرد.

راه‌های ورود سموم کشاورزی به منابع خاک

 

مریدی اظهار کرد: آفت کش‌ها معمولا به صورت گرد، گرانول، امولسیون و سوسپانسیون استفاده می‌شوند و ورود آن‌ها به محیط زیست و خاک بلافاصله پس از مصرف صورت می‌گیرد. راه یابی آفت کش‌ها به داخل رواناب‌های سطحی و ورود آنان در خاک فرآیند پیچیده‌ای است. جنبه دیگر مسأله آلودگی خاک به آفت کشهاست. رها نمودن ظروف خالی سم درمحیط بدون دفع صحیح آنها، یکی از عوامل آلودگی خاک می‌باشد.

وی در خصوص ویژگی پایداری برخی سموم اظهار کرد: برخی از آفت کش‌های شیمیایی به دلیل داشتن زمان پایداری طولانی، بالا بودن حلالیت در چربی و پائین بودن سرعت تجزیه دربدن موجودات زنده و محیط‌های آبی، در بافت‌های ذخیره‌ای و انباشته به زنجیره‌ی غذایی وارد می‌شوند و در نتیجه باعث حذف گونه‌های حساس می‌شوند دردراز مدت می‌تواند نظام اکوسیستم رامختل سازد.

مریدی تاکید کرد: همان طور که می‌دانید محیط زیست از اجزای زنده و غیرزنده تشکیل شده است. اجزای زنده همان موجودات زنده (ارگانیسم ها) هستند که باهم و با بخش غیرزنده در تقابلند و اجزای غیرزنده شامل آب، هوا، غذا و مکان زیست ارگانیسم‌ها و تقابل آن‌ها با خود و محیط است. آلودگی شیمیایی محیط زیست غالباً از طرق آب، هوا و خاک صورت می‌گیرد. آفت کش‌ها یا از طریق تبخیر و یا مستقیماً از طریق هوا وارد اتمسفر می‌شوند. آب‌های سطحی، پساب‌های صنعتی و شهری و کاربرد مستقیم آفت کش‌ها برای کنترل آفات آبزی، از راه‌های ورود سموم به منابع آبی است. خاک نیز از طریق گیاهان تیمار شده با سموم، باران، دفن ظروف خالی سم و همین طور استفاده مستقیم آن‌ها روی خاک آلوده می‌شود.

مدیرکل دفترحفاظت و مدیریت زیست محیطی آب و خاک متذکر شد: سموم کشاورزی و آفت کش‌هایی که به نحو نامطلوبی انبار گردیده یا در معرض فروش قرار میگیرند، به آسانی به مواد غذایی نفوذ کرده یا در محیط زیست انتشار می‌یابند. مواد شیمیایی کشنده، خاک ها، آب‌های زیرزمینی و سطحی را آلوده می‌سازند و به نحو شدیدی روی آب‌های آشامیدنی و خاکی که تامین کننده اصلی موادغذایی انسان است، اثر نامطلوبی می‌گذارند، که به هیچ عنوان قابل بازیابی نیست.

بیشتر بخوانید:

جنگل حرای بندر دیر قربانی جدید پرورش میگو

انتهای پیام/