خبرگزاری فارس_کرمان؛ زهرا بمی، خانم ماندانا حجاریان اهداکننده مستمر خون، زاده مسجدسلیمان، شهری که از او به‌عنوان «مادر بخشنده» تعبیر می‌کند، هنوز 15 سالش کامل نشده بود که برای اولین‌بار قطره‌های جان‌بخش خون خود را تقدیم یک بیمار کرد تا از مرگ حتمی نجات پیدا کند، از اولین اهدای خون او 46 سال می‌گذرد و اکنون که 61 سال از عمر با برکتش را می‌گذراند در آخرین روز خرداد 1400 یکصدوهشتادونهمین اهدای خون خود را انجام داده است.
خبرنگار فارس به‌مناسبت روز اهدای خون با تبریک این روز به همه اهداکنندگان خون گفت‌وگویی با بانوی خون ایران و جهان داشته که در ادامه می‌خوانید.
فارس: خانم حجاریان از وضعیت اهدای خون در خانواده‌تان برای ما بگویید؟
ماندانا حجاریان: همسرم تاکنون 143 بار خون اهدا کرده و فرزندانم با توجه به سن‌شان بیش از 70 بار خون اهدا کرده‌اند.
به لطف خداوند تا زنده هستم اهداکننده خون مستمر خواهم بود، اولین خانواده بعد از خانواده پدری‌ام هستیم که اهداکننده هستیم، فرزندان من از 15 سالگی اهداکننده هستند؛ همسرم تاکنون 143 بار خون اهدا کرده و فرزندانم با توجه به سن‌شان بیش از 70 بار خون اهدا کرده‌اند.
فارس: بعد از کرونا برخی مواقع در اخبار می‌شنویم ذخایر خوبی کم شده، چه توصیه‌ای برای این مواقع به مردم دارید؟
ماندانا حجاریان: در حال حاضر گرانی‌ها موجب شده اهداکنندگان خون کم شوند؛ چون مواد غذایی مغذی که یک اهداکننده بتواند مصرف کند ازجمله گوشت و مغزها و ...گران شده و کمتر کسی توان خرید آن را دارد، گاهی مردم ابراز می‌کنند« نمی‌توانیم راه برویم، خون‌مان کجا بود که اهداکنیم».این‌ها درد جامعه است، اما یک بیمار تالاسمی که هرماه باید چندین بار خون دریافت کند اگر خون ما به او نرسد یا مادری که بر اثر زایمان نیازمند خون شده اگر خون به او نرسد حتما جان خود را از دست می‌دهد، اما نمی‌دانم در کشور چه اتفاقی افتاده که همه دست به دست هم داده‌اند تا متأثرترین قشر از این وضعیت، بیماران ما باشند.
فارس: چه شد به یک بانوی خیر در اهدای خون تبدیل شدید؟
ماندانا حجاریان: حدود 15 سال سن داشتم که همسر سرایدار مدرسه به‌دلیل به دنیا آوردن فرزند چهارمش نیازمند خون شده بود و اگر خون به او نمی‌رسید یقینا می‌مرد، پدرم از خیران بود و معمولا هرکس نیازی پیدا می‌کرد درب خانه ما به رویش باز بود، سرایدار مدرسه هم درب خانه ما را زد و ابراز کرد همسرش به‌شدت حال بدی دارد، پدرم مرا همراه خود به بهداری مسجدسلیمان برد و با تست خون من موفق می‌شویم با اهدای خونم آن زن را از مرگ نجات دهیم.
همسایه‌ها و اقوام وقتی شنیدند، مرا تشویق کردند و این تشویق‌ها و اینکه خوشحال بودم جان یک انسان را نجات دهم، انگیزه ایجاد کرد و اولین جرقه پاگذاشتن در این راه در وجود من زده شد و زمینه‌ساز شد که امروز 189 بار خونم را به بیماران نیازمند داده باشم.
هنوز از سوزن می‌ترسم اما زمانی که برای اهدای خون مراجعه می‌کنم ترسم را در خودم پنهان می‌کنم و درد را به جان می‌خرم.
فارس: از کارهای خیری دیگرتان هم برای مخاطبان ما بگویید؟
ماندانا حجاریان: تمام عمرم در راه خدا کار کردم و چشمداشتی جز به اجر خدا نداشتم، از کمک به نیازمندان و در راه ماندگان گرفته تا همراهی داوطلبان هلال‌احمر در پوشش حوادث، 60 کودک یتیم را زیر چتر حمایتی‌ام گرفتم که به من مامان می‌‌گویند، بچه‌هایی که از مدرسه تا دانشگاه و سربازی هنوز مرا از یاد نبرده‌اند و حتی فرزند یکی از کسانی که به‌دلیل اعتیاد از او حمایت کردم تا سروسامان بگیرد و ازدواج کند را مانند نوه خودم حتی پیش‌تر می‌دانم.
فارس: از این فرزندتان بیشتر بگویید؟
ماندانا حجاریان: مردی که از 9 سالگی تا 28 سالگی اعتیاد داشت، تصادف می‌کند و در یک پارک او را پیدا می‌کنند، او را به بیمارستان بردیم و چهار ماه تحت درمان قرار گرفت دنبال کارهای او بودم تحت عمل جراحی قرار گرفت تا بهبود پیدا کرد و سروسامان گرفت، ازدواج کرد و اکنون فرزندش مانند نوه‌ام برایم عزیز است و اولین نوه افتخاری من است.
هنوز هم دنبال کارهای تحصیل فرزندش هستم و به امور او رسیدگی می‌کنم، همسر این مرد هم خانم خوبی‌ست که فرزند مؤدب و باهوشی تربیت کرده است.
هر کار در هر جریانی از دستم برآمده، کوتاهی نکردم، برحسب اتفاق که از مقابل بیمارستان رد می‌شدم یا خودم در بیمارستان کار داشتم، اگر کسی در راه مانده را مقابل بیمارستان می‌دیدم با ظرفی غذا هم که شده از او پذیرایی می‌کردم که حداقل به‌دلیل بی‌پولی گرسنه نماند.
فارس: کار نقاشی هم انجام می‌‌دهید؟
ماندانا حجاریان: بله جواز نقاشی درجه یک دارم، در 15 سالگی مربی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خوزستان بودم و اکنون هم هنرآموزانی دارم و کار نقاشی انجام می‌دهم.
فارس: همراهی همسرتان به چه شکل هست؟
ماندانا حجاریان: یک دست صدا ندارد، اگر همسر و فرزندانم مرا یاری نمی‌کردند موفق نمی‌شدم.
همسرم مرد خوبی‌ست و از خانواده مذهبی است، دبیر بازنشسته‌ای که عمرش را با کتابت قرآن می‌گذراند و در این دوران کرونا 30 نفر را دور هم نشانده و هرکدام یک جزء قرآن کتابت می‌کنند و تمام هزینه‌ها را همسرم می‌پردازد.
فارس: چه توصیه‌ای به بانوان برای اهدای خون دارید؟
ماندانا حجاریان: خانم‌ها ثابت کردند که در هر زمینه شکوفا و مستعد هستند و پایه و اساس هر زندگی زن است، زنان هستند که زمینه رشد و بالندگی خانواده به‌ویژه مردان را ابه وجود می‌آورند بنابراین برای اهدای خون هم پیشقدم باشند. به‌خاطر انسانیت وظیفه داریم کار خیر انجام دهیم و اهدای خون یک کار خیر بزرگ است.
اهدای خون را برای مناسبت‌ها نگذاریم بلکه در طول سال این کار ارزشمند را انجام دهیم، اهدای خون زکات سلامتی است و از دعای خیر خانواده‌هایی که عزیزشان شفا پیدا کرده بهره‌مند می‌شویم.
اهدای خون خیر و برکت به زندگی می‌آورد و من خودم کارم به مویی رسیده اما پاره نشده که دلیلش را همین اهداکرند خونم به بیماران نیازمند می‌دانم.
به همه عزیزان هم‌وطنم اعم از زن و مرد توصیه می‌کنم برای سلامتی خودشان هم شده یک بار برای اهدای خون مراجعه کنند تا میزان غلظت خون و سلامتی‌شان تست شود که اگر مشکلی دارند دچار عارضه‌ای نشوند.
آدمی که خونش را برای نجات یک انسان دیگر اهدا می‌کند لطف خداوند شامل حالش می‌شود و روحیه شادی دارد، خداوند نه دل دریایی بلکه دلی به پهنای اقیانوس به او می‌دهد. زمانی که می‌بینی چراغ همسایه‌ات روشن است لذت می‌بری، یک اهداکننده خون هم همین حالت را دارد.
سخن پایانی...
از همه خبرنگاران و عزیزانی که مرا یاد می‌کنند و با من تماس می‌گیرند، تشکر می‌کنم؛ اما گله‌ای داشته باشیم از سازمان انتقال خون که نه روز اهدای خون و نه در سالروز تأسیس سازمان یادی از ما نکردند تا حداقل برای تبلیغ اهدای خون گامی برداشته باشند.
انتهای پیام/80016/ق/ی
