به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ دورکاری، محصول گسترش زیرساخت‌ها و روبنا‌های الکترونیکی یا فضای مطمئن مجازی است که در ایران هم بیشتر استان‌ها از امکانات و تجهیزات محدودی برای گسترش آن برخوردارند که باید به طور در سراسر کشور توسعه یابد و دولت الکترونیک مقدمه آن است.
در دولت الکترونیک مراجعه حضوری مردم و خدمات گیرندگان به سازمان‌ها کاهش می‌یابد یا حذف می‌شود و در طرح دورکاری هم حضور نیروی انسانی در محیط‌های سازمانی به حداقل می‌رسد. اما باید فرهنگ سازمانی دورکاری هم نهادینه و فرهنگ سازی شود و به دلیل شیوع ویروس کرونا و هم برای دوره پساکرونا به شبکه مجازی دورکاری کارامد نیاز داریم.
این شبکه شامل ایجاد هندسه دقیق از ارکان سازمانی و نهادی در ساختار نظام اداری با تکیه بر مدیریت منعطف و پویا در بازار دورکاری است.
نظام اداری الکترونیک و دولت الکترونیک و تبیین ابعاد کار در خارج از فضای فیزیکی کار؛ سه ضلع یک مثلث برای اجرای طرح دورکاری است و باید دسترسی نیروی انسانی نهاد‌ها و دستگاه‌ها به این زیرساخت‌ها؛ فراهم و آسان سازی شود.
هدف این است که برخی کار‌های اداری بدون نیاز به رفت و آمد صورت گیرد تا با کاهش هزینه‌ها به صرفه‌جویی در بودجه تمام شده سازمان منجر شود.
شهر تهران هم از بیشترین مزیت‌های نسبی و امکانات برای اجرای طرح دورکاری در کنار ضرورت‌های زیاد برخوردار است.
آلودگی هوا، ترافیک، اتلاف وقت و فشار‌های عصبی از عوارض تردد در شهر تهران است و البته دولت در شرایط جدید شیوع ویرس کرونا تلاش می‌کند با گسترش طرح دورکاری، بخشی از این مشکلات را هم برطرف کند.
استفاده از امکانات سخت افزاری و نرم افزاری و بهره برداری از ظرفیت‌هایی همچون شبکه داخلی دولت و امکان امضای الکترونیک در قالب طرح دورکاری ضروری است.
دولت که می‌خواهد بخشی از کارکنان دستگاه‌ها در قالب این طرح در خانه بکار گرفته شوند تا اصل طلایی " فاصله گذاری اجتماعی " تضمین شود باید باید از همه امکانات و طرح‌ها و مزایا استفاده کند.
باید در این زمین فرهنگ سازی صورت گیرد و سوارکار در فضای مجازی هم تقویت شود در سراسر کشور.
افراد کاملا توانمند، خوداتکا، آگاه به مسئله می‌توانند دورکاری انجام دهند و بی نیازی مکرر به مسئول، نبود پرسشگری، داشتن امکانات لازم در منزل یا محل مورد نظر از ویژگی‌های لازم برای اجرای طرح دورکاری است.
در بازار دورکاری باید طرف‌های عرضه و تقاضای خدمات به طور روشن وظایف خود را تعریف کنند و استاندارد‌های همکاری هم شفاف باشد.
مشاغلی که قابل اندازه گیری بوده و زمینه انعطاف پذیری را داشته باشد، همچنین دارای ارباب رجوع نبوده و نیازی به حضور در محل کار نباشد و تنها نتیجه کار، مبنا باشد، در اولویت اول دورکاری هستند.
فعالیت طرح دورکاری باید قابل اندازه گیری باشد و کار‌های دسته جمعی که نیاز به حضور فیزیکی افراد دارد، مشمول این طرح نیست و در طبقه بندی‌ها قرار نمی‌گیرد، اما باید متناسب با فاصله گذاری اجتماعی، در تعداد نیروی کار تجدید نظر شود.
اما برای دوره پساکرونا هم باید بازار طرح دورکاری باید متناسب با شغل ساماندهی شود و همه دستگاه‌ها و سازمان می‌توانند در بازار وارد شوند.
دانش‌گرایی و شایسته‌سالاری؛ چابک‌سازی، متناسب‌سازی و منطقی ساختن تشکیلات نظام اداری در جهت تحقق اهداف طرح دورکاری؛ انعطاف‌پذیری و عدم تمرکز اداری و سازمانی با رویکرد افزایش اثربخشی، سرعت و کیفیت خدمات دورکاری؛ اثربخشی و کارآیی در فرآیند‌ها و روش‌های اداری دورکاری هم باید مورد توجه باشد.
توسعه نظام اداری الکترونیک و فراهم آوردن الزامات آن به منظور ارائه مطلوب خدمات عمومی می‌تواند به نهادینه شدن فرهنگ دورکاری کمک کند.
دانش بنیان کردن نظام اداری از طریق بکارگیری اصول مدیریت دانش و یکپارچه‌سازی اطلاعات و نهادینه‌سازی وجدان کاری، انضباط اجتماعی، فرهنگ خودکنترلی، امانت‌داری، صرفه‌جویی هم از دستاورد‌های طرح دورکاری و توسعه نظام اداری کشور است.
به نظر می‌رسد دورکاری، کسب و کار‌های مجازی و اقتصاد پساکرونا باید همیشه سه ضلع برنامه ریزی دولت باشد تا الگوی سازنده‌ای هم به بخش‌های غیردولتی ارائه کند.
نقشه راه هم استقرار کامل نظام اداری دورکاری با تکیه بر کسب و کار‌های مجازی تا حداکثر ظرفیت هاست.
اسماعیل محمدی
دبیر خبر خبرگزاری صدا و سیما