فوگر آموزش‌های خود را از سن ۱۴ سالگی در ونیز آغاز کرد و تا ۱۴۸۷ در همان جا سکونت داشت. همزمان او یک کشیش کاتولیک هم بود و چندین مقرری متفاوت از کلیسا می‌گرفت هر چند هرگز در یک صومعه زندگی نکرد. فوگر به‌عنوان یکی از ثروتمندترین افراد عصر مدرن در کنار صنعتگران مهمی از اوایل قرن ۲۰، چون جان دی. راکفلر و اندرو کارنگی قرار می‌گیرد.
اساس ثروت خانواده فوگر به داد و ستد منسوجات با ایتالیا مرتبط بود. پس از آنکه یاکوب همراه با دو برادر دیگرش، اولریش و گئورگ معاملات بانکداری را با خاندان قدرتمند و سرشناس هابزبرگ و سازمان اداری واتیکان آغاز کردند و همزمان فعالیت‌های معدن‌داری در تیرول را شروع کرده و از ۱۴۹۳ به استخراج نقره و مس در دو پادشاهی بوهم و مجارستان روی آوردند، کمپانی آنها به سرعت رشد یافت. در ۱۵۲۵ آنها امتیاز معادن جیوه و شنگرف در ناحیه المادان اسپانیا را نیز از آن خود کردند.
پس از ۱۴۸۷، یاکوب فوگر به‌شکل غیررسمی ریاست فعالیت‌های تجاری خاندان فوگر را بر عهده داشت و به‌زودی و با هدایت او بازار مس اروپا به‌شکل انحصاری در سیطره این بنگاه خانوادگی درآمد. مس مجارستان از طریق آنت ورپ بلژیک به لیسبون برده و از آنجا با کشتی به هندوستان حمل می‌شد. یاکوب فوگر در نخستین سفر تاجران آلمانی به هند، فرستادن یک ناوگان پرتغالی به کرانه غربی هند و نیز ارسال ناموفق یک هیات تجاری اسپانیایی به جزایر مالوکو نقش مهمی ایفا کرد.
او به‌عنوان یک بانکدار با سلسله هابزبورگ رابطه داشت و در نتیجه می‌توانست در سیاست‌های اروپا در آن زمان نقش ایفا کند. وی از ماکسیمیلیان یکم حمایت مالی به عمل آورد و کمک‌های شایانی به انتخاب پادشاه اسپانیا به‌عنوان امپراتور مقدس روم با لقب شارل پنجم کرد. با حمایت‌های مالی وی ازدواج‌هایی صورت گرفت که در نتیجه آنها خاندان هابزبورگ، سلطنت بوهم و مجارستان را از آن خود کردند. او با ساخت بناهایی در اگزبورگ میراث خود را جاودانه کرد که از آن میان باید به کلیسایی اشاره کرد که طی سه سال ساخته شد و از آن به‌عنوان نخستین عمارت رنسانس آلمان یاد می‌شود. آرامگاه وی و دو برادر دیگرش نیز در همین کلیسا قرار دارد. از دیگر سو باید به «فوگری» اشاره کرد که قدیمی‌ترین مجتمع مسکونی اجتماعی جهان به‌شمار رفته و همچنان مورد استفاده قرار می‌گیرد. یاکوب فوگر در ۳۰ دسامبر ۱۵۲۵ درگذشت.
