نیکلاس سانسون کشیش و مبلغ و سفرنامه نویس فرانسوی، ۷ ژوئیه 1667چشم بر جهان فرو بست. او به همراه هیاتی از فرانسه برای تبلیغ دین مسیح درسال ۱۶۸۳ میلادی (۱۰۶۲ ه‍.ش) همزمان با حکومت شاه سلیمان صفوی به ایران آمد. سانسون از طریق ترکیه به قزوین رسید و به مدت هشت ماه به مسیحیان آنجا تعلیمات دینی داد و پس از آن شش ماه در همدان و خوزستان و نیز شوش اقامت داشت. او از ابتدای سفر خود، به آموختن زبان‌های فارسی، ترکی و ارمنی پرداخت و در مدت سه سالی که در ایران بود به بسیاری از شهرهای ایران مسافرت کرد و در مواقع فرصت به تحقیق در احوال و آداب و رسوم و عادات ایرانیان و آثار گذشته آنها پرداخت. شاه سلیمان صفوی، از سانسون خواست که نامه‌ای برای لوئی چهاردهم، پادشاه فرانسه بفرستد و اطلاعاتی را که در ایران کسب کرده به اطلاع او و مردم برساند. او پس از بازگشت به کشورش، از طریق دربار فرانسه موظف شد که مشاهداتش را به رشته تحریر درآورد. به این ترتیب سفرنامه مصوری در سال ۱۶۹۵ در پاریس منتشر شد و در همان سال به انگلیسی و در سال بعد به آلمانی هم ترجمه شد. در فصل اول کتاب، سانسون به توصیف و احوال شاه سلیمان صفوی می‌پردازد. در فصول دیگر کتاب از طرز حکومت، قضاوت و مذهب مطالبی نقل کرده است.