پرداختن به موضوع توسعه‌‌ اقتصادی‌‌‌ از طریق گردشگری آنچنان جذاب است که گاهی قانون‌گذاران و مجریان قانون را بر آن می‌دارد تا گردشگری را همچون یک کاتالیزور در اولویت برنامه‌‌‌های خود قرار دهند. خوشبختانه یا متاسفانه بسیاری از این تصمیم‌سازی‌‌‌ها در همان نطفه خفه می‌شود و هیچ‌گاه از پیچ و خم نظام دیوان سالار خارج نمی‌شود. از آن جهت که توسعه‌‌ گردشگری با حفظ سلسله مراتبی به خصوص در مناطق محروم می‌‌‌تواند به توسعه‌‌ اجتماعی و اقتصادی منجر شود و در آینده راهی جز حرکت به سوی گردشگری پایدار پیش روی ما نیست. اما به آن علت که عرصه‌‌‌های مرتبط با فرهنگ و طبیعت به هیچ روی جای آزمون و خطا نیست، هرگونه تصمیم‌گیری در این زمینه باید از دل پژوهش‌‌‌های صادقانه علمی بیرون آید نه از میان هیجانات آنی و بدون ملاحظه مدیرانی که در چالش بی وفایی میزشان گرفتارند.