حُنَفَآءَ لِلَّهِ غَیۡرَ مُشۡرِکِینَ بِهِۦۚ وَمَن یُشۡرِکۡ بِٱللَّهِ فَکَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ ٱلسَّمَآءِ فَتَخۡطَفُهُ ٱلطَّیۡرُ أَوۡ تَهۡوِی بِهِ ٱلرِّیحُ فِی مَکَانٖ سَحِیقٖ ۳۱
و خاص و خالص بى هیچ شایبۀ شرک خدا را پرستید، و هر کس به خدا شرک آرد (در عجز و بیچارگى) بدان ماند که از آسمان درافتد و مرغان (در فضا) بدنش را به منقار (قطعه قطعه) بربایند یا بادى تند او را به مکانى دور (از هر وسیلۀ نجات) درافکند

ذَٰلِکَۖ وَمَن یُعَظِّمۡ شَعَـٰٓئِرَ ٱللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقۡوَى ٱلۡقُلُوبِ ۳۲
این است (سخن حق) و هر کس شعائر (دین) خدا را بزرگ و محترم دارد این از صفت دلهاى با تقواست

لَکُمۡ فِیهَا مَنَٰفِعُ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى ثُمَّ مَحِلُّهَآ إِلَى ٱلۡبَیۡتِ ٱلۡعَتِیقِ ۳۳
شما را در این شعائر و احکام الهى (یا این شتران یا تجارات) تا وقتى معین منفعتهاست، آن گاه محل هدى و سایر مناسک حج، حرم و بیت العتیق است (که پرستشگاه دیرین و معبد محترم خداست)

وَلِکُلِّ أُمَّةٖ جَعَلۡنَا مَنسَکٗا لِّیَذۡکُرُواْ ٱسۡمَ ٱللَّهِ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُم مِّنۢ بَهِیمَةِ ٱلۡأَنۡعَٰمِۗ فَإِلَٰهُکُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞ فَلَهُۥٓ أَسۡلِمُواْۗ وَبَشِّرِ ٱلۡمُخۡبِتِینَ ۳۴
و ما براى هر امتى شریعت و معبدى مقرر فرمودیم تا به ذکر نام خدا پردازند که آن‌ها را از بهائم (یعنى گاو و گوسفند و شتر) روزى داد پس خداى شما خدایى است یکتا، همه تسلیم (فرمان) او باشید، و تو (اى رسول ما) متواضعان و مطیعان را (به سعادت ابدى) بشارت ده

ٱلَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ ٱللَّهُ وَجِلَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَٱلصَّـٰبِرِینَ عَلَىٰ مَآ أَصَابَهُمۡ وَٱلۡمُقِیمِی ٱلصَّلَوٰةِ وَمِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ یُنفِقُونَ ۳۵
آنهایى که، چون یاد خدا شود دلهاشان هراسان شود و (در راه او) هر چه مصیبت بینند صبور باشند و نماز به پا دارند و از آنچه روزیشان کردیم انفاق کنند

وَٱلۡبُدۡنَ جَعَلۡنَٰهَا لَکُم مِّن شَعَـٰٓئِرِ ٱللَّهِ لَکُمۡ فِیهَا خَیۡرٞۖ فَٱذۡکُرُواْ ٱسۡمَ ٱللَّهِ عَلَیۡهَا صَوَآفَّۖ فَإِذَا وَجَبَتۡ جُنُوبُهَا فَکُلُواْ مِنۡهَا وَأَطۡعِمُواْ ٱلۡقَانِعَ وَٱلۡمُعۡتَرَّۚ کَذَٰلِکَ سَخَّرۡنَٰهَا لَکُمۡ لَعَلَّکُمۡ تَشۡکُرُونَ ۳۶
و (نحر) شتران فربه را براى شما از شعائر خدا (و احکام حج) مقرر داشتیم که در آن قربانى شما را خیر و صلاح است، پس هنگام ذبح آن‌ها تا برپا ایستاده اند نام خدا را یاد کنید و، چون پهلوشان به زمین افتد (و نحر کامل شوند) از گوشت آن‌ها تناول نموده و به فقیر وسائل هم اطعام کنید ما این چنین این بهائم را مسخر و مطیع شما ساختیم تا شکر (نعمتهاى ما را) به جاى آرید

لَن یَنَالَ ٱللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَآؤُهَا وَلَٰکِن یَنَالُهُ ٱلتَّقۡوَىٰ مِنکُمۡۚ کَذَٰلِکَ سَخَّرَهَا لَکُمۡ لِتُکَبِّرُواْ ٱللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَىٰکُمۡۗ وَبَشِّرِ ٱلۡمُحۡسِنِینَ ۳۷
(بدانید که) هرگز گوشت و خون این قربانی‌ها نزد خدا (به درجۀ قبول) نمى رسد لیکن تقواى شماست که به (پیشگاه قبول) او خواهد رسید این چنین این بهایم را مسخر شما ساخته تا خدا را به پاس آنکه شما را هدایت فرمود تکبیر و تسبیح گویید (و شکر نعمتش به جاى آرید) و تو (اى رسول) نیکوکاران را (به سعادت ابد) بشارت ده

إِنَّ ٱللَّهَ یُدَٰفِعُ عَنِ ٱلَّذِینَ ءَامَنُوٓاْۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا یُحِبُّ کُلَّ خَوَّانٖ کَفُورٍ ۳۸
خدا مؤمنان را از هر مکر و شر دشمن نگاه مى دارد، که خدا هرگز خیانتکار کافر ناسپاس را دوست نمى دارد