برخی از افراد خودشان را زشت قلمداد می‌کنند. این نگرانی‌ها و تلقی از خود شاید نشانه‌ای از اختلالی ذهنی باشد. اختلالی که متخصصان آن را اختلال خودزشت انگاری می‌نامند. در این مطلب از مجله دلتا به بیان نشانه های اختلال خود زشت انگاری در افراد می‌پردازیم.
اختلال خودزشت انگاری نوعی اختلال روانی است که در آن فرد درگیر عیب‌های ساختگی یا واقعی اما جزئی در بدن خود می‌شود. این مشغله ذهنی باعث می‌شود فرد خود را زشت بپندارد و از حضور در اجتماع بپرهیزد یا به اعمال جراحی پلاستیک غیرضروری روی بیاورد.
خودزشت پنداری اختلالی مزمن است که بین هر دو جنس به یک میزان مشاهده و معمولا از سنین نوجوانی و اوایل دوران بلوغ آغاز می‌شود. قسمت‌هایی از بدن که بیش از سایر اندام‌ها درگیر این اختلال میشوند شامل موارد زیر هستند:
برای اینکه اعتماد به نفس خود را بالا ببرید به مطلب این افراد اعتماد به نفس ندارند سر بزنید.
برخی از نشانه‌ها و علائمی که فرد مبتلا به این اختلال از خود نشان می‌دهد عبارت‌اند از:
درمان این اختلال به‌احتمال زیاد به ترکیبی از این دو رویکرد نیاز دارد:
این رویکرد روی اصلاح طرز فکر بیمار تمرکز می‌کند. به ۲ روش می‌توان نگرشهای بیمار درباره بدنش را اصلاح کرد: یکی با شناخت درمانی (که بیشتر شامل گفت‌وگو درباره نگرشهای بیمار نسبت به ظاهرش است) و یکی هم رفتاردرمانی. هدف از این روش‌ها این است که بیمار را قانع کنیم تفکرات غلطی درباره اندام بدن خود دارد و آن‌طور که می‌پندارد، زشت و دچار نقص نیست.
برخی از داروهای ضدافسردگی (مانند مهارکننده‌های هورمون سروتونین) نتایج مثبتی در درمان این اختلال دارند. همچنین، برخی داروهای ضدروان‌پریشی نیز چه به‌صورت تکی و چه ترکیبی از چند دارو، در درمان این بیماری استفاده شده‌اند. هرچند هیچ داروی اختصاصی تا به امروز برای این اختلال ارائه نشده است. به‌طور کلی، این اختلال جزو اختلال‌های سخت‌درمان به‌شمار نمی‌رود و افرادی که وارد فرایند درمان میشوند اغلب شرایط‌شان بهبود پیدا می‌کند.
پیشنهاد مطالعه: مطلب این افراد اعتماد به نفس ندارند را بخوانید.
