با گسترده شدن روابط اجتماعی در حیطه فضای مجازی و جامعه روابط بین دختر و پسر هم رو به گسترش است و خیلی از دختران
و پسران با هم روابط دوستانه ای برقرار می کنند و به اصطلاح دوست پسر و دوست دختر هم می شوند اما در حوزه اجتماعی و
اسلامی و عقلی این روابط باید تا چه حدی باشد و داشتن دوست پسر از نظر اسلام چگونه است آیا حوزه اختیاراتی برای داشتن دوست
پسر و دوست دختر در دین اسلام جایگاهی دارد در ادامه مطلب پرشین وی به بررسی داشتن دوست پسر از نظر اسلام خواهیم پرداخت
پاسخ به این سوال به سن و سال پرسش کننده بستگی دارد.
رسانههای تصویری مدرن همچون تلویزیون، بر الگوی فکری کودکان تاثیر گذاشته است.
بسیاری از کودکان دختر و پسر وسوسه میشوند که همانند تلویزیون و ویدیو رفتار کنند، یا زودتر از حالت عادی،
شخص محبوب خاص خود را داشته باشند.
بطور طبیعی دختران و پسران تا سن ۱۲ یا ۱۳ سالگی تمایل دارند که اوقات خود را با تعدادی از
همجنسان خود سپری کنند.
زمانی که آنها بزرگتر میشوند، توجهشان به جنس مخالف خود جلب میگردد.
گاهی آنها «عاشق» یک دختر یا پسر بخصوص میشوند.
متاسفانه «عشق» در سنین خیلی پایین معمولا عشق واقعی نیست و دوام چندانی ندارد.
بعد از چند هفته یا چند ماه دیگر هیچ احساس علاقهای به هم نخواهند داشت.
داشتن این چنین احساساتی شاید اشتباه نباشد، اما چنین نوجوانانی نباید دچار این تصور غلط شوند که تمام زندگیشان به
آن بستگی دارد.
گاهی اوقات، وقتی چنین رابطهای از بین می رود، شخص ناامید ابراز میکند که: «من بدون او قادر به ادامه
حیات نیستم.» و قطعا این امر اشتباه است.
گاهی این «عشق» یک تمایل شهوانی صرف است که به گناه ارتباط جنسی خارج از حوزه ازدواج ختم میشود.
یک دختر یا پسر باید بیاموزد که چگونه با فردی از جنس مخالف خود به طور مناسب ارتباط برقرار کند.
آنها باید سعی خود را بنمایند تا در سنین پایین دختر یا پسر خاصی را انتخاب نکنند.
برخی دچار این مشکل می شوند که با ابراز این جمله از سوی پسر که: «عاشقت هستم…
تو تنها فرد زندگی من هستی…
برای همیشه دوستت خواهم داشت…
» فورا تشکیل دوستی می دهند.
البته ممکن است که در بعضی مواقع این دوستی واقعی باشد.
اما نتیجه نهایی چنین معاشقههایی در اغلب موارد، جدایی و یا ازدواج در سنین بسیار پایین میباشد.
و غالب این ازدواجها معمولا ناخوشایند هستند.
مطالعات جامعه شناختی ابرها و بارها این مطلب را به اثبات رسانده است.
شای بتوان گفت این پاسخ برای سنین ۲۳ تا ۲۵ سالگی در پسران و ۱۹ تا ۲۰ سالگی در دختران
“آری” باشد.
در این سنین آنها بهتر میتوانند بدون عصبانیت با چیزی مخالفت کنند، خودخواهی کمتری دارند، بیشتر اشتباهات خود در قبال
یکدیگر را میپذیرند، و بیشتر از مسئولیتپذیری فردی آگاهی دارند.
۱-رعایت حریم حیا و عفت در ارتباطات اجتماعی
اولین و زیباترین شاخص و مؤلفه ای که فرهنگ قرآن برای روابط اجتماعی دو جنس مخالف معرفی
می نماید، رعایت حریم حیا و عفت است. عفت و پاکدامنی یکی از ارزشمندترین صفات اخلاقی
ست که همچون سدی محکم در برابر طغیان امیال جنسی و زیاده روی در شهوت پرستی انسان
را مصون نگه می دارد. این ویژگی اخلاقی یکی مهمترین شاخص های اخلاقی روابط اجتماعی
است که در قرآن نیز به آن توجه خاص شده است. در سوره مبارک قصص خداوند متعال در
خصوص چگونگی ارتباط دختران حضرت شعیب (علیه السلام) با حضرت موسی (علیه السلام) می فرماید:
پس یکی از آن دو زن که با شرم و آزرم راه می رفت نزد او آمد، گفت: پدرم تو را می خواند تا تو را مزد آنکه برای ما آب دادی بدهد».
ویل دورانت تمدن شناس معروف در این خصوص می نویسد: زنان بی شرم، جز در لحظاتی زودگذر
برای مردان جذاب نیستند…. مردان جوان به دنبال چشمان پر از حیا می باشند و بدون آنکه
بدانند حس می کنندکه این خودداری ظریفانه (حیا و عفاف) از یک لطف و رقت عالی خبر می دهد.
۲-حفظ حدود شرعی و اسلامی
هر چند از آموزه های دینی حرمت و ممنوعیت کامل ارتباط با جنس مخالف استفاده نمی شود
ولی به طور قطع و یقین برای آن ضوابط روشن و بازدارنده تعریف نموده است؛ تا اینکه این ارتباط
اجتماعی از خطرات احتمالی مصون نگه داشته شود.
۳- بی توجهی به هوای نفس و توجه به دشمن بیرونی
سومین مؤلفه و شاخصی که لازمه روابط با جنس مخالف است موضوع دشمن شناسی است.
به عبارتی دیگر هر انسانی به خوبی می داند که در مسیر سیر و کمال خود با دشمنان بیرونی
و همچون شیاطین جن و انس و دشمن خطرناک درونی همچون هوای نفس مواجه است.
غفلت از دشمن خطرناکی همچون هوای نفس می تواند او را به ورطه هلاکت و نابوی کشاند
علاوه بر تمایلات زیاده طلبانه نفسانی می بایست قوای شیطان را نیز مزید بر علت دانست.
بهترین مصداق قرآنی این شاخص عدم اعتماد به نفس حضرت یوسف (علیه السلام) است
کسانی که برای نجات جوانان از غلیان مرگبار شهوات جنسی، دوستی های خیابانی را تجویز
می نمایند بسیار خوب می دانند که این چنین پیشنهادی نه تنها موجب اطفاء شهوات و نجات
آنان نخواهد بود بلکه زمینه ای برای غرق شدن در تمایلات جنسی بیشتر را فراهم می نماید.
به طور کل از آنجایی که جنس دختران از عواطف و احساسات بیشتری برخوردارند بیشترین آسیب
را متحمل می شوند. به طور خلاصه می توان معایب این ارتباط را این چنین برشمرد:
۱- از بین رفتن کرامت انسانی و غرق شدن در منجلاب و گرداب شهوات، ۲- کاهش آرامش روانی
و افزایش التهاب و اضطراب درونی، ۳-تنوع طلبی، ۴- آلوده شدن به گناه و عذاب اخروی. ۵-تنزل موقعیت اجتماعی، ۶- محیا شدن زمینه های ازدواج ناموفق در آینده.
www.lifes.mihanblog.com / تبیان