حتما نام پرخوری وسواسی و یا همان پرخوری عصبی را شنیده اید همانطور
که از نام آن پیداست این پرخوری رابطه تنگاتنگی با روح و روان فرد دارد و فرد
به علت مشکلات روحی که دارد به غذا پناه می برد در ادامه مطلب از پرشین وی
قصد داریم شما عزیزان را با پرخوری وسواسی بیشتر آشنا کنیم
وقتی عصبی می‌شوم، غذا می‌خورم!
پرخوری عصبی (بولیمیا)، بی‌اشتهایی عصبی (آنورکسیا) و اختلال پرخوری دوره‌ای ( پرخوری وسواسی ) ازجمله اختلالات مربوط به خوردن
است.
افراد مبتلا به این اختلال دچار مشکل پرخوری هستند و پرخوری در این اختلال با افزایش اشتهای عادی متفاوت است.
آنورکسیا و پرخوری عصبی در دختران شایع‌تر است، اما پرخوری دوره‌ای در دختران و پسران به طور یکسان شایع است.هم
پرخوری دوره‌ای و هم پرخوری عصبی با خوردن بسیار زیاد همراه است و فرد موقع خوردن، کنترل خود را از
دست می‌دهد و در پرخوری عصبی افراد بعد از پرخوری، برای این که خود را از شر اضافه شدن وزنشان
نجات دهند، خود را وادار به استفراغ کرده یا از داروهای ملین استفاده می‌کنند و به طور افراطی ورزش می‌کنند،
اما افرادی که دچار پرخوری دوره‌ای هستند از بالا آوردن و داروهای ملین برای کنترل وزن خود استفاده نمی‌کنند و
ممکن است برای حل مشکلشان رژیم بگیرند، اما رژیم آنها معمولا افراطی یا ناسالم است و تلاش آنها برای دنبال
کردن روش‌های تغذیه سالم معمولا کوتاه مدت و ناموفق است.
پرخوری وسواسیـ غالبا مقدار بسیار زیادی غذا را به طور مکرر مصرف می‌کنند.
ـ حمله‌های خوردن بیش از دوبار در هفته و حداقل به مدت شش ماه وجود دارد.
ـ بسیار سریع می‌خورند و موقع کارها (مثل تماشای تلویزیون، انجام تکالیف مدرسه یا حتی صحبت کردن با تلفن) به
خوردن ادامه می‌دهند.
ـ با این که احساس سیری می‌کنند، اما دست از خوردن نمی‌کشند.
ـ معمولا دچار اضافه وزن هستند یا چاق‌اند و مقدار کالری‌ای که مصرف می‌کنند از مقدار کالری‌ای که می‌سوزانند بیشتر
است.
ـ احساس بدی نسبت به خود و اندامشان دارند و از چاق بودنشان ناراحت هستند.
ـ در مورد توقف خوردن کنترل ندارند.
ـ آرزو دارند اندام متناسبی داشته باشند و چاقی به آنها استرس می‌دهد.
ـ هنگام عصبانیت یا استرس به طور افراطی می‌خورند و خوردن برای آنها لذتبخش است.
ـ پس از خوردن‌های افراطی دچار عذاب وجدان و افسردگی می‌شوند.
ـ اعتماد به نفس پایینی دارند و از بیان رفتارهای غیرقابل کنترل خود در مورد خوردن اجتناب می‌کنند.
برای درمان لازم است علائم و مدت زمان ابتلا و علل ابتلا شناسایی شود.
مداخلات پزشکی و دارویی متخصص تغذیه به فرد کمک میکند مشکلات فیزیولوژیک خود را برطرف کند.
و درمان‌ها در حوزه روانشناختی هم به صورت انفرادی و هم درمان‌های گروهی اثر بخش است.در حوزه فردی تکنیک‌های کاهش
استرس و درمان‌های شناختی برای کاهش افسردگی و افکار ناکارآمد و بیمارگون و ارتقای اعتماد به نفس به فرد کمک
میکند خودکنترلی بیشتری پیدا کند و الگوهای صحیح خوردن را جایگزین رفتارهای افراطی و غلط کند.همچنین آگاهی و همراهی اعضای
خانواده و اجتناب از سرزنش فرد مبتلا به اختلال، جزو عوامل تسهیل‌کننده برای درمان است.
شخص بعد از پرخوری ممکن است به منظور کنترل وزن، عمل پاکسازی را از طریق تنقیه انجام دهد و انگشت خود را به دهان ببرد تا استفراغ کند و یا از قرص هایی نظیر ایپکاک (Ipecac، تهوع آور)، ملین ها و داروهای خاصی استفاده کند یا برای مدت زیادی بدَود تا اثر غذای اضافی را از بین ببرد.
پرخوری عصبی معمولا به طور میانگین هفته ای یک بار اتفاق می‌افتد، اگرچه گاهی اوقات تا چندبار در هفته نیز ممکن است رخ دهد.
از دیدگاه روانشناسی، بولیمیا می‌تواند نوعی اعتیاد محسوب شود و فرد مبتلا احساس میکند که نمی‌تواند خوردن زیاد را کنترل کند و اغلب موجب می‌شود تا احساس عزت نفس و خود انگاره پایینی داشته باشد.
طرح درمانی افزایش عزت نفس در پنج جلسه
بولیمیا در کل تجربه لذتبخشی نبوده و مبتلایان آن را “منزجرکننده” و “غیرقابل کنترل” توصیف می‌کنند.
متأسفانه اغلب اوقات، شدت شرمندگی در افراد مبتلا به پرخوری عصبی، مانع درخواست کمک می‌شود.
پرخوری وسواسیبولیمیا اغلب در زنان، ۳ برابر بیشتر از مردان رخ می‌دهد و عموما در اواخر دوران نوجوانی و اوایل دهه ۲۰ زندگی شروع می‌شود.
ویژگی های شخصیتی که اغلب در افراد مبتلا به بولیمیا مشاهده می‌شود عبارتند از:
کمالگرایی و رفتار وسواسی (نیاز به کنترل، دقت و نظم بیش از حد معمول)
رفتارتکانشی (تصمیم گیری های آنی و غیرمنطقی اغلب در زمینه مالی و روابط)
خودشیفتگی (نیاز شدید به مورد تأیید و تحسین قرار گرفتن، رفتار خودمحورانه و تمرکز بیش از حد بر خود)
نکته قابل توجه این است که مانند سایر اختلالات روانشناختی، عوامل چندگانه ای در بروز این اختلال دخیل اند.
عوامل خطرساز برای بولیمیا
ضربه روحی دوران کودکی
سابقه مورد تعرض قرارگرفتن و سوء استفاده جنسی
ابتلای یکی از اعضای خانواده به این مشکل
وقایع استرس زای زندگی مانند: شکست عاطفی، طلاق، مهاجرت، ورشکستگی و…
جام جم آنلاین / پزشک خوب
