فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

ساقیا آمدنِ عید، مبارک بادت

وان مَواعید که کردی، مَرَواد از یادت

در شگفتم که در این مدتِ ایامِ فراق

برگرفتی ز حریفان دل و دل می‌دادت

برسان بندگیِ دختر رَز، گو به درآی

که دَمُ و همت ما کرد ز بند آزادت

شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست

جای غم باد، مَر آن دل، که نخواهد شادت

شکر ایزد که ز تاراجِ خزان رخنه نیافت

بوستان سمن و سرو و گل و شمشادت

چشم بد دور کز آن تفرقه‌ات بازآورد

طالع نامور و دولت مادرزادت

حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح

ور نه طوفانِ حوادث بِبَرَد بُنیادت

شرح لغت: مواعید به فتح اول جمع میعاد به معنی وعده

تفسیر عرفانی:

عید بر تو مبارک باشد و وعده‌هایی که دادی از یاد مبر. نوشیدن شراب ناب الهی انسان را از بند امور دنیوی آزاد می‌سازد و دیدار دوست را ممکن می‌کند. پس اگر این شراب ناب نباشد بنیاد شخص نابود خواهد شد.

تعبیر غزل:

بخت تو بلند است به درگاه خدا روی آور که یاریگر تو اوست. از ریاکاران و چاپلوسان به دور باش که هرگز به کار تو نخواهند آمد. سعی کن دستگیر درماندگان و نیازمندان باشی.