خبرگزاری میزان - طبق اعلام وب سایت فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین، پوریا خلیل‌تاش در خصوص حضورش در اسکی، اظهار داشت: از کودکی به اسکیت و اسکی علاقه داشتم و بعد از آسیب‌دیدگی دست چپم، تصمیم گرفتم فعالیتم را در ماده پارااسنوبرد ادامه دهم. اگر زمان به عقب بر می‌گشت و قرار بود در کودکی ورزش را آغاز کنم باز هم اسکی و اسنوبرد را انتخاب می‌کردم تا امروز از مدال‌آوران ایرانی این ماده در رویداد‌های جهانی باشم.
وی افزود: البته موفقیت‌های دایی‌ام، بهنام خلجی باعث شد تا خانواده از من حمایت بیشتری کنند و مشوقم برای رسیدن به اهداف ورزشی باشند. شاید ما از نظر ظاهری با افراد سالم متفاوت باشیم، اما به افراد دارای معلولیت پیشنهاد می‌کنم تا وارد دنیای ورزش شوند و برای رسیدن به مدال تلاش کنند چرا که با این موفقیت، فراتر بودن توانایی‌های خود را باور خواهند کرد.
ملی‌پوش پارااسنوبرد کشورمان در خصوص شیرین‌ترین خاطره ورزشی‌اش به چه زمانی بازمی‌گردد، تصریح کرد: در این مدت که در تیم ملی حضور داشتم، رقابت‌های مختلفی را تجربه کردم که پارالمپیک زمستانی ۲۰۱۸ شیرین‌ترین خاطره ورزشی‌ام شد و هنوز از یادآوری حضورم در رژه تیم ملی در این رویداد بزرگ، احساس غرور می‌کنم.
خلیل‌تاش با اشاره به کسب مدال در پارالمپیک زمستانی ۲۰۲۲ آرزوی ورزشی‌ام است، تاکید کرد: در کنار آرزوی مدال آوری در پارالمپیک، اهداف بزرگتری را دنبال می‌کنم و امیدوارم روزی بتوانم به توسعه رشته پارااسکی به خصوص اسکی روی آب ویژه افراد دارای معلولیت در کشورم کمک کنم. در این مدت سعی کردم افراد دارای معلولیت را با پارااسکی و ورزش‌های جانبازان و معلولین آشنا کنم چرا که ورزش حس خوب زندگی است.
وی با اشاره به اینکه ساوه شمشکی رییس انجمن، از تیم ملی و تمام ورزشکاران پارااسکی حمایت می‌کند، گفت: وی زحمت‌های زیادی برای من و دیگر ورزشکاران کشیده است که از او تشکر می‌کنم. اگر روزی به عنوان ورزشکار از دنیای حرفه‌ای ورزش خداحافظی کنم، فعالیتم را در قالب مربیگری ادامه می‌دهم چرا که به این کار علاقه دارم و پیشرفت پارااسکی در کشورم از اهداف مهم زندگی‌ام است.
