خبرگزاری میزان – طوفان شریفی، بوکسور اهل زنجان که در کمتر از ۳ ماه ۲ مدال برنز ارشمند برای بوکس ایران کسب کرد از شرایط مالی خود و بی توجهی به رشته بوکس به شدت گله‌مند است.
گفت‌وگوی متفاوت طوفان با خبرنگار میزان را در ادامه می‌خوانید:
بعد از مدال برنز آسیا مدتی از تیم ملی دور بودی.
بله، ترجیح دادم به فکر زندگی‌ام باشم. مدال آسیایی گرفتم و چشمم آسیب جدی دید، اما فقط ۱۰ میلیون تومان گرفتم که آن هم سرپرست فدراسیون از جیبش پرداخت کرد. چند روز قبل با من تماس گرفتند که به اردو بروم و چون عاشق این رشته هستم احتمالاً به تمرینات اضافه شوم، اما می‌دانم که خبری از حقوق درست و حسابی نیست.
دلیل عدم حضورت در تیم ملی چه بود.
در انتخابی‌ها حاضر نشدم چون ترجبح دادم به فکر زندگی‌ام باشم. به نظر شما زشت نیست بوکسور تیم ملی حقوقش آنقدر پابین باشد که رویش نشود مبلغش را اعلام کند؟ با این حال به اردو برمی‌گردم چون بوکسور بی‌حاشیه‌ای هستم، اما بوکس در ورزش ایران هنوز جا نیفتاده و کسی به این رشته اهمیت نمی‌دهد.
پاداش مدال آسیایی تو چقدر بود؟
سرپرست فدراسیون ۱۰ میلیون تومان داد که دستش هم درد نکند و از استان هم که فقط یک لوح دادند که فکر می‌کنم در بازار منیریه تهران ۵۰ هزار تومان قیمت داشته باشد.
از پاداشت راضی نیستی؟
معلوم است که راضی نیستم. این همه زحمت کشیدم و اگر به جای بوکس سراغ یک کار و حرفه دیگر می‌رفتم الان وضعیتم بهتر بود. شما را به خدا کمی به فکر ورزشکاران باشید چون مدال گرفتن آنقدرها هم ساده نیست.
پاداش مدال برنز در کشورهای صاحب سبک بوکس چقدر است؟
سوال خوبی پرسیدید؛ بوکسور ازبکستانی در مسابقات آسیایی ۲ دوره قبل به مدال برنز دست یافت که برای ازبک‌ها مدال خیلی بزرگی نیست چون آنها به کمتر از طلا راضی نمی‌شوند اما به او یک ماشین گران قیمت هدیه دادند. بعد توقع دارید ما ازبک‌ها را ببریم؟
از اداره ورزش و جوانان استان زنجان چه مقدار پاداش گرفتی؟
صفر ریال! هیات بوکس هم که به زور می‌گفت ما به تو پاداش دادیم، اما نداده بود و در نهایت هم قرار شد ۱۰ میلیون تومان بدهند که ترجیح دادم این پول را نگیرم چون فردا می‌گفتند ۱۰۰ میلیون به طوفان پول دادیم.
اما در صفحات مجازی اخباری مبنی بر دریافت پاداش منتشر شد.
جالب بود پس از مدال آسیایی در گروه‌ها و کانال‌های استانی دیدم که نوشته شده به من از طرف استان پاداش تعلق گرفته در صورتی که من هیچ پولی دریافت نکردم. کلا فدراسیون بوکس هم به من ۱۰ میلیون تومان داد که آن هم تمام شد.
اما با این شرایط باز هم به تیم ملی برگشتی.
من آدم کم حرفی هستم و کلا زیاد نمی‌توانم خیلی از مسائل را بازگو کنم. تنها مشکل ما بوکسورها مسائل مالی است وگرنه خودمان در رینگ حقمان را می‌گیریم و بحث فنی و این مسائل اصلاً مطرح نیست چون مربیان خوبی داریم. شما ببینید چند روز قبل هم شاهین موسوی در اینباره مصاحبه کرد و گفت که واقعاً مشکلات مالی کمر بوکسورها را شکسته است.
در عرض ۳ ماه ۲ مدال ببین المللی دریافت کردی، با این تفاسیر چرا پاداشی که گرفتی بسیار کمتر از حد انتظار بوده؟
من با قلبم بوکس را انتخاب کردم، اما وقتی می‌بینم در استان خودم پس از کسب ۲ مدال بین‌المللی نادیده گرفته می‌شوم، چه باید بکنم؟ بروید از تک تک بچه‌های تیم ملی بپرسید و به شما قول می‌دهم هیچکس از شرایط مالی خود راضی نیست. حضور در خوابگاه نصرت و حقوق یکی، دو میلیون تومانی نهایت امکانات ماست. امیدوارم تمام این مسائل رفته رفته درست شود چون فکر می‌کنم مسئولان فدراسیون پیگیر این شرایط هستند.
اگر صحبت خاصی باقی مانده با مسئولان در میان بگذار.
من طوری تربیت نشدم که به بزرگترم بی‌احترامی کنم، اما به عنوان یک برادر کوچکتر از مسئولان می‌خواهم خودشان را جای من بگذارند تا ببینند یک قهرمان دیگر چقدر باید تلاش کند تا دیده شود. مگر من چه چیزی خواستم؟ از مسئولان ورزش کشور، استان خودم و هر کسی که مسئولیتی دارد می‌خواهم به فکر ما باشند تا بتوانیم با خیال راحت ورزش کنیم. تنها دغدغه بوکسورها پول و مسائل مالی است که ان‌شاءالله بزودی برطرف شود و ما هم در اردو بدون دغدغه تمرین کنیم.
انتهای پیام/
