خبرگزاری میزان – علیرضا جهانبخش، وینگر ایرانی تیم فاینورد در گفت‌وگو با هفته‌نامه هلندی Voetbal International در مورد پیشنهادات جدید و همچنین تیم ملی ایران صحبت‌هایی انجام داد که در زیر می‌خوانید.

*به جز پاناتینایکوس یونان باشگاه‌های بیشتری هم بودند. مدیربرنامه من همه آن تیم‌ها را فهرست کرده بود، اما من نمی‌خواستم. در فاینورد احساس می‌کنم که در خانه هستم.

*در صحبت با مربی فاینورد گفتم که اصلاً نمی‌خواهم بروم. مدیر برنامه‌ام من فقط کارش را انجام می‌داد، چون شما به عنوان یک فوتبالیست همیشه می‌خواهید بازی کنید. من هم این را می‌خواهم، اما در فاینورد.

*لیگ برتر انگلیس را می‌شناسم. این یک لیگ خاص است، بنابراین می‌توانم بفهمم که اسلوت به پیشنهاد لیدزیونایتد به من فکر کرده و سپس پاسخ منفی داده است. اما نقل و انتقالات همیشه مربوط به زمان بندی است. در فاینورد روی چیز خاصی کار می‌کنیم، با هم می‌توانیم به چیزهای بزرگی دست پیدا کنیم.

*اگر واقعاً چیزی را در یک باشگاه بر جای گذاشتید، آن موقع بهتر است بروید. ما برای آن هر روز با بازیکنان و کادر فنی سخت کار می‌کنیم. بر جای گذاشتن یک میراث؛ این کاری است که ما انجام می‌دهیم.

*در مورد انتقالم از آلکمار به برایتون، چون شما هرگز نمی‌دانید که آیا فرصت دوباره ای به دست می‌آید یا خیر که این رد کردن پیشنهاد را سخت می‌کند، اما اگر به کیفیت خود اطمینان دارید و صبور باشید، همیشه فرصت دیگری وجود خواهد داشت.

*شخصاً فکر می‌کنم آرنه اسلوت می‌خواهد با فاینورد قهرمان شود. فاینورد باشگاه بزرگی است، اما هر چند وقت یکبار قهرمان شده است؟ دو بار در ۲۵ سال گذشته، درست است؟ می‌توانم تصور کنم که مربی ما می‌خواهد قهرمان شود، ما بازیکنان هم این را می‌خواهیم. می‌توانیم جام حذفی را هم ببریم و هنوز در لیگ اروپا هم هستیم.

*منظور من فقط کادر مربیانی نیست که عالی هستند، یا بخش پزشکی که کار بزرگی انجام می‌دهند. منظورم بخش پشتیبانی هم هست. آنها اطمینان می‌دهند که شما به عنوان یک بازیکن می‌توانید آنچه از شما خواسته می‌شود را ارائه دهید. این افراد می‌دانند چگونه با فرهنگ‌های مختلف برخورد کنند. آنها تغذیه مناسبی را ارائه می‌دهند. هر بازیکن رژیم غذایی خاص و مکمل‌های خود را دارد، می‌داند در خانه چه بخورد و حتی خواب او تحت نظر است.

*به عنوان یک بازیکن جوان در ایران از یک شهر کوچک، چندین بار توسط باشگاه‌های بزرگ‌ رد شدم. به اندازه کافی خوب نبودم، یا فاصله خیلی زیاد بود. ما به المپیک لندن هم صعود نکردیم. با اینکه فقط هجده سال داشتم، این برایم مثل یک ضربه بود. بعداً به تنهایی به نایمخن هلند رفتم تا برای این تیم بازی کنم. من هم اوایل مشکل داشتم. اما به تدریج یاد می‌گیرید که چطور زندگی کنید و به ویژگی‌های خود اعتماد کنید

*بازی فاینورد با آیندهوون به صورت زنده در ایران پخش شد و چند میلیون نفر آن را تماشا کردند. ایران یک کشور دیوانه فوتبال است و بازیکنان تیم ملی از نزدیک دنبال می‌شوند. قبل از اینکه من به فاینورد بیایم، این باشگاه در ایران در کنار آژاکس و آیندهوون شناخته شده بود. وقتی به آلکمار رفتم، این باشگاه هم در ایران مورد توجه قرار گرفت. حالا مردم ایران نه تنها فاینورد را می‌شناسند بلکه طرفدار این تیم هم شده‌اند.

انتهای پیام/