این فیلم داستان رسیدن جوهانسن به ایست‌ویلج نیویورک در اواخر دهه شصت و آغاز مسیر حرفه‌ای کاری او در صنعت موسیقی را در دهه هفتاد میلادی به تصویر می‌کشد. جوهانسن خواننده اصلی گروه پیشگام پانک و گلم نیویورک دالز بود و در دهه هشتاد میلادی هم در قالب شخصیتی به نام باستر پویندکستر جداگانه موسیقی ساخت. اسکورسیزی در این‌باره گفت: «من چند دهه است که دیوید جوهانسن را می‌شناسم و موسیقی او از نخستین‌باری که به دالز گوش کردم برایم یک سنگ محک بوده است. همان موقع و حالا، موسیقی دیوید انرژی و هیجان نیویورک سیتی را به تصویر می‌کشد.» این کارگردان هالیوودی اضافه کرد: «من اجراهای زیادی از او دیده‌ام و طی سال‌ها توانسته‌ام عمق الهام موسیقی او را درک کنم.» اسکورسیزی تا به حال مستندهای موسیقی زیادی ساخته که نخستین آنها «وود استاک» سال ۱۹۷۱ بود. او همچنین کارگردان «آخرین والس»، «نوری بیندازد» رولینگ استونز، «جورج هریسون: زندگی در دنیای مادی» که برنده دو جایزه امی شد و همچنین «داستان باب دیلن» بوده است. او برای فیلم «هیچ مسیری به خانه» که آن هم درباره باب دیلن است، برنده جایزه گرمی بهترین فیلم موسیقی شد.
