احمد محب‌علی با گرامیداشت ۲۷ اردیبهشت، روز ارتباطات و روابط عمومی در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: نبود استراتژی در حوزه روابط عمومی اگرچه متأثر از متغیرهای حاکم در کشور است، اما این امر سبب شده روابط عمومی در برخی زمینه‌های مهم، فعالیت مفید و گسترده‌ای نداشته باشد.
وی گفت: در کشورهای پیشرفته شرکت‌هایی در حوزه روابط عمومی فعالیت دارند که هدف آنها آموزش کارکنان یک دستگاه از بالاترین مقام اجرایی تا پایین‌ترین عضو آن است تا آنها بتوانند نظرات خود را شفاف، فشرده و قانع کننده برای مردم و مخاطبانشان بیان کنند.
این کارشناس ارشد علوم ارتباطات بیان کرد: این آموزش‌ها با این هدف ارائه می‌شود تا کارکنان یک مجموعه در حوزه مدیریت بحران، تکنولوژی برتر، امور عمومی، بازاریابی، امور رفاهی، ارتباطات چند فرهنگی و متناسب با نیاز مخاطبان، استراتژی و تاکتیک داشته باشند و به ترسیم نقشه راه، اجرای برنامه‌های مختلف و اندازه‌گیری نتایج برای سازمان در دفعات زمانی مکرر بپردازند.
محب‌علی افزود: امروزه صنعت روابط عمومی به جای یک فعالیت صرف اداری به صورت واحدی در یک دستگاه، آمیزه‌ای از سه علم ارتباطات، مدیریت و رفتار است، هرچند در ایران به آن کمتر بها داده می‌شود و در شهرهای کوچک این مشکل، بزرگتر به چشم می‌آید؛ به ویژه آنکه نه مسئولان اعتقادی به فعالیت روابط عمومی دارند و به آن اهمیت می‌دهند، نه پرسنل اجرایی روابط عمومی، کفایت علمی لازم را در این زمینه دارند.
وی با تأکید بر اینکه روابط عمومی یک وظیفه مدیریتی است که تلاش می‌کند روابطی سودمند و متقابل بین یک سازمان و مردم یا مخاطبان برقرار و حفظ کند، گفت: متأسفانه در ادارات و نهادهای دولتی، روابط عمومی‌ها غالباً با بینش اداری فعالند و از لحاظ علمی کم مایه‌اند به گونه‌ای که اغلب آنها متولی پوشش خبری جنبه‌های خاص و البته مثبت بالاترین مقام اجرایی دستگاه خود هستند و تنها برقراری ارتباط را در ارسال خبر به رسانه‌ها و نشر اخبارشان در شبکه‌های اجتماعی خلاصه می‌کنند و تا حدی کمتر به چند و چون و ماهیت فعالیت خود توجه دارند.
این کارشناس ارشد علوم ارتباطات با بیان اینکه ماهیت و ذات روابط عمومی مسئله‌ای فرهنگی است که با انسان‌ها سرو کار دارد، افزود: در عصر اطلاع‌رسانی، نقش روابط عمومی‌ها در تولید و توزیع اطلاعات مهم است و ضرورت دارد روابط عمومی با ایفای نقش پاسخگویی به مردم خدمت کند و ضمن آگاهی از خواسته‌ها و دیدگاه‌های مردم بتواند سیاست‌های راهبری متناسب با اهداف سازمان و تأمین کننده خواسته و نیاز مخاطبان ترسیم کند.
وی با ابراز تأسف از اینکه روابط عمومی‌ها در سایه‌ای افسانه‌ای، پشت درهای بسته، برای مخاطبان فضایی ساخته و کار می‌کنند، گفت: در این شرایط این‌گونه فعالیت کردن برای مخاطب یک رفتار تهدید کننده به شمار می‌رود و نوعی فریب دادن است که متأسفانه همین امر به افزایش بی‌اعتمادی جامعه منتج می‌شود.
محب‌علی تصریح کرد: در حوزه روابط عمومی باید این موضوع را مد نظر قرار دهیم که چه اطلاعاتی باید در اختیار مخاطب قرار گیرد لذا برای پاسخ به این پرسش پیش از هر چیز باید مخاطب را بشناسیم و از او غفلت نکنیم، زیرا غفلت از گیرنده پیام و تلاش فقط در حوزه پیام، باعث می‌شود یا پیام‌ها شنیده نشود یا مخاطب دریافت خود را از پیام داشته باشد و آن دریافت منطبق با هدف فرستنده پیام نباشد از این رو باید باور داشته باشیم که روابط عمومی یک علم است و در این حوزه باید جامعیتی از علوم مختلف همراه با اطلاعاتی گسترده در اختیار باشد و مقطعی و موردی عمل نکند بلکه با داشتن چشم‌اندازی مناسب با تحلیل و بررسی لازم در راستای اهداف سازمان تلاش کند.
وی افزود: اگر چه این حوزه از رشد مناسبی به لحاظ کمی برخوردار بوده و زیرساخت‌های آن تقویت شده است، اما هنوز آن طور که باید و شاید به لحاظ کیفی شاهد تخصص گرایی در این مقوله نیستیم.
انتهای پیام
