به گزارش خبرگزاری صداو سیما، ذبیح اله اعظمی سخنگوی کمیسیون کشاورزی آب، منابع طبیعی و محیط زیست مجلس شورای اسلامی در برنامه بهارستان رادیو اقتصاد درباره خام فروشی محصولات کشاورزی  گفتگو کرد.
مجری: آقای محمدجواد عسگری رئیس کمیسیون کشاورزی آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی گفتند که با ایجاد صنایع تبدیلی و تکمیلی کشاورزی می‌توانیم از خام فروشی جلوگیری کنیم موضوع خیلی مهمی است بحث خام فروشی محصولات کشاورزی که در مورد آن گفتگو می‌کنیم.
سوال: پدیده خام فروشی برغم آسیب‌های خیلی زیادی که برای اقتصاد و صنعت کشور دارد، اما همچنان ادامه دارد به نظر شما آیا زیرساخت‌های مقابله با این پدیده وجود ندارد یا این که هنوز اراده‌ای برای جلوگیری از آن شکل نگرفته است؟
اعظمی: شما اگر یک نگاهی بیاندازید به بخش کشاورزی برنامه توسعه پنجم و ششم بخصوص ششم مفصل به این پرداخته شده یا قانون تضمین محصولات کشاورزی آن هم بند "ب"آن دقیقا به این موضوعات کامل پرداخته شده، اما این‌ها همه بیشتر روی کاغذ است و گاهی اوقات به قول آقای دکتر قالیباف آرزو است تا این که به هدف تبدیل شود و اجرایی شود، اما هرچند منظور صحبت ایشان بعضی از این موارد است و قانون‌هایی که آرزو بودند ما در مجلس یازدهم واقعا به هدف و به منصه ظهور رساندیم، یعنی قوانینش نوشته شده و دارد اجرا می‌شود، در این قسمت هم دقیقا همین طور است یکی از مشکلات اصلی بخش کشاورزی هم همین است، که ما محصول تولید می‌کنیم یک موقعی، خب قانون عرضه و تقاضاست نمی‌شود گفت کشاورز نکار یا ...، وقتی که ما نیاز مبرم داریم برای این موضوع صنایع تبدیلی نیست، یا شما در نظر بگیرید تنها آن قسمتی که مثلا شما در نظر بگیرید برای زعفران ما وقتی دارد می‌رود افغانستان و اسپانیا و به نام برند‌های آن‌ها صادر می‌شود. چرا این طوری اتفاق می‌افتد؟ بخاطر این که ما خام فروشی می‌کنیم، یک؛ دو، صنایع برندینگ و بسته بندی شیک نداریم، نه این که نداریم هست، ولی به اندازه کافی نیست، یعنی میزان تولید ایران به اندازه‌ای زیاد است که این‌ها هم اضافه است، من در تمام هم رشته ام کشاورزی است همه استان‌ها را علاوه بر همراهی کمیسیون کشاورزی خودم با یک تیم سه نفره می‌رویم در استان‌های مختلف برای حل مسائل و مشکلات شان، واقعا هر استانی می‌روم حالا مازندران، استان خوزستان، جنوب کرمان و این‌ها مواردی هست که محصول تولید می‌کنند و معمولا وقتی که عرضه زیاد می‌شود رو دست کشاورز می‌ماند هم کشاورز ضرر می‌کند بعد یک ماه دو ماه بعد می‌بینید آن محصول کمبود شد، مثلا بعنوان نمونه من بخواهم جمع کنم این قسمت را، الان فصل محصولات گوجه فرنگی امسال عرضه خیلی بالا بود هرچند در سال‌ها پیش این اتفاق افتاد در جنوب کرمان الان ۱۴ تا کارخانه رب گوجه است، اما این ۱۴ تا کارخانه اولا سعی می‌کنند تا جایی که امکان دارد ارزان بخرند باز هم خوب است و بازار تا حدودی تنظیم شد و ۱۴ تا کارخانه این همه رب گوجه تولید می‌کنند که انصافا من روسیه را بخاطر این موضوع رفته بودم بازار و از بازار بازدید کردم هم مزه محصولات ما به اندازه‌ای خوب است که سر و دست می‌شکنند برای این، بعد این رب گوجه از کرمان با تریلی، تریلی می‌رود خراسان و تهران و استان‌های دیگر قوطی می‌شود، این را من اسمش را می‌گذارم نوعی خام فروشی یا در حقیقت بعضی از این‌ها از آنجا تازه بار می‌شود داخل بشکه می‌رود اصفهان، بعد دوباره بشکه‌ای صادر می‌کنیم به کشور‌های دیگر این همان می‌شود مرحله خام فروشی که علیرغم وجود قوانین بالادستی من جمله برنامه ششم توسعه کاملا ما هم با شما موافقیم که در این قسمت موفق نبودیم.

سوال: خیلی دقیق اشاره کردید به بحث صنایع تبدیلی و تکمیلی، بالاخره خیلی می‌توانند هم صنایع کشاورزی ما و هممباحث معدنی ما خیلی کمک بکنند، یک سوالی این جا مطرح است که ما چقدر ظرف این سال‌هایی که مدام این قصه دارد تکرار می‌شود و همیشه این بحث صنایع تبدیلی مطرح بوده و بحث خام فروشی در محصولات کشاورزی، چقدر ما در این سا لها از ظرفیت بخش خصوصی توانستیم استفاده کنیم و چه برنامه‌ای داریم و اساسا چقدر بخش خصوصی ما ظرفیت دارد که در این حوزه کمک کند؟
اعظمی: مثلا راه اندازی کارخانه چغندر قند ۵ هزار میلیارد تومان پول می‌خواهد این‌ها بخش خصوصی هزار میلیارد می‌آورد که واقعا من این شخص را هم آوردم پای کار و ۴ هزار تایش را هم باید دولت بدهند که ندارد و نمی‌دهد، شما نگاه کنید برنامه همین تبصره ۱۸ که مجلس هرساله در قانون حکم سنوات می‌آورد که ۱۴۰۰ در ۱۴۰۱ شهریورماه، ۱۴۰۱ هنوز ابلاغ نشده ما ۱۴۰۲ را شروع کردیم.
سوال: این ماجرا را برای تبصره ۱۶ هم داریم؟
اعظمی: آن حالا وام‌های کمتری هست، حالا این‌ها بر می‌گردد به موضوع تبصره ۱۸ این یک بخش، کار موضوع بعدی این است که من انصافا می‌گویم من الان در حوزه انتخابیه من، چون کشاورزی و معادن تا دلت بخواهد هست، طرف نیازمند ده میلیارد تومان است، نیازمند ۴۰ میلیارد تومان است، وقتی خوب است که شما هم بعنوان مدیر، یک کسی می‌خواهد کارخانه صنایع تبدیلی کشاورزی، مثلا تولید قند خرما و شیره خرما و از هسته اش هم می‌خواهد برای پودر برای خوراکی و غیره  استفاده کند، اگر قرار باشد ۶ تا ۹ ماه دنبال پروپوزالش باشد و برود سازمان کشاورزی و یا سازمان صمت استان و برود برسد به وزارت اقتصاد اصلا سرد می‌شود اصلا از خیرش می‌گذرد می‌گوید من اگر ۴ تا زمین و ملک در تهران خریده بودم سودم بیشتر بود

اعظمی: وقتی که برنامه ششم است وقتی که در بودجه سنواتی دارد کامل می‌آید من فکر می‌کنم اشکال همین قسمتی است که ببینید در بودجه سنواتی ما تبصره ۱۸ را گذاشتیم دولت به هر دلیل نه حالا در دولت آقای رئیسی نه، دولت قبلی هم همین وضعیت را داشتند ما بهرحال سال اول ۹۹ می‌شود دولت آقای روحانی بودیم از آن سال هم ...

اعظمی: این یک بخش کار مثلا خرمای خوزستان را من وقتی من بازدید کردم یکی دو سال پیش که مجبور کردند شرکت تعاون روستایی بیاید بخرد ۱۴۰ میلیارد هم برای بیت المال آنجا حیف و میل شد بگذریم، من سال قبل یک سفری داشتم مشکل را حل کردم این استان با سه تا چهار تا شهرستان خرما خیز سردخانه هایشان به تعداد انگشت نمی‌رسد حالا من دیگر نمی‌گویم که چطوری خرما را نگه میدارند و چطوری ضدعفونی اش می‌کنند و این‌ها را در رادیو عنوان کنم درست نیست. اما این گزارش را من تنظیم کردم برای وزیر و برای وزیر اقتصاد و وزیر جهاد کشاورزی و کشاورزان به ما گفتند اگر تسهیلات را با تنفس دو ساله به صورت اقساط به ما می‌دهند ما شروع می‌کنیم، این‌ها شما می‌فرمایید اشکال کار کجا است اشکال همین است، من به شما قول می‌دهم یک روزی حتما شما دنبال می‌کنید در رادیو اگر ده تا سردخانه در شادگان، ده تا در آبادان و ۵ تا در خرمشهر ایجاد شود، دو سال بعدش اصلا نیاز نیست حتی بعضی‌ها نیاز نیست که بروند وام بگیرند خودشان وقتی می‌بینند چقدر موثر بود خرمایشان را اینجا سالم نگه داشتند و بهتر هم فروختند و هر موقع هم دلشان خواست فروختند آن وقت باعث می‌شود این‌ها دنبال کار بروند. ما یک میلیون و ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلیون تن خرما تولید می‌کنیم، شما خداوکیلی بیا درکل کشور را نگاه کن در حدود ۱۱ استان خرماخیز است حالا ۵-۶ تایش درجه یک و عالی است بروید ببینید چقدر صنایع تبدیلی برای خرما هست که خرمای ما را دارند در حاشیه خلیج فارس عذر می‌خواهم من این بحث را جمع بندی کنم، من این شاهد این موضوع بودم که محصولات پیاز و سیب زمینی جیرفت حمل می‌شد توسط یک واسطه ایرانی می‌رفت دبی ایشان می‌گفت ما پیاز و سیب زمینی را طبق اصول شستشو و سرخ می‌کنیم و بعد به حدود ۸۰۰ تا کشور من جمله تمام ناو‌های آمریکایی که در دریای آزاد هستند تمام شان همین سیب زمینی و پیاز جیرفت را دارند استفاده می‌کنند، همین صنایع را چرا خودمان انجام نمی‌دهیم؟ همین موضوع است که به شما گفتم تسهیلات، تسهیلات، تسهیلات و بروکراسی اداری که آن سرمایه دار را ذله می‌کند.
سوال: امیدواریم یک روزی این اتفاقات بیفتد تا ما بتوانیم از این مواهب الهی که در کشورمان هست بالاترین بهره را در بالاترین سطح آن ببینیم.