خبرگزاری مهر؛ گروه استانها- مهدی بصراوی *: بیش از هزار سال پیش در اطراف اصفهان و در حاشیه رودخانه زاینده رود مردمانی سکونت داشته‌اند که اساس منطقه‌ای را پایه‌گذاری کرده‌اند که امروزه آن را با نام عارف مسلمان که در قرن هفتم هجری می‌زیسته است، می‌شناسند.
شاید در روزگاران کهن تصوری مبنی بر تبدیل شدن این بخش از اصفهان به قطب گردشگری و بوم‌گردی بعد از شهرستان اصفهان وجود نداشت اما امروزه باتوجه به وجود سازه‌های ارزشمندی چون بقعه پیربکران، آستراخاتون، پل بابا محمود، قلعه سرشیر و… به همراه جاذبه رودخانه زاینده رود و نیز زمین‌های حاصل‌خیز توان تبدیل شدن به یک مرکز گردشگری به ویژه برای مسافران خارجی را دارد که برای فرار از مدرنیته و صنعت به دنبال مکان‌هایی بکر، آرام و با ویژگی‌های خاص هستند تا روح خود را حتی برای مدتی کوتاه از فرهنگ مادی‌گرایی رها ساخته و جسم خود را از زندان زندگی ماشینی فراری دهند.
ایران به لحاظ حاکمیت اسلام و مذهب مترقی شیعه و تلفیق هنر و معماری اسلامی تبدیل به مرکزی ارزشمند برای گردشگران خارجی شده است که علاوه بر بازدید از مکان‌های تاریخی و باستانی خواهان رسیدن به آرامش ذهنی نیز هستند اما به واقع چرا مناطقی همچون پیربکران که شاید از لحاظ تاریخی و تمدنی بسیار کهن‌تر از حتی کشورهای منطقه خاورمیانه است این چنین مورد بی‌مهری واقع شده است.
عده‌ای به این مسئله باور دارند که مدیران استان اصفهان به ویژه زمامداران امور در شهرستان دارای تفکر اقتصاد صنعتی بر پایه آلاینده‌گی بوده و وجود آلودگی، بیماری، مزاحمت‌های صوتی و… را بر کشاورزی، بوم‌گردی، تولید آثار فرهنگی بر اساس تفکر اسلامی ایرانی را ترجیح می‌دهند، گروهی دیگر اعتقاد دارند که رقبای شهرستان فلاورجان به دنبال ایجاد فرصتی هستند تا از این بزنگاه فرهنگی و اقتصادی به نفع خود بهره‌برداری کنند.
اما سوال قابل طرح برای اهالی این خاک پر از گوهر این است که چرا متصدیان امور اداری، فرهنگی و اقتصادی شهرستان تنها به دعوت‌های بی‌ثمر از وزرا و مدیران کلان این حوزه بسنده کرده و در طول ادوار حضور خود بر صندلی سبز سیاست‌گذاری گامی مثبت در این خصوص برنداشته‌اند، هرچند که باید توضیحات مقامات شهرستان را شنیده و سپس اقدام به قضاوت کرد اما نبود زیرساخت و حتی فضای مناسب پذیرایی از میهمانان خارجی جای بسی شگفتی است.
شاید با تغییر نگرش مسئولان ارشد شهرستان فلاورجان و نگاه مثبت به اقتصاد سبز مبتنی بر کشاورزی و دامپروری ارگانیک، صنعت گردشگری و حتی توریسم سلامت به همراه ایجاد زیرساخت‌های مناسب موجبات ترویج زندگی معنوی ایرانی اسلامی بر پایه فرموده‌های مقام معظم رهبری، ایجاد اشتغال و حمایت از امنیت شغلی در سال رشد تولید و مهار تورم را فراهم کرده و از تجربه تلخ و ناگوار صنعتی شدن به شیوه شهرستان‌های مبارکه و لنجان درس عبرت گرفته و با پرهیز از سلیقه‌گرایی و سیاست زدگی با استفاده از ظرفیت‌های سرمایه‌گذاری بومی و ویژگی‌های فرهنگی تمدنی با ارائه پیشنهادهای اصلاحی و تکمیل قوانین و مقررات در راستای اجرای بهتر و کامل قانون مقدمات تسهیل کسب و کار را برای تبدیل شهرستان فلاورجان به منطقه نمونه اقتصادی بر پایه درآمدهای فرهنگ محور گام بردارند.
قلعه سرشیر با آن همه حکم قطعی، مصوبه، تفاهم نامه و…محکوم به شکست شده است، مکانی که سرمایه‌گذار ایرانی، که اگر دارایی‌هایش را در بخش گردشگری یکی از همسایه‌گان مانند ترکیه، عراق، سوریه هزینه کرده بود برایش فرش قرمزی پهن می‌شد.
اما چه حاصل که توسعه بخش خصوصی در گردشگری تنها شعاری است که با سلیقه شخصی و سهم خواهی سیاسی جمع معدودی قدرتمند در نبردی است نابرابر که شکستن کمر فعالان اقتصادی این حوزه را رقم خواهد زد.
منطق سرمایه‌گذاری برای منطقه پیربکران این مجموعه تنها حق طلبی است تا پس از اثبات واقعیات نشان دهد حقوق عامه که بارها بهانه‌ای بوده است برای تخریب مجموعه گردشگری به دلیل احکام مستدل تنها وسیله‌ای بوده برای تضییع حقوق بیت‌المال که متعلق به اهالی مردمان این منطقه است.
قلعه سرشیر تقابل خیز توسعه بخش خصوصی در برابر توسعه آمرانه بخش دولتی و بروکراسی اقتدارگراست. شاید روشنگری و اعتمادسازی در صنعت گردشگری حلقه‌ای است مفقوده تا دادستانی شود از حقوق حافظان میراث این مرز و بوم و از اخلال در امنیت شغلی این گروه از سرمایه‌گذاران جلوگیری شود.
*پژوهشگر حوزه مسائل اجتماعی و سرمایه گذاری
