به گزارش جام نیوز، گاردین روز جمعه ۲۴ بهمن در گزارشی نوشت که این چهار زن به طور جداگانه به این روزنامه اعلام کرده‌اند احمدی آنان را مورد تعرض قرار داده و دیگر زنان نیز او را به آزارهای جنسی مکرر متهم کرده‌اند.
این زنان احمدی را یک «آزارگر جنسی» دانسته‌اند که دیگر نباید اجازه کار با زنان یا گروه‌های آسیب‌پذیر را که در حیطه تحقیقاتش هستند، داشته باشد.
کامیل احمدی در واکنش به این اتهامات، در مطلبی که در شبکه‌های اجتماعی هم منتشر شد، نوشت به دلیل «رفتار راحت» و «دیدگاه متفاوت‌ترش» به روابط ممکن است مرتکب «اشتباهاتی» شده باشد و عذرخواهی می‌کند!
به نوشته گاردین، دوستان و همکاران زنانی که احمدی را متهم کرده‌اند، از روایت‌های آنان حمایت می‌کنند و اعلام کرده‌اند پیش از علنی شدن این اتهام‌ها، از سه مورد اتهام تعرض و چندین مورد اتهام آزار و اذیت از سوی احمدی، مطلع بوده‌اند.
یکی از این زنان که برای اولین بار درباره تجربه‌اش به طور علنی صحبت کرده، به گاردین گفت: «هنگامی که درباره دیگر قربانیان شنیدم و این واقعیت که آنان عمدتا، اگر نه کاملا، نادیده گرفته می‌شوند، دیگر نتوانستم [احساساتم] را پنهان کنم.»
برخی از اتهام‌ها علیه احمدی، همزمان با جنبش «#من_هم» مطرح شد. بر اساس گزارش گاردین، دست‌کم هفت اتهام علیه این پژوهشگر از سوی افراد ناشناس در شبکه‌های اجتماعی در ماه‌های اوت و سپتامبر سال گذشته منتشر شد.
به گزارش ایندیپندنت، در شهریور گذشته، «انجمن جامعه‌شناسی ایران» از لغو عضویت کامیل احمدی و برکناری او از دبیری گروه «جامعه‌شناسی کودکی» این انجمن خبر داد.
این انجمن در اطلاعیه‌ای اعلام کرد که پس از طرح اتهام‌ها، هیات مدیره انجمن جامعه‌شناسی موضوع را پیگیری کرد و به این نتیجه رسید که شواهد مطرح‌شده حاکی از «صورت‌هایی از سوء‌استفاده از اقتدار جایگاه مدیریت پژوهش و روابط مبتنی بر اعتماد» است.
کامیل احمدی در دادگاه انقلاب به اتهام "همکاری با دولت متخاصم" به ۹ سال حبس محکوم شده بود اما در مدتی که با وثیقه نیم میلیارد تومانی آزاد بود، از ایران فرار کرد.
