پیر محمد ملازهی کارشناس مسائل شبه قاره هند در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا در خصوص گسترش همکاری‌های مواصلاتی کشورمان با شبه قاره هند گفت: با توجه به تحریم‌هایی که آمریکا لحاظ کرده، عملا ایران از دو مسیر حذف شده است؛ اولین مسیر، مسیر انرژی است که در گذشته ترکمنستان می‌توانست از طریق ایران به کل اروپا گاز صادر کند و دیگری، جاده‌های ارتباطی است که آمریکایی‌ها سعی کردند ایران را دور بزنند و در انزوا قرار دهند.
وی افزود:به رغم اینکه کریدور شمال و جنوب بین سه کشور هندوستان، ایران و روسیه توافق شده است؛ اما در عمل می‌بینیم که زیرساخت‌های لازم بوجود نیامده است، جاده‌های ارتباطی هنوز کامل نیست و از طرف دیگر تا زمانی که ایران تحت تحریم است، هندی‌ها برای همکاری تمایل زیادی نشان نمی‌دهند؛ زیرا عمدتا شرکتهای خصوصی هندی با آمریکا در ارتباط هستند و به همین دلیل پا جلو نمی‌گذارند.
کارشناس مسائل شبه قاره هند همچنین بیان کرد: مسئله دیگر منافعی است که هر سه کشور از آن کریدور بهره می‌برند. واقعیت این است که در حال حاضر مناسبات تجاری هند از طریق باب المندب به طرف روسیه صورت می‌گیرد که این مسیری طولانی و زمان بر است، از لحاظ اقتصادی هم باید هزینه بیشتری تقبل کند.
ملازهی عنوان کرد: اگر این مسیر فعال شود برای هندوستان 30 درصد هزینه حمل و نقل کالاها کاهش پیدا می‌کند و مشتری‌های بیشتری در روسیه و اروپا پیدا خواهد کرد و طبیعتا ایران هم از ترانزیتی که به دست می آورد سود می‌برد؛ روسیه هم صاحب سود خواهد شد و میزان تجارت هر چه بیشتر باشد سود طرفین بیشتر خواهد بود .
وی تصریح کرد: بنابراین این خط ارتباطی به سود هند ایران، روسیه و اتحادیه اروپا خواهد بود اما آن قضیه بزرگ سر جای خودش خواهد بود که آیا شرکت های هندی این ریسک را می کنند یا نه که تا الان این ریسک را نکرده‌اند.
کارشناس مسائل شبه قاره هند همچنین با اشاره به ظرفیت‌های بندر چابهار اظهار کرد: طبق توافق سه جانبه‌ای که بین افغانستان، ایران و هندوستان شده است، هدف این بوده که ایران راه‌های ارتباطی، جاده، بزرگراه و خط راه آهن را از چابهار به زاهدان کشیده شود و از زاهدان، یک شاخه به زابل و قندهار و یک شاخه به سمت بیرجند، ترکمنستان، ازبکستان و کشورهای دیگر برود.
ملازهی افزود: تحریم‌ها از یک طرف، نبود زیر ساخت‌های جاده‌ای و ریلی و به کُندی پیش رفتن کارها از طرف دیگر، این طرح هم با مشکل روبرو کرده است؛ افغانستان تمایل زیادی که ایرانی ها فکر می‌کردند بتوانند کل واردات و صادرات افغانستان و کشورهای آسیای مرکزی را از طریق چابهار انجام دهند، ندارند و الان سست‌تر شده‌اند.
وی در این زمینه ادامه داد: ولی اخیرا ازبکستان، ایران و پاکستان تماسی گرفتند تا بتوانند از این طریق، جدا از افغانستان، مسیر ترکمنستان، ایران و ازبکستان را تا بندر چابهار فعال کنند که زیرساخت‌های این مسئله از بندر عباس وجود دارد ولی از چابهار مشکلاتی دارد.
این کارشناس مسائل شبه قاره هند در پایان تصریح کرد: بنابراین اگر بخواهند این خط را فعال کنند، باید با طالبان و همچنین آسیای مرکزی به جمع بندی کلی برسند که واردات و صادرات این 5 یا 6 کشور محصور در خشکی از طریق چابهار صورت گیرد؛ ایران هم خط راه آهنش را باز و جاده ارتباطی قابل قبولی احداث کند تا بتوان فعالیت اقتصادی و تجاری خوبی صورت گیرد.
انتهای پیام/
