اما آنچه در بهارستان روی می‌دهد، عبور از این حد طبیعی بگومگوهای رایج و قابل پذیرش است. جلسه روز دوشنبه مجلس و خارج کردن بررسی لایحه بودجه از دستور کار و پرداختن به توافق موقت سازمان انرژی اتمی ایران با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی آن هم به همان ادبیات شناخته شده از سوی برخی مجلسی‌ها از جمله همین مواردی است که گفته شد متأسفانه حالا بدل به رویه شده است.

 

این‌ آش آنقدر شور شده بود که حسین شریعتمداری، مدیرمسئول روزنامه کیهان هم به نمایندگان اصولگرا یادآور شد که اگر چه امضای رئیس سازمان انرژی اتمی پای توافق یاد شده با آژانس بوده اما واضح است که چنین توافقی بدون هماهنگی با شورای عالی امنیت ملی میسر نبوده است. او دوستانه گلایه کرده که به این حد از اعتراض نیاز نبوده است.

 

 مدیر مسئول روزنامه اصولگرای جوان اما زودتر از شریعتمداری و ظهر همان روز دوشنبه در توئیتی توافق یاد شده را اقدام هوشمندانه ایران خوانده و نوشته بود: «ضبط ۳ ماهه دوربین‌ها توسط خود ایران هوشمندانه است. هم فرصت مجدد برای کسانی است که ممکن است فردا بگویند یک ماه (استقرار بایدن) برای لغو تحریم‌ها فرصت کمی بود هم با عقب راندن آژانس نسبت به گذشته، مدیرش راضی برگشت.»

 

مهمتر از اینها، آنگونه که روزنامه ایران هم دیروز بر اساس اطلاعات دریافتی خبر داد، همان یکشنبه شب محمدباقر قالیباف رئیس مجلس هم از محتوای توافق مطلع شده و حتی موافق آن بوده است. با این وجود این سؤال‌ها پیش می‌آید که حاشیه‌سازی‌های انجام شده در بهارستان، آیا از سر بی‌اطلاعی مجلسی‌ها بوده است؟ آیا رئیس مجلس نمایندگان را در جریان تحولات روی داده قرار نداده است؟ بخصوص که نمایندگان اول وقت، جلسه غیرعلنی هم برگزار کرده بودند. یا آنکه اساساً تلاش‌های قالیباف برای قانع کردن نمایندگان راه به جایی نبرده است؟

 

نمایندگان مجلس اگر هم از محتوای توافق یاد شده و هماهنگی آن با شورای عالی امنیت ملی بی‌خبر بودند، باز هم عقل و تجربه حکم می‌کرد به جای اعتراض‌های آتشین و اقدام به تهیه طرح‌های فوریت‌دار، شتابزدگی را کنار می‌گذاشتند و از یک مقام دولتی دعوت می‌کردند در این باره توضیح دهد. بماند که گلایه شریعتمداری از نمایندگان هم جای تأمل دارد. اینکه آیا نمایندگان مجلس بدیهی‌ترین روند سیاستگذاری در امور مهم کشور یعنی هماهنگی با شورای عالی امنیت ملی را نمی‌دانند یا به روی خود نمی‌آورند.

گیریم که نمایندگان به هر دلیل هم بی‌خبر بودند و هم نسبت به سیر تصمیم‌سازی‌های کلان و مهم اشراف نداشتند، اینجا وظیفه رئیس جلسه بود که فضای صحن را آرام کند. در اظهارات روز دوشنبه قالیباف یا هیچ‌کدام از اعضای هیأت رئیسه نه نشانی از تلاش برای آرام کردن صحن دیده شد و نه توضیحاتی در راستای قانع کردن نمایندگان معترض. سؤال اساسی این است که چرا قالیباف در جلسه غیرعلنی و حتی بعد از تند شدن لحن معترضان در جلسه علنی به آنها یادآور نشده که توافق منعقد شده، نه تصمیم سازمان انرژی اتمی یا دولت بلکه تصمیم نظام بوده است؟

 

به نظر می‌رسد رئیس مجلس بنا بر برخی ملاحظات سیاسی- جناحی صلاح ندانسته در لباس رئیس جلسه در مقابل برخی نمایندگان عضو یا نزدیک به جبهه پایداری بایستد ولو به قیمت استنکاف از انجام وظیفه.