بر خلاف تصور همگان تیم‌های شرق آسیا که یکی از آنها باید ۲۹ آذر مقابل پرسپولیس صف‌آرایی کند، خیلی هم پرقدرت نیستند؛ مثلاً ویسل‌کوبه ژاپن که اینیستا را دارد، نتایج ضعیفی کسب کرد یا یک تیم دیگر ژاپنی در لیگ ژاپن یازدهم است اما مسئله اینجاست که پرسپولیس هم با چند غایب مهم پا به فینال می‌گذارد و در بهترین دوران خود قرار ندارد.
۲ سال قبل هم کاشیما آنتلرز ژاپن چندان پرقدرت نبود اما پرسپولیس تا قبل از رسیدن به فینال تمام زورش را زده بود و دیگر در تهران رمق گلزنی نداشت. حتماً به خاطر دارید که پنجره‌های پرسپولیس هم بسته بود و آنها با ۱۰، ۱۱ بازیکن به فینال رسیدند. امسال هم شرایط تقریباً مشابه است و اگر پرسپولیس در فینال امثال شجاع، ترابی، آل‌کثیر، امیری، پهلوان و... را داشت مسلماً ماجرا خیلی فرق می‌کرد هر چند که الان هم باید امیدوار بود به اینکه مثل بازی با النصر عربستان غیرت و تعصب بازیکنان به کمک پرسپولیس بیاید و این تیم جام قهرمانی آسیا را به تهران بیاورد. قرمزها تا حالا دو بار در فینال‌های آسیا به نمایندگان ژاپن باخته‌اند؛ یک بار سال‌ها قبل در فینال جام جامداران آسیا به نیسان (یوکوهاما مارینوس) و یک بار هم که ۲ سال قبل به کاشیما آنتلرز اما شاید این بار در فینال با تیمی کره‌ای یا چینی بازی کنند اما هر چه هست فینال همیشه سخت است و امسال به خاطر تک‌بازی بودنش سخت‌تر هم می‌شود هر چند که خیلی‌ها عقیده دارند چون پرسپولیس بسیاری از مهره‌هایش را ندارد باید از تک‌بازی بودن نهایت بهره را ببرد.
از فوتبال ژاپن ما باخت ۳ بر صفر با تیم ملی در زمان کی‌روش را هم به یاد داریم که باعث شد او وداع تلخی با فوتبال ایران داشته باشد، پرسپولیس هم که با برانکو در فینال ۲۰۱۸ لیگ قهرمانان ۲ گل از کاشیما خورده بود پس شاید از نظر روانی بهتر باشد این بار پرسپولیس با تیم‌های ژاپنی بازی نکند و بخت خود را با نمایندگان چین یا کره جنوبی بیازماید.
ختم کلام اینکه اگر پرسپولیس قهرمان آسیا شود، صرف نظر از خوشحالی میلیون‌ها نفر، به سود فوتبال ایران هم هست. این قهرمانی احتمالی در تاریخ باشگاه پرسپولیس هم ماندگار می‌شود چرا که آنها قهرمان جام حذفی آسیا یا همان جام جامداران شده‌اند اما هرگز قهرمان جام باشگاه‌ها و یا لیگ قهرمانان آسیا نشده‌اند.
خبر ورززشی
