عصر ایران؛ سروش بامداد- 20 سال پیش در همین روزها بیست و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر برگزار شد. جشنواره‌ای که دست خود سینمایی‌ها بود و مردم به تماشای فیلم‌های آن راغب و اگر چه دولت آن را برگزار و حمایت می‌کرد اما دولتی که هم اکثریت مردم را نمایندگی می‌کرد و هم ملاحظات بخش‌های دیگر حکومت را رعایت و میدان را یک‌سر به بنیادها و نهادها نسپرده بود.
محل مراسم افتتاحیه تالار وزارت کشور بود و اجرای آن با رامبد جوان. اجرای اختتامیه اما با علیرضا خمسه و در تالار رودکی و او هم بازیگر. انتخاب دو بازیگر محبوب و کمدین نشان می‌داد مدیریت جشنواره به فرح‌بخشی آن هم توجه داشته است.
در اختتامیه ۲۰ سال پیش که جشنواره، دست سینمایی‌ها بود و سینماگران رقابت می‌کردند نه مثل ۱۴۰۲ که سازمان‌ها و بنیادها و نهادها آن را قرق کرده بودند جایزه منتخب تماشاگران به فیلم مارمولک ساخته کمال تبریزی تعلق گرفت با بازی به یاد ماندنی پرویز پرستویی و چون ۹۳ درصد تماشاگران به آن رأی داده بودند مجری اختتامیه با یک مارمولک (پلاستیکی) در دست روی صحنه ظاهر شد تا هم پیام را برساند و هم فضا را تلطیف کند. (این جایزه را امروزی ها برچیده‌اند!)
از فیلم مارمولک گفته شد و بازیگر آن پرویز پرستویی. یاد دیگر بازیگران زن و مرد فیلم های مختلف که برخی سیمرغ‌های نقش اول و دوم یا دیپلم افتخار یا جایزه ویژه را هم گرفتند خالی از لطف نیست:
ترانه علیدوستی (شهر زیبا)، گلاب آدینه (مهمان مامان)،رویا نونهالی (هم نفس)، فاطمه معتمد آریا (گیلانه) و گل‌شیفته فراهانی (اشک سرما).
از بازیگران مرد هم حسن پورشیرازی و پژمان بازغی به خاطر فیلم‌های مهمان مامان و دوئل. (چون در بالا به پرستویی اشاره شد تکرار نشد). مهمان مامان یادآور کارگردانی است که امسال به قتل رسید: داریوش مهرجویی و از دیگر کارگردانان شاخص می‌توان به رخشان بنی‌اعتماد و اصغر فرهادی و مسعود کیمیایی اشاره کرد با فیلم‌های گیلانه و شهر زیبا و سربازهای جمعه. یکی از اینها گفته دیگر در یاران امکان فیلم سازی ندارد (فرهادی).
راستی گفتیم سربازهای جمعه و چه بازی درخشانی دارد در آن در عین کوتاهی: مریلا زارعی.
احتمالا شما هم دارید به تحول عظیم فکر می‌کنید و به مقایسه جشنواره ۲۲ و ۴۲ و این که دیگر جایزه منتخب تماشاگران ندارد و به جای سینماگران سازمان ها و بنیادها و نهادها و بنیادها رقابت می‌کنند.
رییس سازمان سینمایی البته سعی کرد توضیحی دهد و گفت قبلا هم از فیلم‌های بیضایی و کیا‌رستمی و مهرجویی حمایت می‌شده. خوب، بله ولی از جانب نهادهایی که برای همین منظور تأسیس شده‌اند و تازه از که؟ از فیلم‌های کیا رستمی و بیضایی و مهرجویی.
ماجرای غلط خوانی فاحش دعای تحویل سال اما آن قدر سایه انداخت که کسی به این توجیه توجه نکرد و بهتر که توجه نشد چون بی ربط بود حتی بی ربط تر از دعای تحویل سال در وسط زمستان و راستی انتقاد مجری تلویزیون هم عجیب است که گفت: آخر چرا در آغاز ماه شعبان دعای تحویل سال خواندند و آخر رمضان نه و این بنده خدا هم دو نکته را نمی‌دانست که آن بنده خدا مثلا می‌خواست بگوید بهار سینمای نوین ایران آغاز شده و لابد تا حالا هر چه بوده زمستان بوده. دیگر این که نمی‌دانست دعای تحویل سال خورشیدی ربطی به ماه‌های تقویم قمری ندارد!
بگذریم. غرض یادی بود از علیرضا خمسه با اجرای به یاد ماندنی اختتامیه جشنواره ۲۲ و حال که نام او آمد بد نیست به واکنش محسن تنابنده به ماجرای دعای تحویل سال فجر ۴۲ اشاره کنیم که یادآور شد در سریال پایتخت بابا‌پنجعلی مبتلا به آلزایمر هم دعای تحویل سال را درست خواند. ربط قضیه چیست؟ این که نقش بابا‌پنجعلی را علیرضا خمسه بازی می‌کرد همان که با مارمولک روی سن جشنواره ۲۲ ظاهر شد!
