برترین‌ها: به تازگی بخشی از اظهارات رئیس مرکز ارزیابی و نظارت راهبردی مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره راه‌اندازی کارگاه‌های تولید قطعات خرد در خانه‌ها، در شبکه‌های اجتماعی فراگیر شده است. یاسر جبرائیلی، نواصولگرایی که با اظهارات غافلگیرکننده‌اش هم شهرت دارد در تازه‌ترین اظهارنظر خود مجری شبکه افق را نیز غافلگیر کرد.

او در پیشنهاد عجیبی از مردم خواسته که جهش تولید را با راه‌اندازی کارگاه تولید چراغ اتومبیل در خانه‌ها آغاز کنند: " آیا نمی‌توان قطعات اتومبیل را با دستگاه‌های کوچک مقیاس تولید کرد؟ قرار نیست کارخانه اتومبیل‌سازی را تعطیل کنیم ولی باید آنچه ممکن است که در کارگاه‌های کوچک تولید شود را به مردم سپرد و به این ترتیب جهش تولید اتفاق می‌افتد."

اکانت «توئیتر بورس» در واکنش به اظهارات عجیب جبرائیلی می‌نویسد: عبدالملکی (وزیر سابق کار) می‌گفت هر زوج تو زمان ازدواجشون یک شرکت ثبت می‌کنن و معاف از مالیات میشن، یاسر جبرائیلی حالا اومده بیزینس پلن عبدالملکی رو کامل کرده. یک حرفی می‌زنه که مجری شبکه افق هم خندش میگیره، همینقدر این آدم‌ها از فضای کسب‌وکار دور هستند!

در واقع این نوع نگاه که نواصولگرایانی مثل جبرائیلی در دولت به اقتصاد وارد کردند و طرح مسائل این چنینی، کاربران را به قیاس با چین و پاکستان وا داشته است: 

موسی حسن‌وند، در رشته توئیتی ابعاد این نگاه و نمونه مشابه در چین را بررسی کرده: بدون هیچ دانشی از فلزکاری، مائو ساخت کوره‌های کوچک در حیاط‌ کمون‌ها را تشویق و به این ترتیب روستاییان بی‌سواد و کارگرها را به تولیدکنندگان فولاد تبدیل کرد. برای تغذیه کوره‌ها منطقه را از درخت و هر نوع چوب دیگری خالی کردند و کار به جایی رسید که حتی درها و وسائل روستاییان را نیز برای تغذیه کوره‌ها می‌آوردند.

بسیاری از کشاورزان نیز برای کمک به تولید فولاد و آهن، کار کشت را رها کرده و به تولیدکننده فلز تبدیل شده بودند؛ در مدرسه‌ها و حتی در بیمارستان‌ها همه مشغول تولید فلز بودند. اما میلیون‌ها انسان در اثر گرسنگی طی دوره "جهش بزرگ به جلو" جان خود را از دست دادند. دولت مائو در آن سال‌ها محصولات زراعی را مصادره و آنرا به اروپای شرقی در برابر دریافت جنگ‌افزار صادر می‌کرد.

مواد غذایی و پول همچنین برای حمایت از نهضت‌های ضد استعماری و کمونیستی به آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین ارسال می‌شد. مائو بی‌اعتمادی عمیقی به تحصیل‌کرده‌ها و وفای روستاییان داشت،  او در یک دیدار از مراکز تولید فولاد فهمید که تولید فولاد و آهن با کیفیت تنها در مقیاس بزرگ و با سوخت زغال‌سنگ امکان‌پذیر است، اما هیچ‌گاه دستوری مبنی بر توقف تولید فولاد به روش کمون‌ها، نداد.

مائو در پاسخ به پیامدهای منفی این برنامه گفت: «برنامه‌هایی برای چین داریم که شاید حتی نیمی از جمعیت چین را فدا کند، اما شما نمی‌توانید وقتی انسان‌ها می‌میرند مرا سرزنش کنید» مائو در آغاز کارزار «جهش عظیم» به اطلاع شرکت‌کنندگان رسانده بود که آن‌ها نه‌تنها از مرگ مردم نباید بترسند، بلکه باید از این مرگ‌ها فعالانه استقبال کنند. بسیاری از آمارها نشان می‌دهد که در ایام قحطی حداقل چهارده و حداکثر چهل و سه "میلیون" چینی بر اثر قحطی جان خود را از دست دادند.

درباره پاکستان و کارگاه‌های تویلید خانگی نیز مثال‌های مشابهی وجود دارد اما آن چیزی که مدنظر آقا یاسر است هیچ‌گاه عملی نخواهد شد:

عمو: یک زمانی روی جبرائیلی خیلی حساب می‌کردم. اول رفت سمت علیز حالا هم حرف از تولید قطعات خودرو داخل منزل می‌زنه، آخه مرد مومن اونی شما دیدی توی پاکستان قصه‌اش از زمین تا آسمون فرق داره، اقتصاد شتر گاو پلنگی نمی‌شه که.

آیت: در پاکستان شیوه‌های تولید متفاوت است. کارگاه‌های کوچک با آزادی تجارت با خرید چند دستگاه ساده تولید می‌کنند از جمله در گذشته نوار ضبط صوت و سی دی و... که در ایران ممکن نبود. از طرف دیگر چرم بز از مزیت خوبی در آن کشور برخوردار است و به نحوی تولیدکننده قوی کیف و کفش و توپ چهل تیکه و..

دمادم: اگر قرار با بود با روشهای انسان‌های نخستین یا بهتر بگیم روش کارگاه های پاکستان، یک کشور صنعتی بشه که الان بنز و تویوتا هم تو لاهور و کراچی تولید می‌شدند!

محمد: چه طور به جهش تولید و اقتصاد مردمی برسیم؟ جبرائیلی: بدیم مردم چراغ خودرو تو خونه‌هاشون تولید کنند! بیچاره مردمی که شما برایشان تصمیم‌گیری کنید!

حمید: اینکه از حرف‌های جبرائیلی عصبانی هستید واقعا کمه چون ایشون فقط لب و دهن نیست. دسترسی داره و اعمال قدرت میکنه و خروجی نظراتش در سیاست‌های اجرایی کشور نمود داره. ایشون مباحثه نمی‌کنه داره گزارش کار میده.