به گزارش ایسنا، سیدصدرا روحانی متولد ۱۳۱۸ رودسر غزل‌سرای معاصر گیلانی بود که هفتم خردادماه از دنیا رفت. خبر درگذشت او توسط ارشاد شهرستان لاهیجان اعلام شده اما این موضوع مورد توجه رسانه‌ها قرار نگرفته است. کامیار عابدی او را غزل‌سرای موفقی می‌خواند و معتقد است او به دلیل دوری از پایتخت و حضور نداشتن در محافل ادبی، شهرت نیافته است.
روابط عمومی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان لاهیجان در معرفی این غزل‌سرا آورده است: او در سال ۱۳۴۳ دکترای داروسازی خود را از دانشگاه تبریز گرفت و سپس در لاهیجان اقامت گزید. او از دهه ۶۰ غزلیات خود را در مجموعه‌های ادبی نظیر «غزاله‌های غزل» و «نامه باران» و نشریاتی نظیر نقش قلم، کادح، کادوس، فضیلت، سلام، کارگزاران، گیلان امروز و.... چاپ کرد. اولین مجموعه اشعار مستقل او با نام «گیسوان خواهری بید» در سال ۱۳۷۶ به‌چاپ رسید که با اقبال مخاطبین مواجه شد به گونه‌ای که نوگرایی خاص اشعار او مورد توجه منتقد ادبی مجله کارنامه قرار گرفت.
دومین مجموعه شعرش با عنوان «آقا معلم» منظومه‌ای تمثیلی درباره مقام آموزگار است. مهمترین مجموعه غزلیات او «ماه شقایق گلو» نام دارد که در سال ۱۳۹۱ توسط نشر ثالث به چاپ رسید. روحانی علاوه بر اشعار کلاسیک و نو منظومه‌ای به زبان گیلکی با عنوان «سل تی تی» سروده که مورد توجه علاقه‌مندان ادبیات فولکلور گیلان بوده است.
«گرفتاربودن» آخرین مجموعه شعر اواست که اخیرا توسط نشر اقلیما به چاپ رسیده است.
انتهای پیام
