عصر ایران- صبح روز شنبه ۳۰ تیر ۱۴۰۳ مسعود پزشکیان ناگهان به بهارستان رفت و برای آخرین بار به عنوان نمایندهٔ تبریز روی کرسی شماره ۱۲۰ مجلس شورای اسلامی نشست. ناگهان به این خاطر که متنی که محمد باقر قالیباف خواند نشان می‌داد از ورود پزشکیان خبر نداشته‌ند.
این آخرین حضور او به عنوان نماینده در مجلس بود و به همین اعتبار و نه به عنوان رییس جمهوری منتخب همراه نمایندگان به دیدار رهبری هم رفت و به خاطر همین نه کنار رهبری که بین رییس و نایب رییس مجلس نشست که یکی رقیب او در مرحله اول انتخابات اخیر و حامی رقیب او در مرحله دوم بود و دیگری رییس ستاد انتخاباتی رقیب او.
با این حال روابط شخصی دکتر پزشکیان با هر دو خوب و شاید خیلی خوب است و برای اخذ رأی اعتماد وزیران روی هر دو حساب کرده است.
۱۶ سال قبل و در خرداد ۱۳۸۷ مسعود پزشکیان که یک دوره چهار ساله وزیر بهداشت دولت اصلاحات بود در دوران رییس جمهوری که هیچ شباهتی به رییس و برکشاننده و حامی او نداشت به عنوان نماینده وارد مجلس شد. هر چند مجلس هشتم هم مثل مجلس هفتم با نظارت شدید استصوابی شکل گرفته بود ولی با احمدی نژاد زاویه داشت و علی لاریجانی بر ریاست آن نشست.
4 دوره پیاپی بود و به جز مجلس دهم در سه دوره دیگر یار چندانی نداشت مگر گاهی علی مطهری و چند نفر دیگر و در انتخابات اخیر مجلس هم ابتدا صلاحیت پزشکیان برای نمایندگی تایید نشد و گویا با دخالت در عالی‌ترین سطح تایید شد و حالا چند مکث بر این عکس:
۱. از ۹ رییس جمهور ایران تنها سه نفر در حالی که نماینده بودند رییس جمهور شدند: آیت‌الله خامنه‌ای در سال 1360، هاشمی رفسنجانی در سال 1368 و مسعود پزشکیان در سال 1403 و هر سه در فضای یک فقدان مهم. اولی بعد از ترور رجایی و دومی بعد از درگذشت رهبر فقید انقلاب و سومی پس از سانحه سقوط بال‌گرد و جان باختن آقای رییسی.
سه رییس جمهور اگرچه سابقه نمایندگی و گاه چند دوره هم داشتند اما بلافاصله رییس جمهور نشدند:
اولی: مرحوم رجایی که نماینده تهران بود و وزیر و بعد نخست‌وزیر و سپس رییس جمهور شد.
دومی: آقای خاتمی که نماینده اردکان بود و وزیر شد و ۱۰ سال وزیر ارشاد بود و ۵ سال هم کنار و بعد رییس جمهور شد.
سومی هم حسن روحانی که 5 دوره نماینده سمنان و تهران و گاه مانند دکتر پزشکیان نایب رییس بود ولی چند دوره بعد نبود و دیگر نماینده مجلس نبود وقتی رییس جمهور شد. (سال 92)
سه نفر هم بی هیچ سابقۀ نمایندگی مجلس رییس جمهور شدند. دربارۀ اولین رییس جمهور (ابوالحسن بنی‌صدر) البته باید توضیح داد هنوز مجلس تشکیل نشده بود اما او سابقۀ نمایندگی در مجلس خبرگان قانون اساسی با رأی بالا آن هم در کنار بزرگانی چون طالقانی و منتظری و بهشتی را داشت.
دومی محمود احمدی‌نژاد بود که کاندیدا شده بود اما رای نیاورده بود. در مجلس ششم رأی او از نفر شصتم هم کمتر بود.
سومی مرحوم ابراهیم رییسی که تمام عمر سیاسی خود در جمهوری اسلامی و قبل سه سال ریاست جمهوری را جز دوره کوتاه آستان آستان در قوه قضاییه بود از دادستان تا معاون و رییس و طبعا هیچ گاه در مجلس نه و به خاطر همین نوع نگاه او با دیگران تفاوت داشت چندان که می‌پنداشت با باید و نباید کار سامان می‌گیرد و دیدیم که نگرفت و سه سال خالص‌سازی با درگذشت او فروپاشید.
2. شماره صندلی پزشکیان در مجلس 120 بود در حالی که برای فردی انیس با نهج‌البلاغه شاید شماره 110 ( به حروف ابجد: علی) مناسب‌تر می‌بود. جایی به طعنه نوشته بودند: "آن قدر که پزشکیان در این 45 سال نهج‌البلاغه خوانده شاید خود مرحوم سید رضی نخوانده باشد!"
تسلط او بر نهج‌البلاغه چنان بود که مایۀ رشک برخی از مدعیان انحصاری دین و مذهب هم شد! هر چند سبب شده در عرصه‌های دیگری که نتواند از این گنجنه بهره ببرد ادبیات او لنگ بزند.
3. بر سر این که رییس جمهور منتخب همچنان نماینده هست یا نه اختلاف نظر وجود دارد اما پزشکیان نشان داد قایل به این قرائت است که رسمیت او بعد از امضای حکم (مشهور به تنفیذ) و سوگند در مجلس (تحلیف) و از 9 مرداد خواهد بود.
4. روبوسی مالک شریعتی نماینده مجلس و متمایل به جبهه پایداری با رییس جمهور منتخب خیلی‌ها را به باید دو توییت او در جریان انتخابات انداخت:
"- من اگر جای خاتمی و روحانی بودم همین امشب بیانیه برائت از پزشکیان را صادر می کردم.
-احسنت به جلیلی مقتدر و محکم. و اما ئزشکیان. عصبی و بی ادب. آقای خسروی مراقب میکروفون ها باش."
یکی نوشت: "از ویژگی‌های اصول گرایی با اصل اصیل تقدیس وقدرت، رادیکال "رو"ی آنهاست؛ رو!"
5. حضور پزشکیان در مجلس فضای مجلس را به سود او مساعد کرده است خاصه با سخنان صریح ساعتی بعد رهبری. نمایندگان قدیمی‌تر می‌دانند که دکتر ئزشکیان طی 16 سال در زمره پاک‌دست‌ها و مردمی‌ترین‌ها بوده و منتقدان هر چه گشتند یک نقطه سیاه نیافتند آن هم در مجالسی که گاه بر سر خودرو شاسی‌بلند رسوایی درگرفت و افشاکننده را رد صلاحیت کردند. تازه‌وارد ها هم می‌دانند حاصل مشارکت حداقلی و در فضای غیر رقابتی بوده‌اند و اگر بخواهند سر به سر رییس جمهور 17 میلیونی و در رقابت با کاندیداهای برخوردار از انواع امکانات و رانت و با وعده زمین و طلا و وام برآیند عدد رقت بار رأی آنها گاه در حد چند هزار به رخ شان کشیده می شود و در حوزه انتخابیه هم مورد انتقاد قرار می گیرند.
برای آنها که به دنبال مطامع دنیوی و منافع سیاسی نیستند اما مسعود پزشکیان بهترین الگوی فعالیت اجتماعی و سیاسی است. بنا بر این بهتر است به جای پنجه کشیدن به روی او و آزار و اذیت به یاد رییس جمهوری بیفتند که "معجزۀ هزاره سوم" می‌پنداشتندش و با سی‌دی‌های خالی قانون بودجه آنها را تحقیر کرد./م.خ
