به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، در دوره پهلوی دوم، فعالیت‌هایی در حوزه فرهنگ و هنر به منظور تحول در زمینه‌های هنری و فرهنگی و کم‌رنگ شدن انگیزه‌های دینی و مذهبی انجام شد.
این فعالیت‌ها حتی به حوزه هنرهای نمایشی ایرانی به‌ویژه تعزیه نیز راه یافت و با برگزاری سمینارهای علمی و هنری، تلاش شد این هنرهای نمایشی در قالب آیین‌های نمایشی شرقی گنجانده و معرفی شوند. این دست اقدام‌ها از مأموریتی سرچشمه می‌گرفتند که رژیم پهلوی برای خود قائل بود.
براساس این مأموریت رژیم پهلوی می‌کوشید هویت فرهنگی جدید ایرانی‌ها را به مدرن‌ترین مظاهر فرهنگ و تمدن غرب متصل کند و به‌تدریج جامعه ایرانی را از نظر فکری، فرهنگی و هنری به شکل غرب درآورد.
بااین‌حال، چنین اقداماتی به دلیل همخوانی نداشتن با نیازها و انتظارات عموم مردم، نتوانستند تغییرات چشمگیری در ساختار و باطن مجالس عزاداری و تعزیه به‌وجود آورند.
در مقابل، جوانان انقلابی با عزاداری‌های متفاوت و ابداعی جدید به خلق و آفرینش مجلس عزاداری دست زدند و با بهره جستن از تجربه هیئت‌های مذهبی و عزاداری و انتقال آن در قالبی جدید و کمک گرفتن هم از بعد محتوایی و هم مفاهیم دینی و آیین سنتی و با همگانی و مردمی کردن آن و تریبونی کردن آن برای آحاد مردم به تغییرات شگرفی دست زدند.
