طبق نتایج یک مطالعه بین‌المللی، ورزش هدفمند می‌تواند کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان سینه متاستازی را بهبود دهد و خستگی را در آن‌ها کم کند. در طول این برنامه مطالعاتی، که شامل دو جلسه تمرین هفتگی در یک بازه زمانی نُه ماهه بود، علائم مرتبط با بیماری و درمان به‌طرزی قابل‌توجهی کاهش یافتند.
حفظ یا بهبود کیفیت زندگی و رفع خستگی اهدافی مهم در مراقبت از بیماران سرطانی هستند. نه فقط خود بیماری، بلکه درمان‌های لازم نیز ممکن است کیفیت زندگی را کاهش دهند. بسیاری از بیماران از علائم خستگی رنج می‌برند که عبارتند از فرسودگی مداوم فیزیکی، احساسی و ذهنی.
پژوهشگران مطالعه حاضر می‌گویند که زنان مبتلا به سرطان‌های پیشرفته، مانند سرطان سینه متاستازی، که معمولاً تحت درمان‌های طولانی‌مدت قرار می‌گیرند، می‌توانند از مزایای مدیریت علائم مرتبط با بیماری و درمان بهره‌مند شوند. آن‌ها امیدوارند که نتایج مطالعه‌شان تضمین کند که بیماران بیشتری در برنامه‌های ورزش هدفمند شرکت کنند.
فعالیت هدفمند، و نه استراحت، یک اقدام مناسب برای مواجهه به خستگی و دیگر علائم استرسی است. دانشمندان پیش‌تر این ارتباط را برای بیماران مبتلا به سرطان سینه در مراحل آغازین بیماری ثابت کرده بودند، اما این اولین باری است که چنین اثری برای بیماری پیشرفته نیز اثبات می‌شود.
این پژوهش را محققان مرکز پژوهش‌های بیماری آلمان (DKFZ) با همکاری چندین مرکز، بیمارستان و دانشگاه دیگر در آلمان و با استفاده از منابع مالی اتحادیه اروپا انجام دادند. آن‌ها نتایج مطالعه خود را در ژورنال Nature Medicine منتشر کرده‌اند.
۳۵۵ زن و ۲ مرد مبتلا به سرطان سینه متاستازی (مرحله‌ای از بیماری که سلول‌های سرطانی وارد جریان خون و در بدن پخش می‌شوند) در این آزمایش تصادفی کنترل‌شده شرکت کردند. تمام بیماران توصیه‌های ورزشی پایه دریافت کرده و از یک ردیاب فعالیت استفاده می‌کردند که ورزش آن‌ها را در طول روز اندازه‌گیری می‌کرد.
گروه ورزش شامل ۱۷۸ نفر می‌شد که دو بار در هفته در ورزش‌های مبتنی بر توانایی‌های فردی و با نظارت درمانی شرکت می‌کردند. این ورزش‌ها شامل ورزش‌های تقویت تعادل، عضلات و استقامت بود. در سه ماه آخر، یکی از دو جلسه تمرینی با کمک یک اپلیکیشن انجام می‌شد.
در آغاز مطالعه و پس از ۳، ۶ و ۹ ماه، پژوهشگران با استفاده از یک پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی بیماران را ارزیابی می‌کردند. این پرسشنامه به جنبه‌های فیزیکی، ذهنی و احساسی زندگی می‌پرداخت. یک پرسشنامه استاندارد دیگر نیز برای ارزیابی علائم خستگی استفاده می‌شد. تناسب فیزیکی آن‌ها نیز هر سه ماه با یک دوچرخه ارگومتر سنجیده می‌شد.
برنامه ورزش ساختارمند باعث بهبود قابل‌توجه کیفیت زندگی در کاهش قابل‌توجه خستگی شد. شکایت‌ها درباره درد و تنگی نفس در طول برنامه کاهش یافتند. تناسب اندام نیز در گروه ورزش از گروه کنترل بهتر بود. نتایج حاکی از آن بودند که ورزش مشارکت بیماران مبتلا به سرطان سینه پیشرفته در فعالیت‌های اجتماعی را نیز افزایش می‌داد.
