به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی ( ADHD ) یک اختلال عصبی رشدی است که با اختلال عملکرد اجرایی و علائمی همچون نقص در توجه و تمرکز، بی‌احتیاطی، بیش‌فعالی و تکانشگری که فراگیر، مخرب و در عین حال برای سن فرد غیرطبیعی هستند مشخص می‌شود. این اختلال معمولاً در کودکی تشخیص داده می‌شود اما در بزرگسالی نیز می‌تواند ادامه پیدا کند.

علت دقیق ADHD هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد آن نقش دارند. مطالعات نشان می‌دهند که ADHD در خانواده‌ها شیوع بیشتری دارد، که نشان‌دهنده نقش ژنتیک در این اختلال است. عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سموم، مشکلات دوران بارداری، آسیب‌های مغزی و برخی عوامل تغذیه‌ای نیز ممکن است در بروز ADHD نقش داشته باشند. مطالعات تصویربرداری از مغز نشان می‌دهند که در افراد مبتلا به ADHD، تفاوت‌هایی در ساختار و عملکرد برخی مناطق مغز وجود دارد.

هر فردی ممکن است به ADHD مبتلا شود و این مسئله دلایل مختلفی را در بر می گیرد. داشتن سابقه خانوادگی ADHD، نوزادانی که زودتر از موعد مقرر متولد می‌شوند، نوزادانی که با وزن کم متولد می‌شوند و قرار گرفتن در معرض سرب در دوران کودکی می‌تواند خطر ADHD را افزایش دهد.

ADHD می‌تواند بر جنبه‌های مختلف زندگی فرد تأثیر بگذارد و عوارض متعددی را برای فرد در پی داشته باشد. مشکلات تحصیلی همچون دشواری در تمرکز، تکمیل تکالیف و حفظ سازماندهی بر اثر بیش فعالی می تواند ایجاد شود. مشکلات اجتماعی مثل دشواری در برقراری ارتباط با دیگران، مشکلات رفتاری و پرخاشگری نیز از جمله عوارض دیگر بروز این اختلال است. مشکلات عاطفی مانند اضطراب، افسردگی و عزت نفس پایین هم در پی این اختلال می تواند ایجاد شود. ADHD  همچنین قادر است مشکلاتی در بزرگسالی مانند مشکلات شغلی، مشکلات در روابط و سوء مصرف مواد ایجاد کند.

درمان ADHD معمولاً ترکیبی از دارو درمانی و روان درمانی است. داروهای محرک مانند متیل فنیدات، معمول‌ترین داروهای مورد استفاده برای درمان ADHD هستند. این داروها به بهبود تمرکز، کاهش بیش‌فعالی و تکانشگری کمک می‌کنند. روان درمانی به افراد مبتلا به ADHD کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی خود را بهبود بخشند، با مشکلات عاطفی کنار بیایند و یاد بگیرند که چگونه رفتارهای خود را مدیریت کنند. برخی درمان‌های مکمل مانند تغذیه مناسب، ورزش منظم و تکنیک‌های آرام‌سازی نیز می‌توانند به بهبود علائم ADHD کمک کنند.

آمار دقیقی از تعداد افراد مبتلا به ADHD در ایران وجود ندارد، زیرا تشخیص این اختلال در کشور ما هنوز به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته است. با این حال، بر اساس مطالعات انجام شده در سایر کشورها، تخمین زده می‌شود که حدود 5 تا 10 درصد از کودکان به ADHD مبتلا هستند.