موزه سینما در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز محجوب، بخش‌هایی از گفت‌و‌گوی او را منتشر کرده است که در ادامه می‌خوانید.
حسین محجوب درباره هنر سینما گفت: سینما همچون هنرهای دیگر یک وسیله بیانی است که موضوعی را به مخاطبان انتقال می‌دهد. ضمن اینکه لازم است در سینما سرگرمی و جذابیت وجود داشته باشد، یک اثر می‌تواند شامل مفهوم و پیام هم باشد. وی با بیان اینکه هنر فی‌نفسه و به صورت مجرد معنا ندارد و حائز اهمیت نیست، افزود: هنر وسیله‌ای است که موجبات ارتقای افراد را فراهم می‌کند و ما را به لحاظ اندیشه، نوع نگاه و... به سطوح دیگر می‌رساند. محجوب یادآور شد: در مسیر زندگی اگر عنصر صداقت در موارد مختلف وجود نداشته باشد، من نمی‌توانم با آن ارتباط برقرار کنم. این اتفاق چند بار برای من رخ داد و شاهد آسیب‌های آن بودم و احساس می‌کردم که در حال دروغ گفتن هستم و این موضوع بسیار برای من ناخوشایند است.
او درباره نخستین اثر سینمایی که در آن ایفای نقش کرد توضیح داد: اولین فیلم سینمایی که در آن بازی کردم، «رگبار» اثر بهرام بیضایی بود که البته نقش کوتاهی در این اثر بر عهده داشتم. این فیلم دارای فیلم‌نامه بسیار وزین و خوبی بود و نیازی ندیدم با بیضایی وارد صحبت شوم. به تصور من این فیلم در زمره یکی از بهترین آثار بهرام بیضایی قرار می‌گیرد. بیضایی در ارتباط با بازیگران خود بسیار صمیمانه و حرفه‌ای برخورد می‌کرد و چالش خاصی وجود نداشت.
وی ادامه داد: پس از آن نیز با مرحوم همایون شهنواز در سریال «دلیران تنگستان» همکاری داشتم. این سریال به صورت جسته‌وگریخته فیلم‌برداری می‌شد. آقای شهنواز بسیار انسان ساده و صمیمی بود و به لحاظ مالی فردی بی‌نیاز بود، به گونه‌ای که زمین‌های بخش شمالی تلویزیون متعلق به پدر او بود که آنها را بخشیده بود.
در این سریال همیشه ۵۰۰ سرباز در صحنه فیلم‌برداری حاضر بودند و او با آرامش کامل و ریتمی آرام کارها را پیش می‌برد. محجوب همچنین درباره هنر بازیگری گفت: استنباط من این است که همه انسان‌ها بازیگر هستند و در زندگی به ایفای نقش می‌پردازند. برخی نسبت به این بازی آگاهی‌هایی پیدا کردند و برخی دیگر ناآگاه هستند. همه انسان‌ها در حال بازی نقش‌های مختلف در طول زندگی خود هستند و گاهی متوجه این تفکیک‌ها نیستند. او افزود: از نظر من دانستگی برای بازیگری در تمام زمینه‌ها امری لازم و ضروری است زیرا احاطه و دانش حوزه‌های مختلفی را در بر می‌گیرد. منبع الهام من مردم هستند و از آنها آموزش می‌بینم. ما هرچه داریم از مردم است و رفتارها و کردارهای آنان را تبعیت می‌کنم و همان‌ها را در بازیگری به کار می‌گیرم. باید خوب ببینیم و در عمق بازیگری نفوذ کنیم تا بتوانیم کار خود را به بهترین شکل صورت دهیم. من معتقدم باید چیزی را به مردم عرضه کنیم که شکلی ارزنده داشته باشد و مردم را یک قدم به سمت جلو هدایت کند.
