به گزارش ایسنا، سوگواری یکی از آیین‌های دیرپای تاریخ ایران است. کتاب «سوگواری در ینگ‌آباد» هم نگاهی به مجموعه آیین‌ها و آداب و رسوم عزاداری مردم ینگ‌آباد از دیرباز تا کنون دارد. ینگ‌آباد، در فاصله ۵۰ کیلومتری مرکز شهرستان ورزنه قرار دارد. در سال ۱۳۶۶ خورشیدی روستای ینگ‌آباد به درخواست اهالی با مصوبه هیئت وزیران به نیک‌آباد تغییر نام یافته و به مرکزیت بخش جرقویه سفلی برگزیده شده و سرانجام در سال ۱۳۷۲ بر اساس مصوبه هیئت وزیران به نقطه شهری شناخته و در سال ۱۳۷۴ شهرداری شهر نیک‌آباد راه‌اندازی شد.
این شهر ریشه‌های تاریخی دیرینه دارد که به دوران ساسانی بازمی‌گردد. سوگواری ینگ‌آباد همچنان بخش‌هایی از ویژگی دیرین خود را حفظ کرده است. این آیین در فهرست میراث‌ناملموس ایران هم ثبت شده است.
محمد طاووسی یکی از فعالان میراث‌فرهنگی ینگ‌آباد تلاش کرده که بسیاری از آداب و رسوم مربوط به این سوگواری را در این کتاب جمع‌آوری کند.
ژیلا مشیری، یکی از کارشناسان پژوهشگاه میراث‌فرهنگی هم در مقدمه‌ای بر اهمیت تدوین و نوشتن چنین کتابی تاکید کرده است.
به گفته او،« لازمه پاسداشت هر مقوله فرهنگی‌ای، شناخت بهینه فلسفه و مبانی آن و اشراف کامل به تمامی تنوعات و تجلیات صوری مربوطه است. تلاش او را ارج می‌گذاریم و به طور حتم حمایت از او در حفظ میراث ملموس و ناملموس شهر نیک‌آباد، به حفظ هویت و همبستگی فرهنگی منتهی می‌شود و پاسدار همیشگی سنت‌های این منطقه خواهد بود.
انتشارات دادکین این کتاب را در مجموعه «مردم‌نگاری» خود منتشر کرده است.
در این مجموعه شما می‌توانید کتاب‌های مربوط به آیین‌ها و مراسم ایرانیان که در شهرها و محله‌ها و روستاها که در گذر زمان از بین رفته را بخوانید که هنوز نشانه‌ها و المان‌های آن باقی مانده است. این کتاب‌ها در راستای ماندگاری میراث ناملموس ایران بزرگ تدوین می‌شود. امید است که بسیاری از ایرانیان پاسدار آیین‌ها و رسوم دیرین خود باشند.»
انتهای پیام
