به گزارش خبرگزاری مهر، سی‌امین نشست علمی، شاهنامه پژوهی تخصصی توسط مؤسسه فرهنگی بزرگمهر حکیم به دبیری محمد رسولی تاریخ‌دان و شاهنامه‌شناس برجسته، هوشنگ طالع، دیگر اساتید، صاحب‌نظران و شاهنامه‌پژوهان در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
رسولی در ابتدای این‌نشست با اشاره به «تاریخ محور» بودن شاهنامه، گفت: برخی تمدن‌ها و حکومت‌های قبل از تاریخ مکتوب، که از سوی مستشرقین و مورخین به عنوان تمدن‌ها و حکومت‌های مستقل منطقه ما و میان‌رودان مطرح می‌شود، همان بخش‌هایی از تمدن گمشده ایران عهد کهن است. هنگامی که سخن از ایران می‌شود یعنی پهنه گسترده‌ای که از شمال رود سیحون و از جنوب تا آن سوی خلیج فارس و دریای ایران (عمان) و از غرب تا میان رودان و قفقاز را در بر می‌گیرد. پس همه تمدن‌های پیدا شده در این گستره (مانند تمدن آنائو، کاسی‌ها، اوراتورها، آکد و…) صد در صد ایرانی بوده‌اند.
وی افزود: برخی از این تمدن‌ها و حکومت‌ها، در واقع استانها، ساتراپ‌ها و مناطقی از زیر مجموعه شاهنشاهی ایران بزرگ بوده است. برای مثال تمدن حکومت ایلام، چیزی نبوده، جز اینکه بخشی از حکومت لهراسپیان شاهنامه است. تمدن‌های خارج از این محدوده هم متأثر از تمدن ایران بوده‌اند. در واقع ملاک اصلی برای تاریخ و تحقیق در آن، کتاب شاهنامه است. چون به قدر کافی به شاهنامه از سوی محققین تاریخ توجه نشده، این مسائل تاکنون پوشیده مانده است. هرچند ممکن است از سوی برخی اساتید و تاریخ‌دانان محل اشکال و ایراد واقع شود.
در ادامه هوشنگ طالع نویسنده کتاب «تاریخ ایران عهد کهن» گفت: دولت باید پژوهشکده تاریخ بر اساس شاهنامه تأسیس کند تا مطالب تاریخی شاهنامه مورد واکاوی قرار گیرد.
