به گزارش "ورزش سه"، مقایسه نسل‌های مختلف تیم ملی همواره یکی از بحث‌های جدی بین اهالی فوتبال بوده و ستارگان فوتبال در دهه‌های مختلف در این خصوص صحبت کرده‌اند. پس از اظهارات خداداد عزیزی درباره نسل ۹۸ و پاسخ مهدی طارمی به صحبت‌های او بار دیگر این بحث بالا گرفت و بازیکنان سابق فوتبال ایران به این موضوع واکنش نشان دادند.
محمد احمدزاده، ستاره سابق فوتبال ایران در دهه ۶۰، در گفت‌وگویی با خبرنگار ورزش سه در خصوص این مقایسه‌ها صحبت کرد و هم‌نسل‌های خود را نسل سوخته فوتبال ایران توصیف کرد. او همچنین درباره محبوبیت نسل ۹۸ و زحمات نسل فعلی نیز صحبت‌های جالبی به زبان آورد.
این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
* نظر شما درباره این مقایسه‌هایی که بین نسل‌های تیم ملی صورت می‌گیرد، چیست؟
نسل‌های مختلف، شرایط‌های خاص خودشان را داشته‌اند و واقعا نمی‌توانیم بگوییم کدام نسل بهتر بوده یا از نظر کیفی شرایطی داشته که توانسته حق فوتبال ایران را بگیرد. هر نسلی، شرایط و زمان خاص خودش را داشته است و فقط در صورتی می‌شود دقیقا متوجه شد کدام نسل بهترین عملکرد را دارد که همه در یک زمان و با شرایط یکسان وارد میدان شوند، اما این اتفاق هیچوقت نمی‌تواند رخ بدهد. نسل‌های مختلف با شرایط خودشان برای فوتبال ملی و باشگاهی وارد میدان شده‌اند و اینکه الان روی این سوال پافشاری کنیم که کدام نسل بهترین بوده، شاید نتوانیم واقعیت را بیان کنیم.
* بیشتر مقایسه‌ها یین نسل فعلی و نسل ۹۸ صورت می‌گیرد.
نسل ۹۸ که دوران جوانی علی دایی، خداداد، کریم باقری و ... بود، بسیار خوب بودند. این نسل با هم آمدند و فوتبال‌شان هم در دوره‌ای نزدیک به هم تمام شد. آن نسل در اذهان مانده است؛ برای مثال برد مقابل آمریکا نمی‌تواند به همین سادگی فراموش شود اما نسل‌های بعدی هم خوب بودند و هم تمام تلاش‌شان را کردند. ما الان در تمام دوره‌های جام جهانی حضور داریم و این نشان می‌دهد نسل‌های مختلف ما در کارشان توانا بوده‌اند.
* نسل دهه ۶۰ هم فوتبالیست‌های بی‌نظیری داشت اما کمتر صحتبی درباره این نسل می‌شود.
دقیقا همین‌طور است و متاسفانه حرفی از این نسل نیست. نسل مجتبی محرمی، شاهرخ و شاهین بیانی، ناصر محمدخانی، حمید درخشان، سیروس قایقران، محمد پنجعلی، حمید علیدوستی، محسن عاشوری و خیلی‌های دیگر نسلی بودند که الان درباره‌شان صحبت نمی‌شود، چون نسل سوخته فوتبال ما بودند. آن نسل به معنای واقعی کلمه در فوتبال سوختند و نه توانستند زندگی درست و حسابی برای خودشان جمع و جور کنند و نه توانستند فوتبال را با تمام قدرت پیش ببرند. به نظر من اگر بی‌طرفانه و منصفانه نگاه کنیم، باید این نسل را هم ببینیم و بعد قضاوت کنیم و ببینیم کدام نسل هم سوختند و هم فوتبال را حفظ کردند؟ من فکر می‌کنم اگر آن بازیکنان در این نسل بودند، بدون شک همه آن نسل را انتخاب می‌کردند.
* تفاوت اساسی نسل دهه ۶۰ با نسل ۹۸ و نسل‌های بعد چه بود؟
واقعیت این است که زمان خیلی مهم است. نسل دهه ۶۰ فوتبال ما سوخت و زندگی فوتبالی فقط برایشان عشق بود و هیچ چیزی برایشان نداشت و الان هم همه درگیر زندگی روزمره خودشان هستند. در نسل بعد که همان نسل ۹۸ بودند هم کسانی که تاپ بودند و به درجات بالا رسیدند، تا حدودی به حق و حقوق‌شان رسیدند و الان زندگی نسبتا راحت‌تری دارند، اما این نسل به لحاظ شرایط مالی و فوتبالی در بهترین وضعیت قرار دارد. نمی‌توانیم این نسل را با دهه شصتی که با دست خالی و جیب خالی زندگی می‌کرد، مقایسه کنیم یا دهه ۶۰ را از یاد ببریم و بگوییم آن نسل بهتر از ۹۸ یا این دوره نبوده است. نسل دهه ۶۰، واقعا نسل بسیار پرشکوه و باکیفیتی بود اما سوخت و از بین رفت، چون امورات زندگی‌شان نمی‌گذاشت همه زمان زندگی‌شان را به فوتبال اختصاص بدهند و باید زندگی‌شان را هم پیش می‌بردند و کار می‌کردند و پول هم در می‌آورند. آیا زندگی فوتبالی الان با دوره‌های قبل قابل قیاس است؟ الان اصلا نیازی نیست بازیکنان به کار کردن فکر کنند و همه چیز حرفه‌ای شده و پول حرفه‌ای در میان است و تمام وقت بازیکنان روی فوتبال است. در دهه‌های گذشته یک پای بازیکن در فوتبال بود و یک پا در کار بیرون، یک پا عشق بود و یک پا حل مشکلات زندگی. نمی‌شود قیاس کرد و اگر واقعیت را بگوییم، نسل سوخته ما بی‌نظیر بود و با تمام مشکلاتی که داشت و کمبود‌هایی که در زندگی خودشان احساس می‌کردند، پای فوتبال ایستادند و به بهترین شکل توانستند مردم را خوشحال کنند.
* مهدی طارمی می‌گفت این نسل از تیم ملی است که چند دوره به جام جهانی صعود کرده است و شاید در این موضوع به دشواری صعود به جام جهانی در گذشته توجه نمی‌شود.
دقیقا همین‌طور است. البته رفتن به جام جهانی افتخار است و ایشان بیراه نمی‌گوید، اما در گذشته ۲۴ یا حتی ۱۶ تیم به جام جهانی می‌رفتند و رفتن به جام جهانی برای بزرگترین تیم‌های دنیا و آرزو بود. وقتی ۱۶ تیم به جام جهانی می‌رفتند، تیم‌های لایق و درجه یک زیادی کنار می‌ماندند اما الان ۴۸ تیم به جام جهانی صعود می‌کنند و خیلی آسان‌تر می‌شود. البته در دوره‌های قبل و برای مثال دوره آقای کی‌روش خیلی هم آسان نبود و آقای طارمی هم ناحق نمی‌گوید اما نمی‌توانیم فقط حضور در جام جهانی را ملاک قرار بدهیم. برای مثال افتخاراتی که باشگاه‌های ما در آسیا کسب کرده‌اند را ببینید.
* پس در مجموع فکر می‌کنید کیفیت بازیکنان دهه ۶۰ بالاتر از سایر نسل‌ها بود؟
به نظر من فوتبالی که آن زمان با آن شرایط و آن کیفیت زمین‌ها و امکانات انجام می‌شد، بی‌نظیر بود. شما ببینید در آن دوره استادیوم آزادی چطور بود اما با آن شرایط فوتبال‌ها خیلی قشنگ بود. اگر ما این امکانات، پول، حمایت و زمين‌ها را داشتیم، همه چیز متفاوت بود. البته امسال شرایط زمین‌ها خوب نیست اما در سال‌های گذشته شرایط خیلی خوبی داشتیم. فکر می‌کنم دهه ۶۰ حمایت می‌شد، هیچکدام از این نسل‌ها نمی‌توانستند این بحث‌ها را مطرح و دهه ۶۰ را فراموش کنند. متاسفانه الان فراموش شده است.
* و از نظر محبوبیت چطور؟
مطمئناً ۹۸، چون از این نسل فقط یکی دو بازیکن درنیامد. برای مثال در تیم فعلی طارمی و سردار هستند ولی ما در ۹۸ یکباره ۸-۹ بازیکن به اروپا دادیم و خوب هم کار کردند. به نظر من آن بچه‌ها به لحاظ اینکه فوتبال ما را بعد از انقلاب شناساندند، پرچمدار بودند.
