به‌گزارش روز سه شنبه گروه فرهنگی ایرنا، علی‌اصغر مونسان در نامه ای خطاب به انوشیروان محسن بندپی نوشت: در اجرای بند ۱۲ از ماده ۳ قانون اساسنامه سازمان میراث‌فرهنگی کشور مصوب ۱۳۶۷ و مواد مربوطه از قانون راجع‌به حفظ آثار ملی مصوب سال ۱۳۰۹ و نظام‌نامه اجرایی آن، نقشه محدوده عرصه، حریم و ضوابط حفاظتی و معماری مربوط به آثار ملی فرهنگی‌تاریخی واقع در شهر تهران که به شرح ذیل در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، ابلاغ می‌شود.
براساس اعلام میراث آریا، محدوده حریم آثار مذکور تحت حفاظت و نظارت این وزارتخانه است و هرگونه دخل و تصرف در محدوده حریم و تخلف از ضوابط حفاظتی مقرر، برابر مواد ۵۵۸ لغایت ۵۶۹ از کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی "تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده" جرم محسوب می‌شود و مرتکب مشمول مجازات‌های قانونی خواهد شد.
دانشکده علوم اجتماعی- باغ نگارستان به شماره ۲۰۸۲ مورخ ۱۳۷۷/۵/۱۱،
میدان بهارستان به شماره ۳۱۵۴۲ مورخ ۱۳۹۵/۵/۲۳،
موزه هنرهای ملی به شماره ۱۷۳۲ مورخ ۱۳۶۹/۱۱/۲۸،
خانقاه صفی علیشاه به شماره ۳۱۰۹۷ مورخ ۱۳۹۳/۵/۲۷،
بنای مجلس شورای ملی و ساختمان‌های ملحق به شماره ۱۶۰۵ مورخ ۱۳۵۷/۳/۳،
مسجد سپهسالار-مدرسه عالی شهید مطهری به شماره ۲۶۰ مورخ ۱۳۱۵/۳/۳۰،
به گزارش ایرنا، در فرآیند برنامه‌ریزی برای ابنیه، مجموعه‌ها و محوطه‌های تاریخی، تشریح خطوط عرصه حریم این آثار به‌منزله بخشی از شناسایی و توصیف محسوب شده است و تعریف حریم و وضع مقررات مربوط به نواحی مختلف واقع در آن، به‌مثابه بخشی از ارزیابی صورت گرفته در خصوص زمینه‌های قانونی ورود به موضوع حفاظت از اثر به شمار می‌رود.
حریم‌های میراث فرهنگی علاوه بر اهمیتی که به لحاظ ملزومات قانونی برای بناها و محوطه‌های تاریخی دارند، برای اطمینان از مدیریت بهتر و صیانت از آنها نیز به‌مثابه ابزاری ضروری هستند. به همان اندازه که نداشتن حریم می‌تواند خطری جدی برای انسجام محوطه‌های تاریخی و میراث فرهنگی به دنبال داشته باشد، تعریف نادرست حریم که به‌روشنی تمامی جنبه‌های قانونی و برنامه‌ریزی مرتبط با آینده اموال فرهنگی را در نظر نگرفته است، خطرآفرین خواهد بود.
