بر اساس طرح هزینه و درآمد خانوار در سال گذشته، ۴.۴ درصد از خانوارهای روستایی مستاجر بوده‌اند. این طرح نشان می‌دهد که ۸۹ درصد از خانوارهای روستایی مالک و در مسکن ملکی زندگی می‌کنند. در مقابل، ۲۳ درصد از خانوارهای شهری مستاجر هستند و تنها ۴ درصد از خانوارهای روستایی در مسکن استیجاری سکونت دارند. نتایج این طرح که توسط مرکز آمار ایران تهیه شده، حاکی از آن است که ۶۹ درصد از خانوارهای شهری نیز در مسکن ملکی ساکن هستند.
عوامل مؤثر بر ساماندهی بازار اجاره شامل موارد زیر است:
تنظیم قوانین و مقررات: ایجاد ضوابط قانونی برای تعیین نرخ اجاره، حمایت از مستأجران و مالکان.
شفافیت اطلاعات: دسترسی آسان به اطلاعات مربوط به قیمت‌ها و وضعیت بازار، که می‌تواند به تصمیم‌گیری بهتر کمک کند.
کنترل تورم: مدیریت نرخ تورم به منظور حفظ قدرت خرید مستأجران و جلوگیری از افزایش بی‌رویه اجاره‌ها.
توسعه زیرساخت‌ها: بهبود زیرساخت‌های شهری و دسترسی به خدمات عمومی، که می‌تواند تأثیر مستقیمی بر تقاضا و قیمت اجاره داشته باشد.
حمایت مالی: ارائه تسهیلات و وام‌های کم‌بهره به مستأجران و مالکان برای تسهیل فرآیند اجاره‌نشینی.
توسعه مسکن اجتماعی: افزایش عرضه مسکن با قیمت مناسب برای گروه‌های کم‌درآمد و مستأجران vulnerable.
تحلیل بازار: بررسی و تحلیل مستمر وضعیت بازار برای شناسایی نوسانات و پیش‌بینی روندهای آینده.
همکاری بین دستگاه‌ها: همکاری بین نهادهای دولتی، اتحادیه‌ها و بخش خصوصی برای ایجاد هماهنگی در سیاست‌ها و برنامه‌ها.
این عوامل می‌توانند به بهبود وضعیت بازار اجاره و ایجاد تعادل میان حقوق مستأجران و مالکان کمک کنند.
