به گزارش همشهری آنلاین، اشکان درویشی کارگردان و تهیه‌کننده نمایش «تیتانیوم» درباره شکل‌گیری و تولید این نمایش گفت: این اثر یک تلنگر برای همه سنین و همه افراد جامعه است. امکان دارد که ما در هر جایگاهی به زندگی آدم‌ها لطمه بزنیم، در حالی که خودمان بی‌خبر باشیم و از آن عبور کنیم اما پیامد کار ما می‌تواند مرگ، جدایی و هزاران مشکل دیگر برای این فرد به وجود بیاورد. این اتفاقات ناخواسته شکل می‌گیرد بنابراین بهتر است که قبل از انجام هر کاری به آن فکر کنیم.

او با اشاره به انتخاب یک خواننده برای حضور روی صحنه به عنوان بازیگر بیان کرد: اینکه بخواهی یکی از پرطرفدارترین خواننده‌های نسل جدید را روی صحنه بیاوری، ریسک بزرگی است. من تحقیق زیادی کردم برای اینکه راهی پیدا کنم تا نسل جوان جامعه را به تئاتر دعوت کنم. اگر هزار بیلبورد در سطح شهر برپا می‌شد و تمام شبکه‌های اجتماعی و تلویزیونی تبلیغ می‌کردند، ما نمی‌توانستیم حتی ۲۰ درصد از مخاطبانی که به دلیل حضور امیر مقاره به سالن آمدند، جذب کنیم.

این کارگردان ادامه داد: به جرات می‌گویم که تنها راه جذب نسل جوان در تئاتر حضور سلبریتی‌هایی است که آن‌ها را به سالن می‌آورد تا بتوانیم با تولید آثار هنری تلنگری به آن‌ها بزنیم و محتوا و پیام خود را منتقل کنیم. اگر حتی یک مخاطب به واسطه این تئاتر برای اولین بار هم به جمع مخاطبان نمایش بپیوندد مرا خوشحال خواهد کرد. برای جذب نسل جوان جز این راهی نداشتم و خوشحالم که چنین ریسکی کردم و اگر فرصتی باشد باز هم چنین ریسکی خواهم کرد، چراکه براین باورم تا زمانی که می‌شود از حضور هنرمندان در کشور خودمان بهره ببریم چرا باید باعث شویم آنها در خارج از مرزها به اجرا بپردازند و سرمایه مادی و معنوی کشور در جاهای دیگر استفاده شود. چند سالیست که می‌بینیم رپرها و خواننده‌های ما در روسیه، دبی، ترکیه و ... کنسرت برگزار می‌کنند و در واقع ما داریم هر فرصتی که برای درآمدزایی در کشور خود داریم به خارج از مرزها منتقل می‌کنیم.

درویشی بیان کرد: تا زمانی که دغدغه‌های اجتماعی را حس کنم قطعا به تولید آثار جدید خواهم پرداخت. اگر دغدغه شخصی داشتم اصلا به سراغ هنر نمی‌آمدم چون راه‌های زیادی برای درآمدزایی بلدم. به واسطه این دغدغه‌ها در هنر فعالیت می‌کنم و براساس مستندات در کارهای قبلی خود حتی ضرر هم کرده‌ام اما از اینکه یک اتفاق اجتماعی را رقم می‌زنم خوشحالم.

وی عنوان کرد: اینکه بگوییم فردی بازیگر است یا نیست، بعد از دیدن نتیجه کارش مشخص می‌شود. ما نباید به لحظه ورود افراد دیگر مشاغل به هنر نقد کنیم. زمانی که پژمان جمشیدی به دنیای بازیگری آمد، بسیار نقد شد اما اکنون شاهد صف‌های طولانی برای تماشای آثارش هستیم. من حتی در نظر دارم تا از سیاستمدارانی چون محمدجواد ظریف و حتی محمود احمدی‌نژاد برای حضور روی صحنه دعوت کنم.

کارگردان «تیتانیوم» بیان کرد: همه ما در زندگی خودمان نقشی را بازی می‌کنیم و اشتباه است که بازیگری را با همه شغل‌های تخصصی قیاس کنیم. خیلی از افراد بازیگری در وجودشان هست و ما قبل از اینکه آن‌ها را ببینیم و اجازه حضور به آن‌ها بدهیم، نقدشان می‌کنیم. بسیاری از افراد هستند که نمی‌توانند شاهد موفقیت چهار نفر آدم جدید در هنر مملکت باشند و جای سوال اینجاست که این افراد چطور به شنیده نشدن حرف جوان‌ها معترض می‌شوند، وقتی خودشان هم اجازه شنیده و دیده شدن به دیگران نمی‌دهند. اینها همان‌هایی هستند که می‌گویند با تتلو چه کردید؟ چنین افرادی بودند که با همین نقدهای غیرمنصفانه تتلو را به بیرون ایران هدایت کردند و الان برای آزادی‌اش دعا می‌کنند؛ البته تاکید می‌کنم که منظورم تنها نقدهای اشتباه است نه نقدهای منصفانه.

وی تصریح کرد: باعث تاسف است که جوان مملکت ما با تحصیلات هنری سالنی برای اجرا ندارد. سالن‌های دولتی به اجراهایی که چهره دارند، اختصاص داده می‌شود درحالیکه اگر این سالن‌ها فرصت دیده شدن به جوانان بدهند، شاهد اتفاقات بهتری خواهیم بود. چهره‌ها می‌توانند در سالن‌های آزاد اجرا داشته باشند و به راحتی هزینه صرف شده برای اجاره سالن را بازگردانند. باید اجازه بدهیم که سالن‌های دولتی در انحصار جوانانی باشد که اتفاقا نام آشنا نیستند. من به عنوان یک کارگردان و تهیه‌کننده تئاتر وقتی با چهره‌ها کار می‌کنم نباید وارد سالن‌های دولتی شوم، زیرا من هزینه‌ اجرا در سالن خصوصی را در می‌آورم، پس باید فضای دولتی را برای جوانان بازبگذارم.

این هنرمند درباره انتقادهایی که به نمایش‌هایش می‌شود، گفت: به جز چند نفر از پیشکسوت‌ها که نقدهای درستی به کار داشتند و با آن‌ها صحبت کردم، یکسری از دوستان غیرمنصفانه نقد می‌کنند. بسیاری از افرادی که امنیت شغلی خود را در این حرفه در خطر می‌بینند وضع مالی به مراتب بهتری نسبت به خیلی از جوانان و پیشکسوتان دارند اما حاضر نیستند برای ۱۵ شب در یک اجرای نمایشی بدون دستمزد کار کنند. من در کارهای خودم سعی می‌کنم به سراغ برخی از هنرمندان که مدتی است از این فضا دور بوده‌اند، بروم اما آیا این دوستان به جز عزیزانی که می‌دانم همیشه در همراهی و حمایت جوانان گام برداشته‌اند، با یک جوان همراه می‌شوند تا بدون هزینه روی صحنه نمایش او بروند؟ آیا آنها به هنر مملکت به این شکل کمک خواهند کرد که حالا مرا برای حضور افرادی چون امیر مقاره و امیر خلوت نقد می‌کنند.

درویشی در پایان گفت: لاله صبوری فوق لیسانس تئاتر است اما «تیتانیوم» اولین تجربه تئاتری بود و خوشحالم که افتخار این اولین همراهی نصیب من شد. همه بازیگران و عوامل من بسیار دوست داشتنی هستند، اما درباره امیر مقاره باید بگویم او یکی از پرپتانسیل‌ترین، حرفه‌ای‌ترین و بااستعدادترین افرادی است که در مسیر زندگی حرفه‌ای‌ام دیده‌ام. ما روز دوم شهریور پنج نوبت اجرا داشتیم و این هنرمند در بین تمامی این سانس‌ها به احترام مخاطبانی که به دیدنش آمده بودند، در بیرون از سالن همراه آنها بود. به نظر من اگر امیر مقاره اکنون در اوج است به این دلیل است که خداوند او را دوست دارد و من همیشه می‌گویم خدا او را بغل کرده است.