اول، نوعی انکار حقیقت از موضعی که نزد مردم به خالی‌بندی شناخته می‌شود.هنوز اظهارات فاجعه‌بار احمدی‌نژاد در گوشی‌های مردم پژواک دارد و آنها را فراموش نکرده‌اند که گفت مردم می‌گویند «تحریم نمنه‌دی» «تحریم چی هست اصلاً» یا آنجا که قطعنامه‌های شورای امنیت را کاغذپاره دانست و گفت آن‌قدر قطعنامه دهید که قطعنامه‌دان‌تان پاره شود.
البته نوع سومی هم هست که به شوخی برگزار کردن پاسخ‌های مهم است. در واقع برای توجیه وضعیت نادرست حوزه مسئولیت خود توجیهات بی‌ربطی را ارائه می‌کنند و گمان می‌کنند مردم و افکار عمومی را قانع کرده‌اند، یا به خیال خود از شر پرسشگر خلاص شده‌اند.
این مسئله‌ای است که در دولت آقای پزشکیان مطلقاً نباید رخ دهد.دولتی که باید بکوشد سرمایه اجتماعی اندک خود را افزایش دهد و به بالای ۷۰ درصد برساند چگونه می‌تواند در همین ابتدای کار با این نوع گفتارها آن را تنزل دهد؟ سخنان آقای عارف درباره تهدیدات اسرائیل از این جمله است که گفت آنها برای ما شوخی است. این نحوه سخن گفتن نه نشانه شجاعت است و نه درایت و هیچ ربطی هم به واقعیت تهدید ندارد.
همچنین سخنان بدون ربط منطقی وزیر ارتباطات درباره فیلترینگ نشانه مهم دیگری است که باید جلوی کج گذاشتن خشت اول گرفته شود. و الا تا ثریا کج خواهد رفت. رسانه‌های اصلاح‌طلب باید پیشگام به چالش کشیدن این نوع اظهارات بی‌منطق و دارای اثرات سوء شوند.
هر دو نفر باید نسبت به اصلاح سخنان گفته‌شده اقدام کنند. اگر نمی‌خواهید یا نمی‌توانید فیلترینگ را حذف کنید بیایید صریح این را با دلایل آن اعلام کنید. این کار قطعاً بهتر از این نوع پاسخ‌دادن‌های بی‌ربط است. شجاعت سیاسی یعنی این و نه شوخی دانستن تهدیدات اسرائیل.
امیدواریم مسئولین دیگر نیز درس بگیرند و سواد رسانه‌ای و شیوه پاسخگویی خود را ارتقا دهند. رعایت صداقت، شفافیت، صراحت و عالمانه حرف زدن سخت است ولی چاره‌ای ندارید؛ باید یاد گرفت.
