به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، درمان و ترک اعتیاد نه‌تنها به مداخلات پزشکی و دارویی نیاز دارد، بلکه به حمایت‌های اجتماعی و روانی نیز وابسته است. گروه‌های حمایتی شامل نهادها و سازمان‌های غیرانتفاعی، مشاوران، خانواده‌ها و خود افراد بهبودیافته، نقش محوری در موفقیت فرآیند ترک اعتیاد ایفا می‌کنند.
یکی از اصلی‌ترین نقش‌های خانواده در درمان اعتیاد، ارائه حمایت عاطفی است. افراد معتاد اغلب دچار احساس ناامیدی و بی‌اعتمادی به خود می‌شوند و خانواده می‌تواند با ایجاد حس اعتماد و امنیت، به بازسازی عزت نفس آنها کمک کند. محیط خانوادگی پایدار و آرام می‌تواند از ایجاد فشارهای روانی و استرس جلوگیری کرده و روند درمان را تسریع کند.
علاوه بر حمایت عاطفی، نقش نظارتی و هدایتگر خانواده در حفظ پایبندی فرد به برنامه‌های درمانی نیز بسیار مهم است. خانواده می‌تواند با نظارت بر مصرف داروها، جلسات مشاوره و درمان، و حضور فرد در گروه‌های حمایتی، از بازگشت او به اعتیاد جلوگیری کند.
نقش دولت‌ها در این فرآیند نیز حیاتی است. دولت‌ها از طریق ارائه خدمات مشاوره‌ای، ساخت مراکز درمانی، ایجاد فرصت‌های شغلی برای افراد بهبودیافته و اجرای قوانین حمایتی، نقش مهمی در تقویت این گروه‌های حمایتی دارند. وزارت بهداشت و سازمان بهزیستی از جمله نهادهای دولتی هستند که به‌طور مستقیم در این حوزه فعالیت می‌کنند و برنامه‌هایی مانند کمپ‌های ترک اعتیاد را راه‌اندازی کرده‌اند.
در سطح جهانی، سازمان بهداشت جهانی (WHO) و دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد (UNODC) از جمله سازمان‌های بین‌المللی هستند که به‌طور مستقیم به موضوع اعتیاد می‌پردازند. این سازمان‌ها با اجرای برنامه‌های آموزشی، حمایت از دولت‌ها در توسعه سیاست‌های مقابله با اعتیاد و تدوین استراتژی‌های جهانی برای کاهش مصرف مواد مخدر و درمان اعتیاد، نقش حیاتی در کاهش بار جهانی اعتیاد ایفا می‌کنند.
سازمان بهداشت جهانی به‌ویژه بر کاهش آسیب به عنوان یک راهبرد کلیدی تأکید دارد که شامل برنامه‌های کاهش انتقال بیماری‌های عفونی ناشی از تزریق مواد مخدر و ارتقای درمان‌های مؤثر برای معتادان است. سازمان جرم سازمان ملل متحد نیز برنامه‌هایی مانند جلوگیری از سوءمصرف مواد مخدر در مدارس و حمایت از کودکان و خانواده‌های درگیر با اعتیاد را اجرا می‌کند.
