به گزارش سرویس اجتماعی تابناک، گاردین در گزارشی به قلم پاتریک گرینفیلد و دیزی دان به موضوع برنامه حفظ طبیعت سازمان ملل پرداخته و از عدم آمادگی بسیاری از کشور ها در ارائه این برنامه خبر داده است.

براساس این گزارش کشورها متعهد شده بودند که ۳۰٪ از زمین و دریا را برای طبیعت حفظ کنند، اما با نزدیک شدن به مهلت ارائه آنها، تنها ۲۴ کشور اقدام به اجرای یک برنامه کرده‌اند.

همچنین بر اساس تحلیل جدید، بیش از ۸۰٪ از کشورها در ارائه برنامه‌هایی برای اجرای توافق سازمان ملل به منظور توقف تخریب اکوسیستم‌های زمین ناکام مانده‌اند.

 

نزدیک به دو سال پیش، جهان در مونترال کانادا توافقی به امضا رساند که شامل هدف‌هایی برای حفاظت از ۳۰٪ از زمین و دریا برای طبیعت، اصلاح میلیاردها دلار یارانه‌های مضر برای محیط زیست و کاهش استفاده از آفت‌کش‌ها بود.

در این توافق کشورها متعهد شده‌اند که قبل از کنفرانس تنوع زیستی COP16 در کالی، کلمبیا، که این ماه آغاز می‌شود، برنامه‌های خود را برای اجرای توافق ارائه دهند – اما تنها ۲۵ کشور این کار را انجام داده‌اند.

 

این درحالی است که ۱۷۰ کشور دیگر نتوانسته‌اند به مهلت مقرر برسند. جهان تاکنون هیچ‌یک از اهداف تعیین‌شده در تاریخ توافق‌های تنوع زیستی سازمان ملل را محقق نکرده است و تلاش‌های زیادی صورت گرفته تا اطمینان حاصل شود که این دهه متفاوت باشد.

تحلیل‌های انجام‌شده توسط Carbon Brief و گاردین نشان می‌دهد که برخی از مهم‌ترین اکوسیستم‌های کره زمین تحت پوشش استراتژی‌ها و برنامه‌های اقدام ملی تنوع زیستی (NBSAPs) قرار ندارند.

تنها پنج کشور فوق‌العاده متنوع از ۱۷ کشور، که حدود ۷۰٪ از تنوع زیستی جهان را در خود جای داده‌اند، برنامه‌های اقدام ملی تنوع زیستی (NBSAPs) را تولید کرده‌اند که این کشورها شامل  استرالیا، چین، اندونزی، مالزی و مکزیک  می باشد.

سورینام تنها کشور دارای جنگل‌های بارانی آمازون بود که برنامه‌ای ارائه داد، و هیچ‌یک از کشورهای حوضه کنگو تا مهلت مقرر برنامه‌های اقدام ملی تنوع زیستی (NBSAPs) را تولید نکرده بودند.

کانادا، ایتالیا، فرانسه و ژاپن تنها کشورهای گروه ۷ (G7) بودند که به مهلت مقرر رسیدند. بریتانیا یک سند فنی به کنوانسیون سازمان ملل در مورد تنوع زیستی ارائه داده است، اما انتظار نمی‌رود که برنامه خود را تا اوایل سال ۲۰۲۵ منتشر کند.

کریستال دیویس، مدیر جهانی برنامه غذا، زمین و آب در مؤسسه منابع جهانی، گفت: «طبیعت با بحرانی روبه‌رو است که عمدتاً ناشی از استفاده بشر از زمین و اقیانوس‌هاست ... ، وقت آن است که تمام کشورها اقدام کنند و یک توافق جهانی مهم را برای حفاظت و بازسازی طبیعت به عمل تبدیل کنند.»

کلمبیا نیز ، با وجود میزبانی اجلاس، نیز نتوانست به مهلت مقرر برسد، اما اعلام کرد که برنامه خود را در طول جلسه ارائه خواهد داد.

برزیل، که نتوانست به مهلت مقرر برسد، اعلام کرده است که در حال تدوین برنامه‌ای است که تا میانه قرن ادامه خواهد داشت و به دلیل وسعت اهدافی که در تلاش برای دستیابی به آن بود، این برنامه به تأخیر افتاده است.

 

سازمان ملل نیز اعلام کرد که انتظار می رود  کشورهای دیگر در کنفرانس COP16 برنامه‌های اقدام ملی تنوع زیستی (NBSAPs) را ارائه دهند، اما مشخص نیست که چند برنامه به نمایش گذاشته خواهد شد.

آسترید شومکر، رئیس تنوع زیستی سازمان ملل گفت: «واضح است که داشتن NBSAP های بیشتر بهتر است. ما انتظار داریم که برنامه‌های بیشتری در کنفرانس COP16 اعلام شود - از جمله برخی از کشورهای بزرگ مانند هند که می‌خواهند اعلامیه وزارتی را در COP16  به خوبی معرفی کنند.»

وی همچنین افزود: ما درک می‌کنیم که کشورها به این دلیل دیر می‌کنند که ابتدا باید تأمین مالی شوند. اغلب این به این دلیل است که آن‌ها در تلاشند تا رویکرد جامع‌نگر اجتماعی را پیاده‌سازی کنند که این کار زمان بر می باشد.ما در حال کار بر روی یک برنامه اقدام ملی تنوع زیستی جدید هستیم که تا سال ۲۰۵۰ ادامه خواهد داشت. برزیل کشوری بزرگ با بزرگ‌ترین سهم از تنوع زیستی است و دارای جمعیتی بزرگ است.

همچنین دکتر وی راجاگوپالان، رئیس گروه هند که مسئول بررسی برنامه ملی تنوع زیستی کشور است، به Carbon Brief گفته است که اهداف توافق جهانی در مورد طبیعت باید به زمینه‌های محلی تطبیق داده شوند.

او گفت: «وضعیت ما با غرب متفاوت است: آنچه در آنجا امکان‌پذیر است، در اینجا نمی‌توان انجام داد. به عنوان مثال، یارانه‌ها برای ما یک چالش هستند – به همین ترتیب، آفت‌کش‌ها – به خاطر وضعیت کشاورزی و نیازهای امنیت غذایی‌مان. اما با این حال، ما اهداف خود را بسیار بلندپروازانه نگه داشته‌ایم.»

خبرنگار و مترجم: محمدباقر محمدی