خبرورزشی: برد قاطعانه تیم ملی ایران مقابل قطر، همان اتفاق قابل انتظاری بود که باید رخ می داد. چرا که در تاریخ فوتبال آسیا و همچنین اغلب بازی هایی که در سال های گذشته به مصاف قطر رفته ایم، گوی و میدان در اختیار ایران بود و نتیجه هم طبعا به سود ما...
دیدار با قطر شاید به این دلیل حساس شد که منهای شکست تلخ برابر این تیم (در جام ملت های آسیا ۲۰۲۳) در مقدماتی جام جهانی نیز با مشکلات فنی مواجه بودیم که خوشبختانه در این بازی، همه چیز به سود تیم ملی ایران شد. در واقع ما به تیمی تبدیل شدیم که می دانستیم مقابل قطر چه می خواهیم و منهای یک نیمه نه چندان دل انگیز، نیمه دوم کاری کردیم که قطری ها در زمین خودشان حبس شدند. از اکرم عفیف یک بازیکن هیچ کاره ساختیم و یکپارچه آتش شدیم. پاس می دادیم و شوت می زدیم و در یک کلام، حریف را گیج کردیم.
پس از پایان مسابقه اما در اقدامی خودجوش از سوی سرمربی تیم و سردار آزمون، حمله هایی علیه برخی منتقدان (به ویژه افراد حاضر در صداوسیما) صورت گرفت؛ تا جایی که امیر قلعه نویی صراحتا از رئیس تلویزیون انتقاد کرد. سوالی که برای ما و خیلی ها مطرح می شود این است که وقتی تیم ملی می تواند در زمین، حرفش را بر کرسی بنشاند و قطر را به این زیبایی شکست بدهد از دست منتقدان، کارشناسان، رسانه ها، قلم‌به‌دستان و... چه کاری برمی‌آید و آنها چه صدمه ای می توانند به یک تیم قوی و هماهنگ بزنند؟ مگر پیش از این در جام ملت های آسیا، قلعه نویی کنفرانس های تیم ملی را به محل تاخت و تاز علیه منتقدانی که ۱۹ سال قبل برنامه ای ساخته بودند، تبدیل نکرده بود؟ آیا او از این هجمه ها به جایی رسید یا تیم ملی از چنین مناقشه هایی سود برد؟
از همه اینها مهمتر، سردار آزمون که هیچ کدام ما نمی توانیم سوابق ارزنده اش را در بوندس لیگا و سری آ نادیده بگیریم، چرا وارد میدان مین می شود و به برخی منتقدان می تازد؟ سردار می گوید؛ «کسانی را به‌عنوان کارشناس به برنامه‌ها دعوت کنند که به درد کارشناسی تیم ملی می‌خورند. ۱۰ امتیاز گرفته‌ایم و بسیار عالی کار کرده‌ایم. نمی‌توانند چیزی درباره ما بگویند.»
وقتی تیم ملی به زعم آزمون آنقدر عالی کرده که هیچ کس حرفی نمی تواند بزند، چرا او خودش را قاطی این معرکه می کند؟ آزمون اگر همین حرف ها را در تیم بایر لورکوزن می زد چه می شد؟ آیا در آلمان به همین سادگی از او می گذشتند؟ گیریم که منتقدان در کارشناسی های خود دچار خطای محاسباتی می شوند؛ خب این مساله به سردار آزمون یا بازیکنان تیم ملی چه ربطی دارد؟ طبیعی است که بازیکن، مربی، منتقد، هوادار، مدیریت و ... هر کدام وظایف مشخصی در فوتبال ما دارند و قرار نیست کسی وارد حریم دیگری شود. این تیم ملی که فوتبال آسیا را به تسخیر خود درآورده، قاعدتا نباید معطل چند منتقد و کارشناس بماند و باید با سرعت تمام به این روند موفقیت آمیز ادامه بدهد.
اینکه قطر است و آن دیگری هم ازبکستان؛ ما منتظریم که فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۲۶ به محبوب فوتبال آسیا و سنت شکن قاره کهن تبدیل شود؛ در واقع همان تیمی که طلسم شکنی می کند و از گروه خود بالا می رود. تیمی که دیگر قرار نیست مثل همیشه به جام جهانی برود، ۳ بازی را طبق روال عادی برنامه انجام بدهد و فورا هم به ایران برگردد!
همگی منتظر خلق روزهای بزرگ هستیم؛ حالا که این تیم قرار است ما را به آرزوهای بزرگمان برساند، چرا با هم دعوا کنیم؟
