به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، شبکه خبر در برنامه میز اقتصاد با حضور و مشارکت میهمانان برنامه، آقای اردشیر سعدمحمدی، کارشناس معدن، و خانم بهاره خازنی، مدیر هوشمندسازی سازمان توسعه و نوسازی معادن و در استودیوی دیگر، خانم معدنی، خبرنگار خبرگزاری صداوسیما در گروه معدن موضوع تأثیر هوشمندسازی در ارتقای ایمنی معادن بررسی شد.
سؤال: آقای سعدمحمدی، اساساً وقتی داریم راجع به هوشمندسازی صحبت می‌کنیم و اینکه این هوشمندسازی منجر به ایمن سازی شود، داریم از چه مؤلفه‌هایی صحبت می‌کنیم و اگر در این مؤلفه‌ای که امروز مورد بحث ما است، عقب‌تر از استاندارد‌های جهانی و انتظار خودمان عقب هستیم، علت آن چه است؟
سعدمحمدی: من این بحث را به این شکل باز خواهم کرد که هوشمندسازی در دنیا شکل خیلی جدی به خودش گرفته است. اگر کشور‌های پیشرفته در بخش معدنی را بخواهیم تقسیم بندی داشته باشیم، در کشور استرالیا در ۵ سال گذشته، نزدیک به ۱۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری روی بحث هوشمندسازی اتفاق افتاده است. در کشور چین این عدد ۲۰ میلیارد دلار است. اعداد تولیدشان با ما فاصله جدی دارد. اگر بخواهم مثال بزنم، ما در استرالیا در سال گذشته، ۹۶۰ میلیون تن فقط سنگ آهن استخراج شده است.
در بحث زغال سنگ در چین که محور بحث شما هم قرار می‌گیرد، بابت آن حادثه‌هایی که شکل گرفته است، در سال گذشته ۴ میلیارد و ۳۰۰ میلیون تن استخراج زغال سنگ شکل گرفته است، از ۷ و نیم میلیاردی که در دنیا تولید می‌شود. سهم ما چیزی حدود ۳ میلیون تن زغال خام است، کنسانتره نزدیک به ۱ میلیون و ۶۰۰. بنابراین بحث هوشمندسازی به طور جدی در دنیا مطرح است، یکی از شاخه‌های آن ایمنی است.
بحث هوشمندسازی افزایش بهره وری به لحاظ اقتصادی به دنبال دارد. اگر بخواهم مثال بزنم برای درک بهتر مطلب، ما در بحث کنسانتره‌های فلز‌های اساسی در راندمان کارخانه‌های کنسانتره الان در دنیا بالای ۹۷ و نیم است. مفهوم این آن است که قسمت اعظم فلز موجود در طبیعت تبدیل می‌شود به آن خالص سازی که شکل می‌گیرد؛ بنابراین در سطح‌های باطله میزان ماده‌ای که انتقال پیدا می‌کند، بسیار کم است.
پس بحث‌های زیست محیطی کمتری به لحاظ آن بحث‌های‌ای آر دی یا اسید راکتورنیجی که درصد‌های باطله و ایجاد مشکل می‌کند به وجود می‌آید. بهره وری الان در این مسیر شکل گرفته است، یعنی پول، یعنی اقتصاد، یعنی سوددهی و رقابت بالاتر و هرچقدر سود یک سیستم در این بخش بیشتر شود قطعاً سرمایه گذاری برای آن بخش و جلب انگیزه برای حضور برای سرمایه گذاری آتی قطعاً شکل بهتری به خودش می‌گیرد.
سؤال: این درصد‌هایی که می‌گویید در کشور ما مثلاً چه طوری است، ما چقدر در حوزه هوشمندسازی سرمایه گذاری می‌کنیم؟
سعدمحمدی: ما هنوز به شکل جدی وارد نشده ایم. در بعضی از معاد ن بزرگ ما مثل سرچشمه، در معدن مس سرچشمه سیستم وی‌ای آر، چهار پیش یک همایشی برگزار شد، مقالات خوبی از طرف شورای نخبگان آمد، ما این فضا را به لحاظ علمی در کشور داریم و بحث اصلی این است که ما برای اتاق سه بعدی که در کامل دیسپچینگ کنترل معدنی را شکل می‌گیرد با عینک‌های سه بعدی الان به طور کامل فضای عملیاتی را تحت کنترل گرفته ایم و می‌توانیم از نظر فنی و ایمنی فضا را کنترل کنیم؛
بنابراین در معادن بزرگ ما شروع شده است و شکل گرفته است، اما بسیار نیاز دارد ما به لحاظ فنی در همه سطوح مان ورود پیدا کنیم و برای دیسپچینگ و کارخانه‌های فرآوری مان و برای استحصال معدنی و برای راندمان مان، فضای سرمایه گذاری بسیار بالاتری را داشته باشیم. اما همه این صحبت‌هایی که با هم می‌کنیم از یک کانالی باید عبور کند، یک اول از همه آموزش، یعنی اینکه ما فضا را تدوین و برنامه ریزی کنیم و مدون کنیم برای اجرا، ابتدا باید نیروی انسانی شایسته‌ای که توانایی اجرای آن برنامه داشته باشد را تربیت کنیم و به این منظور باید با هماهنگی وزارت صمت، با آموزش عالی در سیلابس‌های درسی این بخش در بخش معدن شکل داده شود.
شما پرورش نیرو داشته باشید، باید آدم‌ها را پرورش بدهیم. تمام آموزش ما نمی‌تواند خارج از سیستم آموزش عالی شکل بگیرد و موفقیت آمیز باشد. شاید یک قسمتی را بتوانیم این کار را با آن جلو ببریم ولی قطع به یقین نیاز به آموزش‌های جدی، گنجاندن این نکته در سیلابس‌های درسی لیسانس و قسمت‌های بالاتر و نهایتاً برنامه مدون مشخص زماندار، بتواند آن مسیر را برای ما باز کند و در آن مسیر ما بتوانیم هدایت را بعهده بگیریم و نتایج آن هر ساله مورد ارزیابی قرار بگیرد و مطمئن هستم که به لحاظ اقتصادی می‌تواند کمک شایانی را به بخش‌های معادن ما و کشور در تولید ناخالص ملی داشته باشد.
سؤال: خانم خازنی، نظر شما چه است، فکر می‌کنید مؤلفه‌های هوشمندسازی، آقای صدرمحمدی بخشی را اشاره کردند، فکر می‌کنید مهمترین مؤلفه‌های آن چه است و کشور‌هایی که در این حوزه پیشرفته‌تر هستند، شما فکر می‌کنید آنها چه هستند؟
خازنی: اینکه ما بخواهیم هوشمندسازی را در یک کشور شروع کنیم، اول باید یک عارضه یابی می‌کردیم، آسیب‌ها را می‌دیدیم که الان در معادن کشور چه آسیب‌هایی وجود دارد. بررسی‌ها انجام شد، توسط یک کارگروه ویژه‌ای از تمام شرکت‌های بزرگ معدنی، این بررسی‌ها انجام شد. متوجه شدیم که اصل مانعی که ما الان با آن مواجه هستیم، یکی بحث زیرساخت است، زیرساخت‌های شبکه ای، ارتباطی و اطلاعاتی و نیروی انسانی، که آقای دکتر هم این مسئله را متذکر شدند.
سؤال: اینکه شبکه‌های ارتباطی در حوزه معادن هوشمند نیستند برای چه است؟
خازنی: الان معادن همه آمدند مناطق دورافتاده‌ای هستند که شاید به لحاظ اینترنت اوضاع پوشش خوبی نداشته باشند. لازمه هوشمندسازی این است که واقعاً شبکه ارتباطی خوبی برقرار شده باشد. این موضوع را بعد از بررسی‌هایی که انجام شده است، الان با کمک وزارت ارتباطات درحال بررسی است، یعنی همین الان مختصات معادن تمام آنها دارد مورد بررسی قرار می‌گیرد، به لحاظ پوشش دهی اینترنتی و در برنامه توسعه وزارت ارتباطات قرار می‌گیرد.
بعد دیگر مسئله که اگر بخواهیم بررسی کنیم که چرا هوشمندسازی الان یک مقدار با مانع مواجه شده است، این است که یک مقدار مدیران ارشد سازمان‌ها و شرکت‌های معدنی نیاز دارند به اینکه یک جلب اعتمادی داشته باشند. بخاطر اینکه الان خودشان مدیران درگیر مسائل دیگری ازجمله انرژی هم هستند که این خودش یک مقدار دغدغه برای آنها ایجاد می‌کند تا بتوانند تولیدشان بعد از حل مشکل انرژی شان تولید را در سطح نرمال نگه دارند.
سؤال: جلب انرژی یعنی می‌فرمایید اینقدر مسائل به نظر خودشان مهمتری مقدم‌تر است برای هوشمندسازی، خیلی سمت آن نمی‌روند؟
خازنی: بله دقیقاً. اولویت ذهنی شان روی مسائلی است که الان مشکلات بزرگ تری در تولید برای آنها ایجاد کرده است. از طرف دیگر هر اتصالی که به وجود بیاید، مسائل تهدیدات سایبری به وجود می‌آید، این هم خودش یک واهمه‌ای ایجاد می‌کند برای تمام مدیران بزرگ و معادن که بخواهند به این سمت و سو بروند.
از طرف دیگر ما بخواهیم یکی دیگر از مسائل هوشمندسازی را به کار ببریم اینکه هزینه اش خیلی بالا است و نیاز دارد که سرمایه گذاری خاص و ویژه‌ای شود. تمام اینها را که کنار هم بگذاریم، ما متوجه شدیم که یک کار تیمی و فرانهادی و بین دستگاهی نیاز است برای اینکه بخواهیم قدم محکمی در هوشمندسازی بگذاریم؛ که حالا این قضیه را ما توانستیم با همکاری وزارت ارتباطات، معاونت علمی ریاست جمهوری و حتی نهاد ریاست جمهوری که ما بعنوان نماینده وزارت صمت وارد این موضوع شده ایم و کار‌ها درحال پیگیری و اقدام است.
سؤال: الان از همه معادنی که ایمید؟ را دارد چه مقدار است و چقدر آن هوشمند است؟
خازنی: می‌شود گفت که خیلی کم یعنی اینقدر این درصد ناچیز است که اصلاً ...
سؤال: چه تعداد معادن است؟
خازنی: دو معدن است که مکانیزه است.
سؤال: دو معدن از چند معدن؟
خازنی: دو معدن اگر معدن زیرزمینی را بخواهیم حساب کنیم، تعدادشان را آقای دکتر شاید بهتر بدانند که دو معدن از چه تعداد است ولی ما درصد خیلی ناچیزی از معادن ما الان به سمت مکانیزه شدن تازه می‌روند و به سمت هوشمندسازی هم هنوز نرفته اند.
سؤال: آقای سعدمحمدی، چه تعداد معدن؟
سعدمحمدی: ما در کشور بالغ بر ۱۰ هزار و ۵۰۰ معدن دارای امتیاز پروانه بهره برداری داریم و حدود ۷ هزار و خورده‌ای از آنها فعال هستند. از این ۷ هزار و خورده‌ای ۲۸۳ معدن بزرگ است، یعنی میزان تولیدشان به نسبت بقیه شرایط بهتر و بالاتری دارد. یکی از نکاتی که باید به آن دقت کرد، تعریف هوشمندسازی همین است. تعاریف بین المللی وجود دارد، معادن تقسیم بندی میزان حداقل استخراج سالیانه امروز یک سیستم فنی، هوشمند تعیین می‌کند که چقدر باید باشد تا قدرت رقابت بین المللی به لحاظ قیمت تمام شده را شما تعریف داشته باشید.
هوشمندسازی من این نکته را بیشتر توضیح بدهم، باعث کاهش قیمت تمام شده می‌شود و هوشمندسازی فقط این نیست که کنترل نظارتی داشته باشد، یک قسمت از کارش این است. بیشترین بحث آن در این سرمایه گذاری که در دولت دارد صورت می‌گیرد، بحث کاهش قیمت تمام شده و افزایش راندمان است.
ببینید امروز در دنیا مقالات بین المللی آی اس آی که در انجمن‌های دنیا مورد قبول قرار می‌گیرد برای پایش و اعلام به همه، دو موضوع را بعنوان نتیجه باید داشته باشیم. یک ارتقای ایمنی، یعنی آن مقاله علمی باید پایان آن، نتیجه آن، ارتقای ایمنی باشد. دوم کاهش قیمت تمام شده، بقیه مقالات کار می‌شود ولی اولویت بین المللی روز دنیا نیست.
این یک نکته، نکته دومی که دوست دارم مطرح شود و داشته باشیم، چون بحث شما بحث هوشمندسازی در قسمت ایمنی است، باید دقت کنیم که در بخش معدن در دانشگاه واحد و سیلابس ایمنی یک واحد اختیاری است. مگر ما نمی‌گوییم ایمنی خیلی مهم است، مگر تابلو نمی‌زنیم که اول ایمن و بعد کار. بعد شما در دانشگاه یک واحد اختیاری، نه دانشجو تمایل دارد یک واحد را با توجه به ترافیک، ساعت کاری و شرایط بگیرد، نه استاد یک واحد درسی اش پر می‌شود با یک واحد ۴۵ دقیقه درسی.
ایمنی به نظر شما حالا در کشور‌هایی که میزان حجم عملیات معدنی بالایی دارند، واحد‌های آن در دانشگاه‌های مختلف اگر بخواهیم ارزیابی کنیم، کف اش دو واحد است، بحث‌های خیلی جدی داریم. وقتی ما اختیاری می‌گیریم، بعضی از دانشگاه‌ها درس نمی‌دهند، بعضی‌ها هم نمی‌گیرند، این یک نکته، پرورش نمی‌دهیم، آموزش نمی‌دهیم. نکاتی که بعد می‌آید در ایمنی به لحاظ آموزشی من خواهش می‌کنم به آن توجه کنیم.
وقتی ما آموزش در معادن زیرزمینی می‌دهیم، مثلاً طرف را می‌آوریم یک دوره یک روزه برای او می‌گذاریم، امضاء هم می‌دهیم که ایشان این دوره را گذرانده است. آیا سطح دانش و بینش و در سطوح مختلف برای آموزش دادن و خروجی و نتیجه گیری، چه برنامه‌ای را باید دنبال کنیم. اینها آن نکاتی است که باید توجه بیشتری به آن شود. در ارتباط با مسائل مکانیزه‌ای که عرض کردم، سرکار خانم گفتند، ما یک معدن مکانیزه و نه هوشمند، اولین معدن مکانیزه زغال سنگ طبس را در کشور داریم که یک معدن است که مکانیزه است. البته این جایی که اتفاق افتاده است در بخش خصوصی است و معدن نبوده است ولی خود آن معدن نیازمند هوشمندسازی است، همان مکانیزه، پرورده اصلی.
سؤال: سؤال هم همین بود. می‌خواستم بگویم وقتی که داریم صحبت می‌کنیم یک معدن یایک فرآیند معدنی از استخراخ تا تولید هوشمند است، صرفاً به اینترنت خلاصه می‌شود یا به مکانیزه بودن یا نه مؤلفه‌های زیادی دارد؟
سعدمحمدی: تمام روابط و اتفاقات هر بخش را می‌گیرد، کنترل می‌کند، نقطه ضعف آن را مشخص می‌کند به مدیر ارشد آلارم میدهد، گوشزد می‌کند. یعنی یک مدیر به استناد ارزیابی تحلیلی رفتار هر بخش اش، نقطه ضعف آن مجموعه را مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. هر بخشی را می‌تواند تحت کنترل عملیاتی قرار بدهد و این به استناد آن مدلی که جایگزین می‌شود، این تعریف و تحلیل را به قسمت میدهد، قسمت‌ها جمع بندی می‌کنند.
هر بخشی حتی در تجارت، در عملیات، در معدن، در کارخانه، یک پکیج است که باید همه قسمت‌های آن تعریف شده باشند. به همین دلیل در ابتدا گفتم اولاً آموزش، ثانیاً برنامه ریزی که ما کدام قسمت‌ها چه سطحی از هوشمندسازی را در مرحله اول می‌خواهیم انجام بدهیم، به کجا می‌خواهیم برسیم، در کدام معادن ابتدا انجام بدهیم، تدثیر اقتصادی آن را به لحاظ مالی بتوانیم گسترش بدهیم و تعداد را زیاد کنیم؛ بنابراین آموزش، برنامه ریزی مدون و مشخص و بدانیم کجا می‌خواهیم برویم، چه سطحی را می‌خواهیم سرمایه گذاری کنیم، به کجا برسیم و از عایدات و درآمد آن چه برنامه‌ای را برای آینده طولانی‌تر برنامه ریزی کنیم.
سؤال: آقای سعدمحمدی، شما کارشناس ارزیابی حادثه معدن طبق بوده اید. بفرمایید مهمترین خلعی که آنجا احساس کردید در حوزه هوشمندسازی که برای ایمنی آن داریم صحبت می‌کنیم چه خلأیی وجود داشت؟
سعدمحمدی: من کارشناس آنجا نبودم ولی حضور داشتم، تیم دیگری ارزیاب آن هستند. در بحث انفجار گاز متان، یک گازی است به اسم گاز گریسو که اصطلاحاً در معادن زغال با این نام می‌شناسند که همان متان است. کیسه‌های گاز در بین لایه‌های زغال در گذر زمان در طولانی مدت شکل گرفته است، کنترل این بحث همه دنیا ضرورت است، حادثه‌های زیادی هم در دنیا اتفاق افتاده است بابت انفجار گاز متان که این گاز را زمانی که تحت اثر یک عامل حساس منفجر می‌شود، می‌تواند در غلضت ۵ درصد به خودی خود منفجر شود. ولی عامل حساس منظورم جرقه و الکتریسته و ضربه است، عواملی ممکن است این گاز را در غلضت‌هایی باعث عکس العمل و انفجار شوند و تولید گاز co می‌کند، این گاز co میل ترکیبی اش با خون ۲۵ برابر بالاتر از اکسیژن است و ظرف مدت کوتاهی انسان با استنشاق این گاز و متأسفانه زندگی اش به پایان می‌رسد.
نکته‌ای که مهم است، گاز گریسو بی بود است، سبک است، زمانی که منفجر می‌شود با سرعت زیادی از بالای تونل، چون سبک است، در قسمت مقطع تونلی از قسمت بالا با سرعت حرکت می‌کند. ما باید سیستم انتقال گاز co را بشناسیم سرعت آن را و بدانیم، این هوشمندسازی امروز در دنیا با چهار سیستم قبل از اینکه انفجار رخ بدهد، میزان گاز را مورد ارزیابی قرار می‌دهند.
پس یکی از سیستم‌ها را می‌گویم که سیستم مادون قرمز است. سیستم مادون قرمز با دقت بالایی میزان این گاز را مورد ارزیابی قرار میدهد، قبل از اینکه بخواهد آن فشار باز شود آلارم میدهد و این به صورت دیداری و شنیداری و به صورت هوش مصنوعی امکانپذیر است و زمانی که آلارم میدهد سیستم‌هایی عمل می‌کنند یعنی شما باید در معادن تان نقشه‌های رفع سوانح داشته باشید، چون حادثه گاهی اوقات اتفاق می‌افتد.
اما باید پیش بینی این حادثه‌ها را داشته باشیم و برای آن نقشه‌هایی برای رفع سوانح باشد. سیستم قسمتی اش به صورت مکانیزه و خودکار، قسمت‌هایی از معدن را می‌بندد، در‌ها کلاً بسته می‌شود، مانع از انتقال گاز co به نقاط مختلف می‌شود و میزان خسارت را بسیار کم می‌کند. پس این سیستم‌ها در دینا است، نمی‌گوییم اگر است تمام حوادث را جلوی آنها را می‌گیرند، نه، ما در ترکیه چند سال پیش ۴۲ کشته داشتیم، در قزاقستان بیش از ۵۲ کشته داشتیم، در دنیا این حوادث اتفاق می‌افتد. مهم این است که با بکارگیری سیستم‌های هوشمند، مکانیزه و فنی، میزان خسارت را آنجایی که ممکن است کم کنیم و از بروز حوادث در آینده جلوگیری کنیم.
سؤال: همه تکنولوژی‌هایی که نام بردید در این معدنی که مورد اشاره بود، هیچ کدام به کار نرفت؟
سعدمحمدی: ما بعضی از این سنسور‌های دستی را برای شناسایی گاز گریسو در معادن داریم، رستورراتور‌های فردی را داریم رستورراتور‌های بزرگ را برای ساعت‌های طولانی در معادن داریم. عرض کردم این باید کنار همدیگر برای بعضی از معادن به صورت برنامه مشخص نقشه رفع سوانح و برنامه ریزی مشخص را بخصوص برای معادن زغال که احتمال حادثه دارد را داشته باشیم و بتوانیم با استفاده از آن در لحظه‌هایی که اتفاق می‌افتد با سریع‌ترین تصمیم گیری به صورت یا فردی یا هوشمند اگر فاصله با سرمایه گذاری آن، بتوانیم اقدام کنیم و داشته باشیم.
سؤال: خانم خازنی، تنها دو معدن مکانیزه داریم و نه هوشمند. از این تعداد ۸ هزار معدنی که فعال هستند صحبت کردیم، به این نتیجه می‌رسیم که خیلی در حوزه معادن هوشمند معدنی نداریم که بتوانیم به آن معدن هوشمند بگوییم. بفرمایید برنامه وزارت صمت ایمیدو در سال ۱۴۰۳ این است که سراغ کدام معدن‌ها برود، کدامیک از معادن را هوشمند می‌کند، اولویت اش چه است و چقدر بودجه برای این کار کنار گذاشته است؟
خازنی: اولویت معادن انتخاب پایلوت برای اینکه بخواهیم کار هوشمندسازی را انجام بدهیم، الان دارد انجام می‌گیرد. یکسری معیار‌هایی برای آن گذاشته شده است که این پایلوت را بخواهیم خیلی حساب شده انتخاب کنیم.
سؤال: یعنی الان در مرحله‌ای هستیم که می‌خواهیم انتخاب کنیم که کدام معادن را می‌خواهیم هوشمندسازی کنیم؟
خازنی: کدام معادن را می‌خواهیم واقعاً هوشمندسازی کنیم.
سؤال: این کار را از چه زمانی شروع کرده اید؟
خازنی: از مردادماه امسال شروع کرده ایم، خیلی مصمم و متمرکز روی مسئله هوشمندسازی، عمیقاً کار کرده اند. علت اینکه مرداد را عرض می‌کنم بخاطر اینکه این است که مطالعات آن از مدت‌ها پیش انجام شد، عارضه یابی‌ها هم انجام شده بود، این مرداد را می‌گذاریم بابت اینکه مثل این می‌ماند که به بلوغی رسیده ایم که همه درکنار همدیگر قرار گرفته ایم. یعنی وزارت صمت در راستای آن اجرای برنامه راهبردی معادن کشور و وزارت ارتباطات و ایمیدرو به عنوان یک نهاد حاکمیتی معادن کنار هم قرار گرفتیم وتوانستیم مشکلات را تقسیم بندی کنیم یک تقسیم وظایف، تقسیم مسئولیت و تجربه داشته باشیم.
در حال حاضر اقداماتی که ما الان داریم انجام می‌دهیم غیر از مساله زیرساخت، مساله بعدی که روی آوردیم حتما دوتا معدن از معدن‌های ایمیدرو را یکی حالا زیرزمینی سعی می‌کنیم انتخاب کنیم به خاطر مسائلی که پیش آمد این الویت زیرزمینی را گذاشتیم مساله دیگر یک معدن روباز را در برنامه داریم که آن کار را برایش انجام بدهیم.
سوال: اینهایی که می‌فرمایید تا کی اتفاق می‌افتد؟
خازنی:برنامه‌هایی که الان ما چیدیم همه اش در حال اجراست فقط یک زمان بندی خاصی حالا برای هر کدام از اینها شد یک کار ستادی و بین نهادی یک مقدار آن هماهنگی بین مان دارد انجام می‌گیرد.
سوال: هنوز انتخاب نشده؟
خازنی: خیر.
سوال: تاریخش را می‌توانید بفرمایید؟
خازنی: ما تاریخش برای یک ماه دیگر این معدن را کاملا، دوتا معدنی که روباز و زیرزمینی را.
سوال: چه قدر زمان می‌برد؟
خازنی: به خاطر این که فاکتور‌ها و معیار‌هایی که باید وجود داشته باشد یعنی یک ارزیابی به لحاظ این انجام شود که این معادن چه قدر دارای سطح هوشمندی هستند، چون بعضا هر کدام شان به لحاظ زیرساخت سخت افزاری و نرم افزاری و امنیتی هم طی سطحی هستند که این ارزیابی را باید اول انجام بدهیم و ببینیم که از کجا شروع کنیم که زود بازده هم باشد بتوانیم آن نمای کار را نشان بدهیم و تمام معادن را ترغیب کنیم به سمت این که قدم بگذارند در هوشمند سازی.
سوال:اساسا برنامه تان برای چه تعداد معدن و چه بازده زمانی است؟
خازنی: ما برای تمام معادن این کار را انجام خواهیم داد معادنی که زیرمجموعه خود ایمیدور هستند الویت انتخاب هستند، معادن دیگری هم که حالا خارج از این حوزه هستند سیاست گذاری و برنامه‌هایی که داریم انجام می‌شود.
سوال: برنامه‌ای که دارید چند ساله است؟
خازنی: برنامه‌ای که داریم چیزی که الان تنظیم شده پنج ساله است.
سوال: چه قدر بودجه گذاشتید؟
خازنی: بودجه آن هم در دست بررسی است.
سوال:، چون مهمترین عامل فکر می‌کنم در این کار بحث مالی است ما هم صحبت کردیم یعنی هنوز مشخص نیست یا چی؟
خازنی: نه بودجه محلش مشخص است ولی این که حالا چه مقدار است آن مشخص نیست به خاطر این که بحث انتقال تکنولوژی را داریم یا این که از پیمانکار داخلی استفاده کنیم که تمام اینها یک مقدار متفاوت است.
سوال: خانم نعمتی در دیگر استودیوی ما حضور دارند خانم نعمتی بررسی‌هایی که تا الان انجام دادید گزارش‌هایی که تهیه کردید چه ارزیابی‌هایی را نشان میدهد چه برنامه‌هایی وجود دارد برای این موضوع؟
نعمتی: در همین برنامه گزارش‌هایی که از تحریریه معدن تهیه شد بار‌ها، بار‌ها از ظرفیت‌ها و ذخایر معدنی ایران گفتیم که هفت درصد ذخایر ایران را ایران دارد این که هشتاد یک نوع ماده شناخته شده معدنی داریم همه اینها بیش از بیش ما را می‌رساند به این که اگر بنا هست رشد سیزده درصدی برسیم در بخش معدن آن چه که در برنامه هفتم آمده این بدون هوشمند شدن معادن بدون استفاده و پای کار آمدن دانش بنیان‌های معدنی بدون شک اتفاق نخواهد افتاد.
من می‌خواهم اشاره کنم به دو تا موضوعی که در گزارش‌ها بهش رسیدیم و بار‌ها و بار‌ها هم این موضوعات بررسی و مطرح شد موضوع اول دانش بنیان‌ها بود، چون قرار است همین دانش بنیان‌ها ما را به هوشمندسازی برساند ما را به کاهش این حوادث برسانند به ارتقا بهره وری برسانند ما می‌بینیم که از حدود ده هزار و شصت شرکت دانش بنیان معدنی کمتر از هزار تا از معدن‌ها در حیطه شرکت‌ها فعالیت می‌کنند حالا این که آنها هم در چه سطحی از دانش هستند آن هم مبحث دارد که جایش این جا نیست، اما حضور این شرکت‌ها عددی است که عدد قابل قبولی نیست این موضوعی بود که می‌خواستند مطرح بکنم
و بحث دیگر از جهت قوانین معدنی است ما در قوانین معدنی الزامی آن چنانی برای این که هوشمندسازی باید در معادن ما انجام شود که به این اهدافی که اشاره شد که هم آقای دکتر اشاره کردند و هم خانم مهندس به این هنوز نرسیدیم که الزام آن قدر‌ها بازدارنده نیست در قوانین معدنی ما و در قوانینی هم که هست شفافیت ندارد و این که حالا بهره بردار معدن یا بخش معدن ملزم باشد که حتما از شیوه‌های جدید حتما از دستگاه‌های به روز بخواهد استفاده کند تا ما شاهد حوادث معدنی نباشیم در شرایط خوبش اقتصاد را ارتقا بدهد و از جهت‌های اقتصادی ما را به اهداف مان برساند اینها مواردی بود که من می‌خواستم اشاره بکنم در کنار بحث‌های دیگری که در کنار بحث‌های ایمنی وجود دارد.
سوال: آقای سعد محمدی نگاه که می‌کردم خود ایمیدرو تقریبا در سال‌های مختلف از پرسودترین شرکت‌های کشور است این که حالا این فرایند به کندی دارد پیش می‌رود طبق چیزی که خانم خازنی فرمودند از مرداد سال پیش تازه
برنامه هایشان شروع شده حالا با مطالعاتی که از قبل بوده و این که الان هم که داریم با هم صحبت می‌کنیم خیلی بحث مالی اش مشخص نیست با الویت‌ها فکر می‌کنید علت این که این بحث‌ها به طور کلی حالا در دولت‌های مختلف به کندی پیش می‌رود دلیلش چی هست؟
سعد محمدی: من فکر جوابش در صحبت هایم مستتر بود سوال شما اول از همه برنامه است شما باید اول یک برنامه داشته باشید و برای این برنامه چه قدر هزینه می‌خواهید بنابراین اول شما نمی‌توانید بودجه را مشخص کنید و بعد بگویید چه کار می‌خواهم بکنم معمولا باید تکلیف مشخص باشد که چه کار می‌خواهید بکنید برای این کار چه قدر هزینه نیاز دارید این یک نکته،
نکته بعدی که دوست دارم بگویم این است که ما در این بخش یک قسمت از هوشمند سازی برنامه‌های نرم افزاری است خوب ما در شرکت‌های دانش بنیان بچه‌های خوبی داریم به لحاظ حرفه‌ای که بتوانند این برنامه‌ها را بنویسند اگر ما نسخی که ایده‌های هر قسمتی را در بخش‌های مختلف که من اگر بخواهم راجع به این موضوع بحث کنم بحثم فنی علمی می‌شود که شاید مورد وثوق بینندگان نباشد در بخش‌های فنی باید اینها را تقسیم کنیم ایده‌ها را بگیریم یک قسمتی از کار‌ها را بنویسیم و شروع کنیم مگر ما نمی‌خواهیم هزینه‌ها را کمتر کنیم با یک هزینه کمتر به نتایج مثبتی برسیم.
سوال: مشخصا سوالم همین است می‌فرمایید شروع کنیم باید برنامه نوشته شود باید پولش کنار گذاشته شود ولی سوالم این است که چرا تا الان این کار انجام نشده است؟
سعد محمدی: خوب من پاسخ گوی این سوال شما نیستم.
سوال: خوب به عنوان یک کارشناسی که شما مدیر فولاد، مس بودید چرا تا الان این اتفاق نیفتاده؟
ادامه دارد...
