به گزارش ایسنا، کوهنوردی با وجود حس و حال زیبایش سختی‌های زیادی دارد و توان بالایی می‌خواهد تا از پس فراز و نشیب‌های آن برآمد اما برخی هستند که با شرایط خاص هم سختی‌های مسیر را به جان می‌خرند و دل به کوه می‌سپارند؛ مثل «علی توکلی» جانبازی که در سال‌های دفاع مقدس یک پای خود را از دست داد و اکنون کوهنوردی را دنبال می‌کند.

توکلی در مورد شروع کوهنوردی به ایسنا گفت: سال ۶۷ در عملیات والفجر ۱۰ در منطقه سلیمانیه عراق یک پایم را از بالای زانو از دست دادم. بعد از طول دوران نقاهت فعالیت ورزشی را در اولویت کاری خودم قرار دادم. بااینکه درگیر کار و دانشگاه بودم اما ورزش را رها نکردم تا اینکه رفته رفته با طبیعت‌گردی و سپس با کوه آشنا شدم. کوهنوردی را از سال ۷۳ با دو عصا شروع کردم و تا امروز به صورت مستمر در قله‌ها پیمایش دارم. قله‌های خیلی زیادی رفته‌ام، چندین بار به قله‌های شاخص ایران رفته و ۱۶ بار هم صعود خارج از کشور داشته‌ام.

او در مورد قله‌هایی که صعود کرده، گفت: دو پروژه برای خودم در داخل ایران تعریف کرده‌ام؛ یکی ۱۰۰ قله برتر ایران و دیگری هم طرح سیمرغ که صعود به ۳۱ قله بلند ۳۱ استان کشور است. قله‌های شاخص ایران را رفته‌ام و خارج از کشور هم با توجه به بودجه‌ام به کلیمانجارو، ۴ بار به آرارات ترکیه و چندین بار به آرارات ارمنستان و چندین قله دیگر رفته‌ام.

توکلی به سختی‌های کوهنوردی با عصا اشاره و بیان کرد: حرکت در شیب با دو عصا و یک پا واقعا کاری چالشی و فرسایشی است که با تمرینات زیاد و مستمر قابل انجام است. افراد دیگری هم آمده و در این عرصه فعالیت‌هایی داشته‌اند اما من به صورت مستمر این کار را انجام می‌دهم. از آنجایی که کار دشواری است، تمرینات وزشی تکمیل‌کننده ورزش کوهنوردی هم انجام می‌دهم. خدا یاری می‌کند، خودم هم زحمت زیادی کشیده و سختی‌های زیادی را تحمل کرده‌ام تا در این ورزش سرپا بمانم.

او در پاسخ به این سوال که چه چیزی باعث شده با این شرایط تصمیم بگیرید به کوهنوردی ادامه بدهید، گفت: کوهنوردی صیقل‌دهنده روح و روان و توانمند و قدرتمندساز بدن انسان است. عشقی که از کوهنودی در من نهادینه شده باعث می‌شود این کار را ادامه بدهم. بدون عشق و علاقه نمی‌توان این رشته را دنبال کرد مخصوصا با شرایطی که من دارم. از طرفی باید وقت زیادی را هم صرف کرد.

این کوهنورد در مورد خاطرات تلخ و شیرین خود از کوهنوردی گفت: هر صعودی مجموعه‌ای از خاطرات مختلف است اما بازخورد کسانی که من را تا به حال ندیده‌اند برایم جالب است. برخی مثبت و اندکی هم منفی برخورد می‌کنند. ۹۹ درصد مثبت است، انرژی مثبت می‌دهند و تشویق می‌کنند. افراد خیلی کمی شاید به تعداد انگشتان دست هم بوده‌اند که برخورد منفی داشته‌اند اما این باعث نشده از راه خودم عقب‌نشینی کنم. من این مسائل را برای خودم حل کرده‌ام و می‌دانستم در راه سخت دست‌اندازهایی وجود دارد.

توکلی از حوادثی که در این راه برایش اتفاق افتاده صحبت کرد و گفت:  در این ۳۵ سال ۳ بار در جای خیلی بد عصایم شکسته و پرتاب از کوه هم داشته‌ام اما بعد از درمان دوباره بازگشته‌ام. آخرین اتفاقم در منطقه توچال بود که از یک پرتگاه سه، چهار متری پرت شدم و منجر به آسیب‌دیدگی کتفم شد. نزدیک یک سال و نیم است که هنوز دردش را با خودم دارم.

او در پایان جوانان را مخاطب خود قرار داد و گفت: جوانان ما دارای فرهنگ و بینش عالی هستند اما باید فرهنگ‌سازی شود که فقط خودشان را قدرتمند و دارای توان بالا نبینند. وقتی افرادی با شرایط خاص در کوه می‌بینند با نگاه منفی با او برخورد نکنند، این افراد هم دارای قدرت بسیار زیادی هستند که به مرور زمان می‌شناسند. باید به او انرژی مثبت بدهند و تشویق کنند.

انتهای پیام